Enhavo



TOTUS TUUS

Il mese di Maggio è dedicato alla Madonna. Si riprendono le devozioni del Santo Rosario e dei pellegrinaggi ai santuari mariani. Possono sembrare devozioni d'altri tempi, per anime semplici, un po' ingenue, ma non è così. Due anni fa ci ha lasciati un campione della devozione mariana, l'indimenticabile papa Giovanni Paolo II, che volle proclamare a tutti questa sua devozione, scegliendo per motto quel "Totus Tuus", riferito a Maria, e inserendo l'iniziale del suo nome nel proprio blasone pontificio. Non era uomo nè ingenuo, nè sentimentale. Ecco come parla di questa sua scelta nel libro intervista "Varcare il soglio della Speranza" in cui racconta di sé. La monato Majo estas dediĉita al la Madono. Oni reprenas la devotecojn de la Sankta Rozario kaj de la pilgrimadoj al mariaj sanktejoj. Tio povas ŝajni devotaĵoj de aliaj tempoj, por simpluloj iomete naivaj, sed ne estas tiel. Antaŭ du jaroj forlasis nin, ĉampiono pri devoteco al Maria, la neforgesebla papo Johano Paŭlo la 2.a, kiu volis proklami al ĉiuj ĉi tian sian devotecon, elektante kiel devizo tiun "Totus Tuus" rilate al Maria, kaj enskribante la inicialon de ŝia nomo en sia papa blazono. Li estis nek naiva, nek sentimentala. Jen kiel li parolas pri ĉi tiu sia elekto en la intervjua libro "Trairi la Sojlon de la Espero" en kiu li parolas pri si mem.
Totus Tuus. Questa formula non ha soltanto un carattere pietistico, non è una semplice espressione di devozione: è qualcosa di più. L'orientamento verso una tale devozione si è affermato in me nel periodo in cui, durante la secon­da guerra mondiale, lavoravo come operaio in fabbrica. In un primo tempo mi era sembrato di dovermi allonta­nare un po' dalla devozione mariana dell'infanzia, in fa­vore del cristocentrismo. Grazie a san Luigi Grignion de Montfort compresi che la vera devozione alla Madre di Dio è invece proprio cristocentrica, anzi è profondissimamente radi­cata nel Mistero trinitario di Dio, e nei misteri dell'Incarna­zione e della Redenzione. Totus Tuus. Ĉi tiu devizo ne havas nur pietisman karakteron, ne estas simpla devoteca esprimo: ĝi estas multe pli. La orientiĝo al tia devoteco establiĝis en mi kiam, dum la dua mondmilito, mi laboris kiel laboristo en fabriko. En la unua momento ŝajnis al mi ke mi devus iomete forlasi la infanaĝan marian devotecon, favore al la kristocentrismo. Dank'al sankta Luigi Grignion de Montfort, mi komprenis ke la vera devoteco al la Dipatrino,, estas, kontraŭe, ĝuste kristocentra, ĝi eĉ estas profundege enradikita en la triunua Mistero de Dio, kaj en la misteroj de Enkarniĝo kaj Elaĉeto.
Così, dunque, riscoprii con consapevolezza nuova la pietà mariana e questa forma matura di devozione alla Madre di Dio mi ha seguito negli anni: suoi frutti sono la Redemptoris Mater e la Mulieris dignitatem. Tiel, do, mi malkovris, kun konscio nova, la marian pietaton, kaj ĉi tiu matura formo de devoteco al la Dipatrino akompanis min en la jaroj: ĝiaj fruktoj estas la Redemptoris Mater kaj la Mulieris dignitatem.
Riguardo alla devozione mariana, ciascuno di noi deve aver chiaro che non si tratta soltanto di un bisogno del cuore, di un'inclinazione sentimentale, ma che corrispon­de anche alla verità oggettiva sulla Madre di Dio. Maria è la nuova Eva, che Dio pone di fronte al nuovo Adamo-Cristo, cominciando dall'Annunciazione, attraverso la notte della nascita a Betlemme, il convito nuziale a Cana di Galilea, la croce sul Golgota, fino al cenacolo della Pentecoste: la Madre di Cristo Redentore è Madre della Chiesa. Rilate al la devoteco al Maria, ĉiu el ni devas klare konscii, ke ne temas nur pri bezono de la koro, pri sentimenta inklino, sed ke ĝi respondas ankaŭ al la objektiva vero pri la Dipatrino. Maria estas la nova Eva, kiun Dio metis fronte al la nova Adamo-Kristo, komence de la Anonco, tra la nokto de la nasko en Betlehemo, la nuptofesteno en Kana Galilea, la kruco sur Golgoto, ĝis la salono de la Pentekosto: la Patrino de Kristo Elaĉetinto estas la Patrino de la Eklezio.
Il Concilio Vaticano II compie un passo da gigante tanto nel­la dottrina quanto nella devozione mariane. Non è possi­bile riportare ora tutto il meraviglioso capitolo VIII della Lumen gentium, ma bisognerebbe farlo. Quando partecipai al Concilio, mi riconobbi pienamente in questo capitolo, dove ritrovai tutte le mie esperienze precedenti sin dagli anni dell'adolescenza e anche quel particolare legame che mi unisce alla Madre di Dio in forme sempre nuove. La Dua Vatikana Koncilio, faras gigantan paŝon, ĉu pri la doktrino, ĉu pri la devoteco mariaj. Estas neeble nun transkribi la tutan mirindan okan ĉapitron de Lumen gentium, sed necesus tion fari. Kiam mi partoprenis en la Koncilio, mi plene min rekonis en ĉi tiu ĉapitro, kie mi retrovis ĉiujn miajn antaŭajn spertojn ekde la jaroj de mia adolesko, kaj ankaŭ tiun apartan ligilon kiu min kunigas al la Dipatrino laŭ formoj ĉiam novaj.
La prima forma, la più antica, è legata alle soste durante l'infanzia davanti all'immagine della Madonna del Perpe­tuo Soccorso nella chiesa parrocchiale di Wadowice, è le­gata alla tradizione dello scapolare carmelitano, partico­larmente eloquente e ricca di simbolismo, che conobbi sin dalla giovinezza per il tramite del convento dei carmelita­ni «sopra la collina» nella mia città natale. La unua formo, la plej malnova, estas ligita al la restado, dum mia infanaĝo, antaŭ la bildo de la Madono de la Ĉiamdaŭra Helpo en la paroĥa preĝejo de Wadowice; kaj ĝi estas kunligita al la tradicio de la karmela skapulario, aparte signifa kaj riĉa je simbolismo, kiun mi konis ekde mia juneco pere de la karmelitana konvento «sur la monteto» en mia naskiĝurbo.
È legata, inoltre, alla tradizione dei pellegrinaggi al santua­rio di Kalwaria Zebrzydowska, uno di quei luoghi che attrag­gono moltitudini di pellegrini, specialmente dal sud della Polonia e da oltre i Carpazi. Questo santuario regionale ha una sua peculiarità, quella di essere non soltanto mariano, ma anche profondamente cristocentrico. E i pelle­grini che giungono là, durante il loro soggiorno presso il santuario di Kalwaria, praticano prima di tutto i «sentie­ri», che sono una Via Crucis, in cui l'uomo ritrova il pro­prio posto accanto a Cristo per mezzo di Maria. La Croci­fissione è anche il punto topograficamente più alto, che domina tutti i dintorni del santuario. La solenne proces­sione mariana, che vi si svolge prima della festa dell'As­sunzione, non è che l'espressione della fede del popolo cristiano nella particolare partecipazione della Madre di Dio alla Risurrezione e alla gloria del proprio Figlio. Ĝi estas ligita, krome, al la tradicio de la pilgrimadoj al sanktejo de Kalwaria Zebrzydowska, unu el tiuj lokoj allogantaj amason da pilgrimuloj, precipe el Sud-Pollando kaj el Trans-Karpatoj. Ĉi tiu regiona sanktejo havas la karakterizon esti ne nur maria, sed ankaŭ profunde kristocentra. Kaj la pilgrimantoj, kiuj tien alvenas, dum sia restado ĉe la sanktejo de Kalwaria, praktikas antaŭ ĉion la «padojn», kiuj konsistas en Krucvojo, en kiu la homo reakiras sian lokon apud Kristo pere de Maria. La Krucumo estas ankaŭ topografie la punkto plej alta el kiu oni superrigardas la tutan ĉirkaŭaĵon de la Sanktejo. La solena procesio maria, kiu okazas tie antaŭ la festotago de la Ĉielenpreno, estas ne alio ol la esprimo de la fido de la kristana popolo en la aparta partopreno de la Dipatrino en la Resurekto kaj en la Gloro de sia Filo.
Sin dai primissimi anni, la devozione mariana in me era connessa strettamente alla dimensione cristologica. In que­sta direzione mi educava proprio il santuario di Kalwaria. Ekde la plej fruaj jaroj, la devoteco al Maria estis ĉe mi strikte kunligita al kristologia dimensio. Tiundirekte edukis min ĝuste la Sanktejo de Kalwaria.


EL LE HOMILIOJ DE MONS. BALCONI
El la homilio de la Soleno de Korpo kaj Sango de Kristo (12-6-2004) pri la evangelio laŭ Luko: "Ĉiuj manĝis kaj satiĝis"

   Sankta eremito konstruis sian kabanon ne proksime de fonto pensante: "Tiamaniere mi suferos". Reale la suno estis varma, la sablo arda, la akvokruĉo peza. La tempo pasas ankaŭ por la anakoretoj; kaj nia sanktulo komencis senti la pezon de la iro al la fonto. Li tentata estis: "mi konstruos mian kabanon pli proksime; tiamaniere mi ne perdos tempon kaj mi preĝos pli longe". Tamen, dum li iris realigi sian deziron, li aŭdis voĉon nombrantan: unu, du, tri … Li komprenis ke ĉi tiu estis la voĉo de anĝelo. "Kion li volas diri al mi?" demandis sin la sanktulo. La anĝelo respondis: "Memoru ke neniu el viaj paŝoj restos sen rekompenco".
    La eŭkaristio estis miraĵo, miraĵo kiu eksplodas en krion de ĝojo: mistero de la kredo! La epizodo, kiun evangelisto Luko rakontas, estas aŭreolita je tiaj miroj.
    1) La tago ne finiĝas. "Ekvesperiĝinte", skribas la evangelisto. Kaj Jesuo haltigas la gentojn; en la tenebroj li briligas la lumon, tiamaniere ke ĉiuj tie restadu. La dia tago, la tago de la elaĉeto estas nur komencita; ĝi estos tago senfina, tago sen sunsubiro. La tempo travivata kune kun Jesuo gajnas alian saporon, estas tempo de senfina amo. Redemisti me Domine. Vi min elaĉetis, Sinjoro; kaj la ĉielaj sanktuloj transformas ĉi tian persvadon en kanton, en laŭdon, en preĝon, kiuj plilongiĝas ĝis la tuta eterneco. La apostola komuneco kristana miregis pro la ĉeesto de Jesuo en lia korpo kaj en lia sango, kiu donis kuraĝon kaj forton por alfronti persekutojn ĝis martiriĝo.
    Dum la Meso ni devus senti ĉi tiun spiritan ektremon. Si semel introisses in interiora Jesu,diras la Imitado de Kristo, et modicum de ardente amore eius sapuisses … "Se kelkfoje, se almenaŭ unufoje, vi enirus en la internecon kune kun Jesuo; se ankaŭ nur ne multetempe vi sentus la ardan amon de Jesuo!… Kiom da Mesoj ni celebras, ni partoprenas; kiom da Mesoj ni celebris kaj ni partoprenis!!! Ĉu ni povas diri ke kreskis nia interneco kaj fariĝis pli forta nia spiriteco? aŭ ĉu ni estas ankoraŭ kristanoj senfajraj kaj mediokraj?
  2) Jesuo nutras, satigas, fariĝas pano, manĝaĵo. Ili manĝis, ĉiuj satiĝis. Eble la Eŭkaristio restadas por ni ankoraŭ guto de roso sur folio; ĝi ne estas arbo, ĝi ne estas radiko. Al la gepatroj kiuj ŝin riproĉis: "ĉu vi devas ĉiutage iri al la preĝejo?", Enrica Plebani respondis: "Vi ne konas tion kion vi perdas, kaj pri kio vi rezignas". En novembro mil-naŭcent-du, pastro Guglielmo Doyle sentis grandan impulson leviĝi ĉiunokte por la "horo sankta"; kaj de tiu momento li neniam perdis tian rendevuon. La sanktuloj konkeritaj estis per Jesuo. Li al ni oferas sin mem, cele ke ni oferu kune kun li. Malgraŭ ĉio, mi volas fidela esti al la Sinjoro, mi volas min meti je lia dispono". Ĉi tiu estas la decido de unu granda animo, ĉi tiu estas la plano de Patrino Terezo de Kalkuto. La ĉieloj kaj la teroj plenaj estas je Via gloro. La ofero de Habelo, la suspiro de Abramo, la fido de Melkicedeko, la ĝojo de la sanktuloj kunfandiĝas en la unuan oferon de Jesuo. La altaron ĉirkaŭiras la keruboj kaj la serafoj, kaj Vi, Jesuo, donas la panon de la sanktuloj.
  3) Jesuo donis panojn al la disĉiploj kaj la disĉiploj donis panojn al la homaro. La Eŭkaristio estas fermento de unueco. Nos tibi semper hic et ubique. La homeco estas ununura ĉiam kaj ĉie. Hic et ubique: ĉi tie kaj ĉie. Se unu parto de la homaro suferas, ne povas la aliaj partoj restadi indiferentaj. Ĉiuj ni devas, devus, senti la helponpetajn suferon kaj la ploron de la aliaj. Misiisto travivis grandan parton de sia agado en Groenlando ĉe tribo disvastiĝinta tra la glaciejoj. Li devis ĝin forlasi; sed antaŭ sia foriro li donis la korporalon sur kiu li celebris la Eŭkaristion. Sufiĉe multe da tempo tiu tribo restadis sen pastro.
    Tamen ĉiun dimanĉon, la ĉefo de la tribo suriris glacian rokon kaj montris al sia gento la korporalon dirante: memoru ke ĉi tie sterniĝis la korpo de la Sinjoro Jesuo. Kaj ĉiuj genuiĝis, adoris la Sinjoron, petis pardonon pro siaj pekoj, kaj laŭte demandis kompaton kaj gracon. Poste pli ĝojaj kaj pli bonaj, reiris ili al siaj kabanoj kaj al siaj farendaĵoj. Kion dirus pri ni tiu tribo? kion pensus pri nia Meso tiu bona gento?…

Mons.Giovanni Balconi
NI FUNEBRAS KAJ KONDOLENCAS
Sabaton la 28.an de Aprilo forpasis la patro de Carlo Sarandrea. Al li kaj al liaj familianoj, elkoraj kondolencoj de ni ĉiuj.


BIBLIA KULTURO

PREĜADO EN LA BIBLIO LA PREGHIERA NELLA BIBBIA
A) Preĝo de Izraelaro
    Pia izraelano ritmis sian vivon laŭ la preĝo kiu lin okupis almenaŭ tri fojojn tage: ĉe la sunsubiro, ĉe mateno kaj tagmeze (vidu Psalmon 55,18), sed ĉiu okazantaĵo donis instigon al preĝo. Lia Dio estis Dio fora en la sankteco, sed proksima en lia mizerikordo: estis la Dio di ĉiuj tagoj kaj la Dio de la grandaj historiaj eventoj. Preĝis la unuopuloj, preĝis la popolo. 		A) Preghiera del popolo d'Israele
    Il pio israelita ritmava la sua vita con la preghiera che lo impegnava almeno tre volte al giorno: al tramonto, al mattino e a mezzogiorno ( vedi Salmo 55,18), ma ogni evento era un invito alla preghiera. Il suo Dio era un Dio lontano nella santità, ma vicino nella misericordia: era il Dio della quotidianità e il Dio dei grandi eventi storici. Pregavano i singoli individui, pregava il popolo.
1. La plej gravaj atestoj en la historiaj libroj:
  1. La kantiko de Moseo (El. 15,1-18,21; Read. 32,1-43);
  2. La kantiko de Debora (Juĝ. 5);
  3. La kantiko de Ana (1 Sam. 2).
Abrahamo pripetas por Sodomo (Gen 18,20-33); Moseo pripetas por sia popolo (El 32,11-14.31-32; 33,12-17; 34,6-9); Davido preĝas (2 Sam 7,18-29) kaj komponas psalmojn (2 Sam 22 = Psalmo 18) ; Salomono preĝas por si kaj por la popolo (1 Reĝ 8,23-29. 30-39). La sperto pri ekzilo liveras belegajn preĝojn plenajn de sincereco kaj de espero pri graco kaj pardono kiel en Neĥemja (Neĥ 9) de Tobit (Tob 3,1-6) kaj ties filo Tobia (Tob 13) de Judita (Jud 9; 16,1-17) de Mardokeo kaj Ester (Est 4, 17ss. 		1. I più importanti riscontri nei libri storici:
  1. Il cantico di Mosè (Es. 15,1-18.21; Dt.32,1-43);
  2. Il cantico di Debora (Gdc. 5);
  3. Il cantico di Anna (1 Sam. 2).
Abramo intercede per Sodoma (Gen 18,20-33); Mosè intercede per il suo popolo (Es. 32,11-14.31-32; 33,12-17; 34,6-9); Davide prega (2 Sam. 7,18-29) e compone salmi (2 Sam. 22 = Salmo 18); Salomone prega per sè e per il popolo (1 Re 8,23-29. 30-39). L'esperienza dell'esilio fa innalzare bellissime preghiere piene di sincerità e di speranza nella grazia e nel perdono come in Neemia (Ne 9), da Tobi (Tb 3,1-6) e da suo figlio Tobia (Tb 13), da Giuditta (Gdt 9; 16,1-17), da Mardocheo e Ester (Est 4,17ss.).
2. La profetoj estas homoj je preĝo:
    Elija (1 Reĝ 18,36ss), Amos (Amo 7,1-6) kaj super ĉio Jeremio (Jer 10,23-25; 14,7ss. 19-22; 17,13-18, 20,7-18). 		2. I profeti sono uomini di preghiera:
    Elia (1 Re 18,36ss) Amos (Am 7,1-6) e soprattutto Geremia (Ger. 10,23-25; 14,7ss. 19-22; 17,13-18, 20,7-18).
3. La Psalmoj, preĝado de Izraelo:
    Atrubuitaj al Davido (1 Kro 16,7 ss), ili estas 150 dividitaj en kvin partojn:
  1. 1-41: justulo kredanta kaj maljustulo;
  2. 42-72: deziro pri Dio;
  3. 73-89: medito pri la pasinto kaj atendo de la mesiaj tempoj;
  4. 90-106: celebrado pri la Dia potenco;
  5. 107-150: psalmoj de la laŭdoj sur la monto de Dio kaj de la alproksimiĝo al Li.
3. I Salmi, preghiera di Israele:
    Attribuiti a Davide (1 Cr 16,7ss.; 25), essi sono divisi in cinque parti:
  1. 1-41: il giusto credente e l'empio;
  2. 42-72: il desiderio di Dio;
  3. 73-89: meditazione sul passato e l'attesa dei tempi messianici;
  4. 90-106: celebrazione della potenza di Dio;
  5. 107-150: salmi e lodi sul monte di Dio ed avvicinamento a Lui.
4. La preĝo-kredo de Izraelo:
    Readmono 6,4-13: “Aŭskultu, Izraelo”. 		4. La preghiera-‘atto di fede’ di Israele:
    Deuteronomio 6,4-13: “Ascolta Israele”.
B) La preĝoj en la Nova Testamento
1. Jesuo preĝas kiel ĉiu pia hebreo:
- konfesante kion Dio faris kaj Lin benante: (Mk 6,41; 8,6: okaze de la plimultigo de la panoj; 14,22: okaze de la lasta vespermanĝo);
- Li ritiriĝas por preĝi al la Patro (Mt 14,23; Lk 9,18; Mk 1, 35);
- Li preĝas en la grandaj okazaĵoj de sia vivo (Lk 3,21: bapto; 9,28-29: transfiguriĝo; 6, 12: sendo de la misiistoj; Joh 17: sendo de la siaj dum la lasta vespermanĝo; Lk 22,39-42; 23,46: dum la agonio kaj pasiono. 		B) Le preghiere nel nuovo Testamento
1. Gesù prega come ogni pio ebreo:
- proclamando le opere di Dio e benedicendolo (Mc 6,41; 8,6: in occasione della moltiplicazione dei pani; 14,22: in occasione dell'ultima cena);
- si ritira in luogo appartato per pregare il Padre (Mt 14,23; Lc 9,18; Mc 1,35);
- prega nei grandi eventi della sua vita (Lc 3,21: battesimo; 9, 28-29: trasfigurazione; 6, 12: invio dei missionari; Gv 17: la preghiera per i suoi durante l'ultima cena; Lc 22,39-42; 23,46: durante l'agonia e la passione.
2. La preĝoj de Jesuo:
- Mt 11,25-27: "Mi vin benas pro la rivelacio al la etuloj"
- Mk 14,36-39: dum la agonio; 15,34: sur la kruco
- Joh 11,41-42: antaŭ la tombo de Lazaro
- Joh 17: la preĝo al la Patro por la unuiĝo de la siaj 		2. Le preghiere di Gesù:
- Mt 11,25-27: "Ti benedisco Padre perché hai rivelato questo cose ai piccoli"
- Mc 14,36-39: durante l'agonia; 15,34: sulla croce
- Gv 11,41-42: davanti alla tomba di Lazzaro
- Gv 17: la preghiera per l'unità dei suoi
3. La karakterizoj de la preĝo de kristanoj:
konfido en la preĝoj adresitaj al la Patro.
- Joh 14,13-14 : "kion ajn vi pripetos…"
- Mk 11,23-24: konfido en la preĝo
- Mt 7,9-11: "via Patro en la ĉielo vin aŭskultas"
Trans la vortoj: Mt 6-7; laŭ la koro de la publikano (Lk 18,9-14); senĉese (Lk 18,1-7); certeco pri la dono de la Spirito por tiuj kiuj tion pripetas per la konfido en Jesuo (Jo 16,13 kaj diversloke en la NT)
La sintezo de la evangelio kaj la modelo de ĉiu preĝo: la Patronia (Mt 6,9-13) 		3. Caratteristiche della preghiera cristiana:
fede nelle preghiere indirizzate al Padre.
- Gv 14,13-14 : "qualsiasi cosa chiederete…"
- Mc 11,23-24: fede nella preghiera
- Mt 7,9-11: "il Padre vostro che è nei cieli vi ascolta"
Al di là delle parole (Mt 6-7); con il cuore del pubblicano (Lc 18,9-14); incessantemente (Lc 18,1-7); certezza del dono dello Spirito per coloro che lo chiedono con la fede in Gesù (Gv 16,13 e altrove nel NT).
La sintesi del vangelo e il modello di ogni preghiera: il Padre Nostro (Mt 6,9-13)
4. La kantikoj de la tagiĝo de la Nova Testamento:
- Magnifikato de Maria (Lk 1,46-55)
- Benedikto de Zeĥarja (Lk 1,68-79)
- La forpermeso de Simeono (Lk 2,29-32) 		4. Cantici all'alba del Nuovo Testamento:
- il "Magnificat" di Maria (Lc 1,46-55)
- il "Benedictus" di Zaccaria (Lc 1,68-79)
- il "Nunc dimittis" di Simeone (Lc 2, 29-32)
5. La preĝado de la eklezio en la Spirito:
- la apostoloj kaj la komunumo unuanime persistis en la preĝado kaj petado (Agoj 1,14; 3,1; 10, kpt)
- Sankta Paŭlo “tri fojojn” pripetas la Sinjoron (2 Kor 12,8)
- La Spirito preĝas kun la Eklezio (Rom 8,26-27; Gal 4,6)
- La Spirito kaj la Edzino diras: “ Venu Sinjoro Jesuo ” (Ap. 22, 17-20) 		5. La preghiera della Chiesa nello Spirito:
- gli apostoli e la comunita persistono unanimemente nella preghiera e nella carità (At 1,14; 3,1; 10, etc.)
- san Paolo invoca “tre volte” il Signore (2 Cor 12,8)
- lo Spirito prega con la Chiesa (Rom 8,26-27; Gal 4,6)
- lo Spirito e la Sposa dicono: “ Vieni Signore Gesù” (Ap. 22,17-20)
Armando Zecchin Armando Zecchin
tradotto a cura della redazione

Karakterologio en "La Gefianĉoj" de A.Manzoni
de Giovanni Daminelli

(Dua parto)

La kvar "ne-emociemuloj"

nE.A.P. (Sangvina, Lerta: li strebas al socia sukceso)

   Laŭ la priskriboj li estas ĉampiono pri praktika kaj organiza spirito. Malvarme ekstravertita, li havas pretajn refleksojn kaj reagas ĝustatempe en ĝusta maniero. Li elektas lian amikaron profitocele kaj kapablas primanovri la homojn. Li estas lerta diplomato kaj havas fortan persvadkapablon. Li estas ambicia, strebas al socia sukceso kaj estas oportunisma ankaŭ en la religia kampo.

Ekzemplo: La grafo onklo
   La priskribo kiun Manzoni faras pri li, je la fino de la XVIII ĉapitro kaj komence de la XIX, montras precize la karakteron de ĉi tiu tipo. La grafo onklo, membro de la Sekreta Konsilo, ĝuis en ĝi apartan konsideron kaj kapablis imponi. Kiam grafo Attilio iras al li por paroli pri la aferoj de don Rodrigo, li tuj komprenas la situacion, tamen li promesas sian intervenon por montri sian povon kaj savi la honoron de la familio. Estas mirinda lia diplomatio: li invitas tagmanĝi la patron provincialon elektante atenteme la invitotojn; dum la tagmanĝo li montras sian gravecon parolante pri sia misio ĉe la kortego de Madrid, poste konsentas, ke ankaŭ la patro provincialo povu paroli pri siaj oficoj. Post la manĝo li kondukas la patron en alian ĉambron, por interparoli pri sia afero kaj, uzante la vortojn de Manzoni, "Tiu senjoro ĝenerale aplikis grandan zorgon, grandan majstrecon, grandajn vortojn en intertraktoj; kaj poste li gajnis kongruajn fruktojn. Fakte per la interparolo, de ni raportita, li sukcesis piedmarŝigi patron Cristoforo de Pescarenico ĝis Rimini, kio estas rimarkinda promeno".

nE.A.S. (Flegma, Metoda: li strebas al la leĝo)

   Laŭ la priskriboj li estas pripensema kaj racia kaj neniam li perdas sian memregadon. Oni ne povas atendi de li impetojn de sentimento kaj pasio. Li estas senlaca laboristo kaj estimata pro siaj civitanaj virtoj. Li ne estas ambicia, do malofte li atingas komandan pozicion. Li gvidigas sin de la racio laŭ klaraj kaj firmaj principoj, de tio lia strebo al la leĝo.

Ekzemplo 1: Damo Prassede
    Skribas Manzoni pri ŝiaj ideoj: "ŝi havis de ili malmulte, sed al ili ŝi estis tre amligita. Inter tiuj malmultaj ideoj, malfeliĉe troviĝis multe da misaj; kaj ĉi lastaj ne estis al ŝi malplej karaj". Kiam ŝi petas al kardinalo lian konsenton por zorgi pri Lucia, ŝia celo estas tiu de "rektigi cerbon kaj rekonduki al ĝusta vojo bezonantinon. Ĉar, ekde kiam ŝi aŭdis unuafoje paroli pri Lucia, ŝi tui konvinkiĝis, ke junulino, kiu sin promesis edzino al ne bona ulo, al ribelulo, entute eŝafod-evitulo, nepre havas ian difekton aŭ kaŝitan malvirton". Ŝi obstine strebas al sia celo, kvazaŭ sadisme, ĝuste pro la neŝanceleblo de siaj raciaj principoj. Bonŝance ŝi ne okupiĝas nur pri rektigi la cerbon de Lucia, sed ankaŭ tiujn de sia servistaro kaj de siaj kvin filinoj el kiuj tri monakinoj kaj du edziniĝintaj. La ununura persono, kiun ŝi ne sukcesas mastri, estas ŝia edzo, don Ferrante.

Ekzemplo 2: Don Ferrante
    Li estas malpli aktiva ol damo Prassede, sed li havas la saman karakteron. Manzoni prezentas lin tiele: "kiel klerulo, li ŝatis nek komandi nek obei". La priskribo de lia riĉa biblioteko, en la XXVII ĉapitro, donas la okazon por montri liajn interesojn pri astrologio, antikva filozofio, natura filozofio kaj magio; fakoj kiujn li alfrontas kun la tipa pedanteco de sia karaktero. Per siaj rigoraj rezonadoj li kapablas elmontri, ke la pesto ne ekzistas, kaj li restas firme ankrita al tia logika konkludo, eĉ kiam la pesto trafas lin kaj kondukas lin al morto.

nE.nA.P. (Amorfa, Senzorga: li celas al plezuro)

   Li estas nek aktiva nek emociema kaj ne havas eĉ la sinregado kiun la sperto donas al sekundarulo, do li kulturas nur la sensajn plezurojn: manĝadon, trinkadon kaj seksumon. Li volonte konversacias, tamen sen alpreni pozicion, kaj inklinas sin trenigi. Ĝenerale li ne kapablas doni sentojn kaj fidelecon.

Ekzemplo: don Rodrigo
    Oni vidas tuj, ke ne estas don Rodrigo la kaŭzo de ĉio, sed lia kuzo, grafo Attilio. Estas ĉi tiu, kiu daŭre provokas lin, lin streĉas kaj fine pledas por li ĉe grafo onklo. Ankaŭ kiam, dum la tagmanĝo, prezentiĝas patro Cristoforo, estas grafo Attilio kiu invitas lin eniri, kaj poste klopodas intervenigi ĉi tiun en debato pri kiu don Rodrigo interesiĝas sen preni pozicion. Kaj je la fino, don Rodrigo, malvolonte, donas al la patro la petatan aŭdiencon, kaj ni scias kiel finiĝis, ĉar, eĉ se nesentema, li ne povas resti indiferenta. Poste, konstatinte ke intertempe liaj gastoj foriris, li ankaŭ foriras ekskortata de ses personoj kaj, kiel pudore diras Manzoni, "don Rodrigo tiun tagon eniris domon kutime vizitatan de multe da homoj, kie oni lin akceptas kun la zorgoplena kaj respektema elkoreco, kiajn oni kutime rezervas al la homoj, kiuj igas sin aŭ multe ami aŭ multe timi".
Aliaj epizodoj malkaŝas lian karakteron, ekzemple la fakto, ke kiam li ekscias, ke kardinalo Federigo estas alvenonta en lia lando, li tuj foriras al Milano por ne renkonti lin kaj por sin savi de la riproĉoj de grafo onklo, kiu certe volus ke li iru omaĝi la kardinalon. Ekzemplo de lia absoluta nesentemo evidentiĝas dum la vespera diboĉo antaŭ lia pestomalsaniĝo, kiam "li multe ridigis la kunularon per speco de funebra oracio por grafo Attilio, forigita de la pesto antaŭ du tagoj".

nE.nA.S. (Apatia, Sensenta, li celas al kvieto)

   Li estas malsama de la antaŭa, ĉar li estas enfermiĝinta en si mem. Li estas soleca, indiferenta antaŭ la socia vivo, li neniam ridas, nur li asimilas el la ekstera mondo serion da antaŭjuĝoj al kiuj li konformiĝas. Li celas al vivo trankvila, rutina; por li gravas pli la formo ol la spirito, malgraŭ ke li ne havas religian sentemon, li vizitadas la preĝejon. Lia izoliĝo kaŭzas al li mankon de praktika kapablo kiu, kune kun lia sekundareco, faras ke lia rankoro kontraŭ iu ajn daŭrigu senfine.

Ekzemplo: Don Abbondio
    Estas facile por la bravuloj renkonti lin, ĉar li rutine faras sian ĉiutagan promenadon ĉiam laŭ la sama vojo. Fronte al la neatendita truda ordono li ne scias kiel reagi, liaj antaŭjuĝoj pri la mondo ne konsentas al li trovi alian solvon ol enmalsaniĝi. Antaŭ la plendoj de Renzo li kapablas respondi nur per latinaj formuloj, ĉar li rezonas per formuloj.
   Li estas tiel sensenta ke, kiam la kardinalo alvokas lin por akompani la Nenomiton preni Lucian, li ne kapablas kompreni, kial oni devas sendi ĝuste lin. Ankaŭ dum la vojaĝo al kastelo de la Nenomito, la pensoj kiuj kirliĝas en lia kapo zorgas ĉiam pri si mem kaj, finita tiun mision, li tuj forfuĝas al sia hejmo por ne plu esti implikita. Li pasive eltenas la riproĉojn de la kardinalo, tute sen kompreni la gravecon de sia konduto, eĉ akuzante la du gefianĉojn pro tiu nokta enbusko.
   Lia kompleta manko de praktika sento evidentiĝas, kiam oni devas forfuĝi pro la alveno de landskneĥtoj, li ne scias kion fari, li petas senutile helpon al siaj vilaĝanoj kaj malhelpas Perpetuan kiu klopodas savi ion iamaniere. Tia estas lia strebo al trankvilo, ke ankaŭ ĉe la fino, li ne volas geedzigi la gefianĉojn, ĝis kiam li vidas per siaj okuloj la posteulon de don Rodrigo. Tiom longe daŭras liaj resentoj, ke, kiam fine li konsentas geedzigi la paron, li kuraĝas riproĉi Lucian pro tia nokta embusko en lia hejmo; notu: Lucian, ne Renzon, ĉar ŝi estas tiel milda, ke certe ŝi ne kapablas reagi malbone.

La lasta tipo

   Ĝis nun ni ekzamenis la ok tipojn priskribitajn de la karakterologoj. Ili kutime klasifikas ĉiun individuon per triopo da numeroj inter 1 kaj 10. La unua numero taksas lian emociemon: numeroj de 1 al 5 indikas ne-emociemon, de 6 al 10 emociemon; simile por la dua: de 1 al 5 indikas ne-aktivemon, de 6 al 10 aktivemon kaj fine por la resonanco, numeroj de 1 al 5 indikas primarecon kaj de 6 al 10 sekundarecon. Se oni faras la kalkulojn oni vidas ke ĉiu tipo entenas 125 malsamajn nuancojn kaj entute ni havas ekzakte 1000 kombinaciojn por taksi precize la temperamentojn.
   Kompreneble neeblas priskribi detale la malsamajn nuancojn, tamen neniu el la ok tipoj priskribitaj de la karakterologoj havas faktoron proksima al 5 aŭ 6; ili priskribas nur la ekstremajn situaciojn. Du individuoj kiuj diferenciĝas nur pro faktoroj kiu valoras 5 por uno kaj 6 por la alia, estas sufiĉe similaj ankaŭ se ili teorie apartenas al du malsamaj tipoj. Ĉi tio por diri ke fakte ekzistas ankaŭ individuoj ne tiel precize karakterizitaj. En la romano de Manzoni estas ankaŭ ĉi tiuj. Mi priskribos tiun kiun mi nomos ekvilibra: li estas emociema, sed ne tro, aktiva, sed ne tro, kondiĉita de la pasinto, sed ne tro.

E/nE,A/nA,S/nS. (ekvilibra: li kondutas laŭ sana prudento)

   Li estas persono, kiu kondutas kiel oni opinias devas konduti normala persono. Li estas sufiĉe emociema por ĝuj la vivon, sed li ne estas regata de la emocioj. Li estas sufice aktiva por taŭge solvi la solveblajn problemojn sen troigi en senutila agado, kaj havas sufiĉe da sperto por distingi inter eblo kaj neeblo. La pasintaj spertoj donas al li prudenton, sed ne inertigas lin en ne-agado.
   Li estas preta doni helpon, kiam necesas, sen sintrudi. Li ne akiros eminentecon en iu ajn fako, sed al li oni sin turnas por havi helpon aŭ konsilon concerne la ĉiutaga vivo ĉar li havas praktikan senton.

Ekzemplo: Agnese
    Antaŭ la problemo de la malebligo al geedziĝo, ŝi ne agitiĝas kaj sakras kiel Renzo, nek sin alkroĉas al nura interveno de patro Cristoforo kiel volus Lucia, sed ŝi prospektas plurajn solvojn: la helpon de patro Cristoforo, sed ankaŭ konsulton de klerulo, tiu doktoro Impliktrafulo, kaj fine tiun klopodon de geedzigo altrudita al povra paroĥestro don Abbondio. Kiam ŝi estas en Monza kun la filino, konsilas ŝin pri la rilatoj kun tiu stranga monakino kaj, kiam ŝi aŭdas neklarajn novaĵojn pri Renzo, ŝi decidas lasi tie la filinon kaj reiri al sia vilaĝo por pli bone informiĝi. Dum ŝia interparolado kun la kardinalo, ŝi admonas lin ne riproĉi don Abbondion, ĉar "ĝi al nenio utilus: li estas tia: ĉe denova kazo li farus denove la samon". Kiam alvenas la landskneĥtoj, ŝi tuj trovas la solvon en la kastelo de la Nenomito kaj iras, nepetita, proponi tiun solvon ankaŭ al la duopo don Abbondio kaj Perpetua, kiuj ne scias kiamaniere eskapi.
   Estas ŝi, kiu trovas la manieron korespondi kun Renzo, kiam li troviĝas en Bergamo kaj havigi al li la monon de la Nenomito. Kaj kiam oni aŭdas pri la pesto, ŝi ne atendas ĝian alvenon, ŝi trovas la eblon tuj transloĝiĝi en montaro ĉe parencoj kiuj vivas izolitaj fore de la epidemio. Ŝi kondutas ĉiam laŭ sana popola prudento.

   Je tiu ĉi punkto, mi finas mian rapidan ekskurson tra la personoj de "La Gefianĉoj" kun invito al atenta relegado de la verko por malkovri aliajn signifajn epizodojn kaj la rilatajn karakterojn de personoj kiujn mi ne citis.

(Fino)

(La citaĵoj el La Gefianĉoj estas el la traduko de pastro Battista Cadei)



Navige en la Tut-Tera Teksajxo

BIBLIOTECHE DIGITALI IN ESPERANTO

Nel numero precedente abbiamo trovato in rete intere biblioteche i cui libri si possono consultare direttamente o scaricare sul proprio computer. Ci siamo limitati alle sole biblioteche di testi italiani, ora continuiamo la navigazione cercando biblioteche in esperanto. La rete è vasta e in continua evoluzione quindi non è possibile citarle tutte. Ci limiteremo alle più note.

Partiamo da
www.esperanto.net/veb, che non è una biblioteca, ma una lista di link (cioè di collegamenti) a varie raccolte di libri in esperanto. L'indirizzo principale (www.esperanto.net) è gestito dall'UEA: raccoglie informazioni sull'esperanto e link a siti esperantisti. Nella sottosezione "/veb" c'è la "Virtuala Esperanto Biblioteko" da cui potete accedere a siti con raccolte di riviste, libri opere letterarie e musicali in esperanto. Se vi è più facile, potete raggiungerli anche direttamente ai loro indirizzi. Ecco i principali:

www.esperanto.mv.ru: è un sito russo dal quale si possono scaricare in formato compresso ('.zip') numerose opere interessanti. Anche chi non conosce il russo può trovare: nella sezione Lernolibroj la Gramatiko por progresintoj di H.Seppik , nella sezione Vortaroj un Komputada Leksikono, nella sezione Literaturo numerose opere letterarie originali o tradotte, nella sezione muziko si possono scaricare (o ascoltare) numerose canzoni folkloristiche in esperanto con i relativi testi e infine nella sezione programaro, si può scaricare l'utile programma "Ek", che permette agli utenti di Windows di scrivere facilmente i caratteri esperanti (cioè con supersignoj) indipendentemente dall'editor usato. Il creatore del sito, Jurij Finkel, è un sostenitore del KPRF (Partito Comunista della Federazione Russa), per cui vi troverete anche una sezione politica.

esperantujo.org/eLibrejo (senza il www iniziale): il sito principale (esperantujo.org) è dedicato a informazioni e notizie sul mondo esperantista, dalla sezione "/eLibrejo" si possono scaricare decine di libri in formato ".pdf" che trovate suddivisi in varie sezioni: Beletro (prozo, poezio, teatro), Religio, Biblio e Ceteraj Libroj. In generale i libri scaricati si possono leggere solo su computer perchè
ne è impedita la stampa, si possono però copiare.

donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo (senza il www iniziale): è un sito, gestito da Don Harlow, con una ricca raccolta di testi in poesia, nella sezione Poezio, e in prosa, nella sezione Noveloj. Se si clicca su "Esperanta Literaturo", compare la pagina "Literaturo, en reto, en Esperanto" suddivisa in "Originala Literaturo" e "Tradukita Literaturo" con i link a centinaia di opere catalogate per autore.

esperanto.org/Ondo/index.html (senza il www iniziale): è un sito russo legato alla rivista "Ondo de Esperanto" e all'editrice "Sezonoj". Oltre agli articoli della rivista e alle recensioni dei libri editi dalla casa editrice c'è una vasta raccolta di opere in gran parte appartenenti alla letteratura russa, ma anche francese e tedesca, tradotte in esperanto.

NOTA BENE: Trattandosi di opere in esperanto c'è spesso un problema di lettura dei caratteri con i supersignoj perchè ci sono diversi metodi di codifica. I più usati sono il "Latin-3" e lo "Unicode". Di solito i lavori più recenti sono codificati in "Unicode", talvolta è possibile scegliere tra le diverse codifiche, in questo caso se una pagina non si presenta corretta basta cercare la giusta codifica.



Leteroj al la redaktejo

   E' vero che KS è una rivista di esperanto, ma è anche vero che è una rivista cattolica diretta a cattolici che vivono nel mondo di oggi e non segregati. I nostri soci senza sentire una voce contraria bevono il veleno senza accorgersene . Il silenzio della voce opposta li aiuta a convincersi che "forse" è così. Non è il caso di intervenire e far conoscere la nostra opinione o, meglio, la nostra verità anche se non si tratta di tema legato all'esperanto? Prendere posizione su certi fatti contro la fede e la morale umana e cristiana, contro la verità e la giustizia, è dovere per ciascuno di noi. Senza polemica, ma i nostri sappiano. A voi, come laici dalla penna facile e dalla mente lucida, una risposta, anche se breve e anche se arriverà in ritardo.

Saluti. Don Duilio Magnani
   Segue il testo di un articolo di Giuliano Ferrara tratto da "Il Foglio" del 26 marzo 2007 dal titolo "L'EgoCristoCentrismo di Ermanno Olmi" e che esordisce così:
    "Il Cristo santone che crocifigge i libri e sceglie la carezza della vita, il Cristo di Ermanno Olmi, trionferà a Cannes, e nelle sale arriverà come una grande epifania dei valori contro i delitti concettuali e storici della cultura, dell'arte, della teologia, contro l'aridità della religione che celebra il suo idolo tra gli incensi e sugli altari. ..."

   L'articolo continua con una sequela di luoghi comuni contro la religione e la Chiesa con vaghe allusioni non si capisce bene a che cosa. Non ci sono fatti concreti quindi è difficile contestare. È uno dei tanti episodi di intolleranza religiosa a cui assistiamo ogni giorno. Qualche settimana fa, venerdì santo, il radiogiornale del mattino dava notizia del ragazzo torinese che si è suicidato perchè isolato dai compagni di scuola che lo ritenevano gay. Mi sono detto: adesso daranno la colpa alla Chiesa; infatti, immancabilmente, la sera stessa un commentatore di radio RAI, a questo proposito, se la prendeva con la Chiesa, perchè, opponendosi ai DICO, stava creando un clima culturale di avversione contro gli omosessuali. Non so se costui fosse in buona fede, ma anche se lo fosse stato dimostrava la sua grande ignoranza in fatto religioso e sociologico: primo, supponendo, a torto, che la Chiesa ce l'abbia con gli omosessuali (ma quando mai? sono persone in difficoltà che vanno aiutate); secondo, supponendo un'intera classe di sedicenni pronta ad accogliere acriticamente le (supposte) direttive ecclesiali (questo grave episodio dimostra il contrario: questi ragazzi sono ben lontani dalla vita delle nostre parrocchie). È solo un esempio. Gli attacchi contro la Chiesa sono ormai quotidiani. Che fare?
   Inizio ad esprimere il mio parere da cristiano qualunque. Sono ben accetti contributi da parte dei lettori.
   Dobbiamo distinguere tra gli interlocutori:
   - C'è chi parla in buona fede e vorrebbe da noi una risposta. Spesso è un cristiano poco informato, che accetta ciò che gli si dice, un po' perchè non ha argomenti, un po' per non sentirsi escluso. In questo caso dobbiamo avere la capacità e il coraggio di esprimere il nostro parere con cognizione di causa, senza inutili polemiche, ma con razionalità; per questo è nostro dovere tenerci informati, migliorando la nostra cultura religiosa e leggendo anche la stampa cattolica (la rubrica "Biblia Kulturo" curata da Armando Zecchin ha anche questa funzione). Il timore di venire esclusi perchè non ci si adegua al sentire comune è umano, ma non per questo dobbiamo rinunciare alle nostre idee: parliamone tra noi per rafforzare le nostre convinzioni e sostenerci a vicenda. Non accada che, per il quieto vivere, veniamo a compromessi fino ad accettare e sostenere tesi contrarie alla dottrina cattolica. Non ci faremmo una bella figura. Vigiliamo sulle nostre parole perchè «non quello che entra nella bocca rende impuro l'uomo, ma quello che esce dalla bocca rende impuro l'uomo» (Mt 15,11). Il mondo, oggi più di allora, presta la massima attenzione a ciò che si introduce in bocca e non presta alcuna attenzione a ciò che ne esce appellandosi al diritto di libertà di parola. Se pensiamo alla storia del secolo scorso quanti danni hanno fatto le parole! Prudenza!
   Informiamoci prima di parlare e non limitiamoci ad ascoltare acriticamente le chiacchere televisive.
   - C'è però anche chi è prevenuto contro la Chiesa, chi troverà sempre una scusa per criticare, qualunque cosa la Chiesa dica o faccia. In questo caso, secondo me, è inutile polemizzare, talvolta può essere controproducente. Non l'ha fatto Gesù contro le accuse dei sacerdoti (Mc 15,5); chi ha preconcetti non si fa convincere dalle parole: «Se non ascoltano Mosè e i Profeti, neanche se uno risuscitasse dai morti saranno persuasi» (Lc 16,31). Disse Gesù: «Non date le cose sante ai cani e non gettate le vostre perle davanti ai porci, perché non le calpestino con le loro zampe e poi si voltino per sbranarvi» (Mt 7,6); in altre parole: non andiamo a fare bei discorsi a chi non può capire perchè in malafede. Più che le parole, in questi casi, serve l'esempio, ma non illudiamoci troppo, perchè esiste anche "l'invidia della grazia altrui" come recitava il vecchio catechismo di Pio X.
   Ci vuole coraggio ad essere cristiani, anche nel nostro mondo esperantista non sempre benevolo verso di noi. Dobbiamo mostrarci coerenti sempre, rendendo ragione della nostra fede a chi è disposto ad ascoltarci, e testimoniandola a tutti con il nostro comportamento, amando anche chi ci disprezza e ricordando tutti nella nostra preghiera perchè non siamo noi a convertire, ma Lui. Nei momenti di sconforto ci siano di incoraggiamento le parole di Gesù nel "discorso della pianura": «Beati voi quando gli uomini vi odieranno e quando vi metteranno al bando e v'insulteranno...». (Lc 6,22)" e «Guai quando tutti gli uomini diranno bene di voi...» (Lc 6,26). Tante accuse contro la Chiesa sono un indizio che si sta comportando secondo gli insegnamenti di Cristo, e non dobbiamo temere perchè «le porte degli inferi non prevarranno contro di essa» (Mt 16,18).

Giovanni Daminelli

NI GRATULAS KAJ BONDEZIRAS

Dimanĉon, 22.an de Aprilo, la geedzoj Gianni kaj Mariolina Conti festis la 50.an datrevenon de sia geedziĝo. Al ili gratulojn kaj korajn bondezirojn de ni ĉiuj


PREMI RISERVATI AI GIOVANI L'UECI
L'UECI dispone ancora di n° 3 premi da 258,22 € da assegnare a giovani di età compresa tra i 18 e 30 anni, iscritti all'UECI che conseguano il diploma di esperanto di terzo grado. I premi saranno erogati quale contributo per la partecipazione a un congresso dell'UECI o dell'IKUE. Gli interessati si rivolgano al presidente UECI.


Sciigoj el Afriko

BURUNDIO  Naskiĝo de BUKE
( Burundia Unuiĝo Katolika Esperantista)

   Karegaj kaj Estimataj fratoj en Kristo Jesuo resurektinta, mi deziras informi vin pri la nova organizado de nia kara Katolika Eklezio en Burundio, ĉar mi juĝas, ke tio estas necesa por vi.
    La Katolika Eklezio estis enkondukita de Patro Van der Burgt, kiu fondis la unuan Paroĥon St.Antoine de Mugera la 11an de Februaro 1898. Dank'al la agado de Monsinjoro Gerboins aliaj Paroĥoj aldoniĝis. Fine, en Februaro 1922, la Sankta Seĝo starigis en Burundio aŭtonoman katolikan Eklezion.
    Spite de diversaj ĉiaspecaj malfacilaĵoj, la katolika Eklezio sukcesis civilizi Burundianoj instruante kaj anoncante la Evangelion de Jesuo Kristo al ili.
    La Eklezio Katolika estis la unua kiu konstruis la unuajn lernejojn, la unuajn malsanulejojn, la unuajn stratojn kaj preĝejojn ĉie tra la tuta lando.
    Dum cent-naŭ jaroj de evangelizado rezultas, ke 90 procento de la loĝantaro estas katolika. Do Burundia katolika Eklezio ŝuldas ĝian ekziston kaj evoluon al subteno en ĉio de Bonfarantoj grandparte de tiuj de Eŭropo kiuj finance kaj materie apogis ĝin en ĉio, de 1898 ĝis 2006. Al ĉiuj mi esprimas miajn profundajn kaj sincerajn dankojn.
    Antaŭe, la grava tasko kaj rolo por la vivtenado de Burundia Katolika Eklezio estis prizorgataj de Bonfarantoj, sed, ekde la komenco de ĉi jaro, tiuj ĉi devus esti ludataj prizorgataj de Burundiaj fideluloj, ĉar nun, post cent-naŭ jaroj de ĝia ekzistado, ĝi maturiĝis kaj plenkreskis.
   Tamen kia estas la kontribuo de Esperanto - kiu estas por la Katolikoj liturgia lingvo, por la Kristanoj ekumena lingvo kaj por ĉiuj religioj interreligia lingvo - en tiu nova sistemo kaj programo? Plenumi la ordonon de Jesuo Kristo ("iru en la tutan mondon kaj prediku la Evangelion al ĉiu kreitaĵo"), montri la unuecon de la Eklezio uzante la Internacian lingvon en ĝia liturgio kaj apostola agado, kontribui al la realigo de la homa interkompreniĝo, frateco kaj paco en la nuntempa mondo kaj strebi por ke ĉiuj estu unu.
    Tial la Burundia Unuiĝo Katolika Esperantista (BUKE) naskiĝis la 31an de Decembro 2006 por kontribui al la disvastigo de la mesaĝo de Jesuo Kristo per Esperanto kiu estas valora rimedo. Konsiderante ke BUKE posedas nun sufiĉe limigitajn forton kaj rimedojn por plenumi siajn agadojn  kaj atingi la celojn per sia membraro konsistanta el tre junaj gefunkciuloj, gelernantoj, gestudentoj kaj kelkaj religiuloj, kiuj estas pretaj propravole labori eĉ sen lukrita enspezo, tamen malfeliĉe mankas rimedoj pro nia ekonomia kaj sociala situacio, jen kial mi ege petas eminentajn katolikajn esperantistojn kaj neesperantistojn patrone protekti BUKE-n kaj ĝiajn agadojn precipe en formado de kumunumoj por preĝi, kanti kaj labori per kaj por Esperanto.
   Laste mi bondeziras al vi, miaj fratoj, feliĉan Paskon en Kristo resurektinta.

Por BUKE la Prezidanto: Mendede Libere

BENIN
  Diakoniĝo de du esperantistoj

   La 28.an de Junio, du beninanaj esperantistoj, Francisko Saverio KINMONNOU  kaj Paŭlo HOUSSOU, iĝos diakonoj. Pri ili ni jam parolis en la ĉijara unua numero de K.S. dediĉita al Afriko. Nun ni havas la ĝojon informi ĉiujn pri tia atendita novaĵo, unua grava etapo al ilia sacerdotiĝo kiu okazos la venontan jaron.
   Al ili niajn plej korajn bondezirojn, la Sinjoro estu kun ili en ĉiu momento de ilia vivo.
Estus bone ke, en tiu okazo, la UECI-anoj sendu al ambaŭ salut- kaj bondeziran paperleteron  ĉe: Granda Seminaire Mgr. Louis PARITOT de Tchanwedji, B.P. 76 KLOUEKANME - Benin. Tio estos agrabla al ili kaj bone impresos iliajn superulojn kaj kolegojn pri Esperanto.



21° Congresso UECI a Sestri Levante
Opera Madonnina del Grappa 1/6 giugno 2007

   Le iscrizioni al nostro congresso stanno giungendo numerose. Chi non si è iscritto è ancora in tempo con un piccolo aumento della quota di iscrizione (da maggio la quota passa da 20 a 30 euro). Chi non avesse il modulo, lo può richiedere al presidente dell'UECI o a Gianni Conti, oppure lo può scaricare da internet o, più semplicemente, compilarlo e inviarlo direttamente dal nostro sito www.ueci.it (cliccare su "I nostri Congressi"). Durante il congresso si terrà l'assemblea ordinaria dei soci. Chi non potesse intervenire per votare sulle relazioni morale e finanziaria può delegare qualcuno o votare per lettera utilizzando il modulo ricevuto con la lettera di convocazione. Nella missiva abbiamo inserito anche un questionario su "Katolika Sento" a cui siete invitati a rispondere. La nostra rivista infatti ha solo sedici pagine, spesso insufficienti per contenere tutto quanto si vorrebbe. Il vostro parere ci sarà utile per utilizzare meglio il poco spazio disponibile adeguandolo alle esigenze dei lettori.


QUOTE E NORME ASSOCIATIVE ANNO 2007
Associato ordinario con Katolika Sento (SO) 
Associato giovane    (SG)
Associato familiare (SF)
Associato ordinario con Espero Katolika (SOE)
Solo abbonamento a Katolika Sento (AK)
Solo abbonamento a Espero Katolika (AKE)
Associato sostenitore (SS) 
Associato sostenitore con Espero Katolika (SSE)  		17,00
8,50
8,50
38,00
10,00
21,00
34,00
76,00 		euro
euro
euro
euro
euro
euro
euro
euro
Il periodico Katolika Sento viene inviato a tutti gli associati, tranne che per i familiari.
E' associato giovane chi non ha superato i 25 anni.
E' associato familiare chi convive con altro associato.
Per l'abbonamento all'estero aggiungere 6 euro per spese di spedi­zione.
Specificare nella causale del versamento la categoria dell'associa­to, l'anno di nascita dei giovani, l'esatto indirizzo per il recapito del periodico K.S., la destinazione di eventuali offerte.
I gruppi locali con almeno 10 soci trattengono 2,10 euro per l' asso­ciato ordinario e 1,05 per l'associato giovane o familiare, mentre la quota dei soci individuali va interamente all'UECI.
I versamenti vanno fatti sul C.C. Postale  n.  47127675
Unione Esperantista Cattolica Italiana  U.E.C.I
Nota: Sull'etichetta/indirizzo di Katolika Sento è indicata la sigla e l'anno di scadenza dell'abbonamento.


Informoj el la lokaj grupoj

RIMINI

   Come già a Natale, anche in occasione della Santa Pasqua, la diocesi di Rimini ha preparato un messaggio per gli immigrati in 10 lingue tra le quali c'è anche l'esperanto (italiano, francese, spagnolo, esperanto, arabo, cinese, russo, albanese, inglese, rumeno). Il messagio sarà distribuito agli immigrati in occasione della benedizione delle case o in altri incontri.
(informis don Duilio Magnani)

RIMINI

   Come ogni anno a Rimini viene ricordato l' anniversario del riconoscimento ufficiale dell'IKUE da parte del Pontificio Consiglio dei Laici avvenuto l'11 febbraio 1992, festa della madonna di Lourdes. Quest'anno ricorre quindi il 15° anniversario. Sabato 10 febbraio alle ore 21.45 don Duilio Magnani, presidente onorario dell'IKUE, ha celebrato una S.Messa in Esperanto presso la "Cattedrale degli Esperantisti", in tale occasione si è rinnovata la consacrazione dell'IKUE al Cuore Immacolato di Maria.
(informis Centra Oficejo de IKUE)

TREVISO

   Durante l'intero anno 2006, sul settimanale diocesano "La Vita del Popolo" è stato pubblicato il seguente annuncio: "Esperanto è la lingua più facile tra le lingue del mondo. Corsi ciclici e lezioni gratuite in italiano-esperanto, francais-esperanto, english-esperanto. Per inf. tel. 0422 235381 / 0422 403376"
(informis Serio Boschin)


MULTE DA DANKOJ
(Per motivi di riservatezza diamo solo la sigla del nome e la provincia. Per brevità non si riportano contributi di arrotondamento inferiori ai 5 €)

ALFABETIGO:
M.G. GR 66,00€
BONFARADO:
M.G. MI 40,00€
KONTRIBUO AL UECI KONGRESO:
F.O.
G.O.
V.M.
A.Z.
L.M. 		VC
VC
MI
TO
SV 		20,00 €
20,00 €
20,00 €
20,00 €
13,00 €
BENIN (AFRIKO):
C.O.
B.M. 		AL
BS 		12,00 €
20,00 €
KONTRIBUO AL UECI:
C.C.
J.G.
T.F.
P.D.G
L.F.
G.F.P.
C.B.
M.T.M. 		VC
VC
MI
TO
SV 		24,00 €
12,00 €
16,00 €
12,00 €
13,50 €
24,00 €
6,00 €
12,00 €
POR KATOLIKA SENTO:
S.B. TV 10,00 €
POR ESPERO KATOLIKA:
S.B. TV 10,00 €


Amuze

LERNANTETO
Sesjaraĝa lernanteto diras al la patrino:
- Ni, hodiaŭ, lernis novajn vortojn de nia instruisto
- Kiel?
- Ni kaŝis kudrilojn en la seĝo de la instruisto.

***

VILAĜA TOMBEJO
Antaŭ komenci labori en vilaĝo, nova kuracisto vizitis lokan tombejon, sed li trovis ĝin iomete...malgranda.

***

KONSILO
Patro diris al amiko:
- mi havas filon, kiu ne kapablas elekti profesion.
La amiko respondas:
- li fariĝu kuracisto, ĉar liaj eraroj finiĝos subtere.

***

DANKEMECO
- Poste ke mi multe elspezis por studigi mian filon kiel kuraciston, nun li malpermesas al mi drinki alkoholaĵojn!

***

ĈE MARBORDA PREĜEJO
Parokestro de marborda preĝejo, vidante knabinon en tre reduktita bankostumo bani du fingrojn en sanktakvujo por fari kruc-signon, diras al ŝi:
- Fraŭlino, pardonu min: ĉu por bani du fingrojn, vi devas senvestiĝi?...

***

(sendis Carlo Odisio)

ĈASISTOJ
Ĉasisto en drinkejo:
- Hieraŭ mi iris al ĉasejo kaj kaptis 35 fazanojn!
- Mi estas ĉas-gardisto! - diras ekstarante unu el la klientoj - Mi informas vin, ke vi devas pagi monpunon: maksimume vi estus povinta kapti 15 fazanojn
- Nu, - rebatas la unua - en tiu okazo mi informas vin, ke mi estas la plej konata mensogulo en la tuta regiono...

***

Ĉ E LA OKULKURACISTO
- Nu, - diras la kuracisto - vi bezonas okulvitrojn.
- Kiel vi povas tion diri, se vi eĉ ne vizitis min? - diras la kliento sin turnante al la vestpendigilo sur kiu estas la kitelo de la doktoro.

***

Ĉ E LA BESTO-ĜARDENO
La patro decidis porti sian infanon al la zoologia ĝardeno. Estas bone klarigi al la ido kelkajn kutimojn de la bestoj. La unua vizito estas por la reĝo de la ĝangalo. Dum la patro rakontas, la infano pli kaj pli maltrankviliĝas:
- Paĉjo, respondu, mi petas. Kiam, post mallonge, la leono eliros el la kaĝo, kaj manĝos vin, kiun tramon mi devas trafi por reiri al panjo?

***

(sendis Gianni Conti)



COMITATO CENTRALE U.E.C.I.

Presidente: Giovanni DAMINELLI, via Lombardia 37, 20099 Sesto S.Giovanni (MI) – tel. 02.2621149.
Vice presidente: Paola AMBROSETTO, via Emo 9/C, 30173 Mestre (VE) – tel. 041.5341532
Segretario: Marco POLITI, Via Montemartini 4, 20139 Milano – tel. 02.5395237
Consiglieri:
don Duilio MAGNANI (segretario per l'informazione), viale C.Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541.26447
Giovanni CONTI (cassiere e organizzazione congressi), via F.Filzi 51, 20032 Cormano (MI) – tel. 02.66301958 – fax 02.66302110
Carlo SARANDREA, Via di Porta Fabbrica 15, 00165 Roma – tel. 06.39638129
Norma COVELLI CESCOTTI, via E.Fermi 29, 38130 Trento – tel. 0461.925210
Marsilio GUAZZINI, Via Coletti 108/A, 47900 Rimini – 0541.22993
Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02.878014 (ab.) - 02.8556274 (Curia);
Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUlLLA, via Benadir 62, 13100 Vercelli, tel. 0161.259397
Nota bene: Tutte le comunicazioni alla redazione di Katolika Sento, vanno spedite al presidente UECI.
- Per i versamenti in denaro utilizzare il c.c.p. n. 47127675 intestato a UNIONE ESPERANTISTA CATTOLICA ITALIANA (U.E.C.I.) ricordando di mettere sempre la causale del versamento.