Enhavo:


LA ROLO DE LA VIRGULINO MARIA EN NIA KATOLIKISMO

  Oni riproĉas al la katolikoj la eksterordinaran kulton, per kiu ili ĉirkaŭigas Nian Sinjorinon, pretekste ke ili samproporcie malpliigas la kulton ŝuldatan al Kristo.
  Jen ne kompreni, laŭ gia tuta realo, la misteron de la Savo.
  Kiam Dio Decidis savi la homaron, multego da vojoj malfermiĝis antaŭ Li; el tiuj Dio elektis unu: la vojon de Maria. Sed oni devas tuj aldoni, ke iuj katolikoj troigas kaj perdas la ĝusta mezuron, kiam temas pri Maria.
  Gravas do vidi ekzakte la rolon de Maria en nia Savo kaj dedukti de ĝi la sekvojn.

MARIA KAJ LA SAVO

FAKTO

Liberdecide Dio volis:
1) Ke unu kreitino akceptu la Savon en la nomo de la tuta homaro.
  Dio ne altrudis la Savanton; Li respektis la homan liberon, kiun li estis doninta al ni, kaj por ke lia Filo estu vere la Peranto, tio estas la proparolanto, la delegito, la interpretante inter Li kaj la homoj, Li deziris, ke unu homa volo, reprezentanta nian tutan genton, akceptu la peradon de Kristo.
Li volis, ke unu kreitino igu efika, de nia flanko, la reaĉeton de la homaro fare de Kristo. Tiu kreitino estas Maria, per la "Fiat", kiun si parolis, en la tago de la Anonco.
Per tiu Fiat ŝi konsentis pri la Savo, pri la tuta Savo, do pri la reaĉeto de ĉiu el ni.
2) Krome Dio volis, ke tiu kreiti­no partoprenu en la Savo, fariĝante, ne nur dediĉa servantino, arda kunlaborantino, sed lia Patrino. Jen la sola titolo de Maria, La sola misio de Maria: esti la Patrino de Krislo, esti  "la virino kiies filo esras Jesuo"
(Pastro Mersch S.J.).
  Krom tio Maria estas nenio; sen tio ŝi eĉ ne estus ekzistinta. Ŝi estas nur tio, sed tute tio: Patrino de Kristo. Ŝin pristudi sen Kristo, ŝin disigi de Kristo, estas sin mem kondamni por diri nenion pri ŝi, kaj tio estas kompliki la religion enkondukante fremdulinon en la Savon. Aliflanke, pristudi Kriston sen lia patrino, estas ankaŭ sin kon­damni por ne kompreni Lin, kaj tio estas kripligi lian verkon. Ni ne povas eliĝi el tio: Maria estas esenca en la Savo, ĉar Dio volis tion.

KIAL KRISTO VOLIS HAVI PATRINON?

Pro du kaŭzoj:
1)   Por ke  Li estu perfekte homo.
  Sen la kunlaboro de Maria Li certe estus povinta alpreni tute kreitan homecon, trompige similan al nia. Sed Li ne estus estinta de nia gento; "Li ne havus mian sangon en siaj vejnoj, nek mian heredecon post Si". (P. Mersch).
  Li estus aldoninta Sin al nia homaro kiel fremdulon. Dio ne volis tion. Dank' al la kunlaboro de Maria, Kristo fariĝis vere unu el ni; Li enigis Sin en nian homaron; Li fariĝis komplete unu kun ni.
Dank' al ŝi, Li povis Sin nomi nia delegito. Dank' al ŝi, Li povis preĝi al Dio por ni, inter-veni en nia nomo, fariĝi viktimo anstataŭe de ni.
2) Por ke la Savo estu efika de la flanko de la homoj.
  Kristo sciis, ke milionoj da ani-moj, imponataj de la grandeco de Dio, akceptos Lin nur porta­ta de lia patrino. Dio, kiu faris la korojn de la patrinoj, kaj kiu scias kian rolon ili ludas en niaj surteraj vivoj, Dio kiu scias per kia tenereco ili ĉirkaŭigas nin kaj kiom la vivo al ni ŝajnas bela kaj la sufero malpeza, kiam ili estas apud ni. Dio ne volis, ke la supernatura vivo estu malpli familia, malpli afabla,  malpli  kordilata ol nia natura vivo. Kaj estas pro tio, ke  Kristo  volis  patrinon, kiu miksiĝu en lian vivon kaj lian verkon.
  Kaj jen la tuta mistero de Maria. Laŭ la dia volo, ŝi estas nedisigebla de la Savo, de la tuta Savo.
  Ŝia misio estis kaj estadas ligi Kriston al la homaro, Lin luti al nia gento,  Lin miksi en niajn vivojn.
  Lin fari nia frato.

PATRINO DE DIO

  Antaŭ ol dedukti la sekvojn de tiu unika funkcio, de tiu fundamenta privilegio de la patrineco de Maria, ĉu necesas rememorigi pri la bonmotiva titolo, kiun ni donas al ŝi: Dipatrino?
  Maria ne estas la patrino de la dieco; ĉar la dieco ne estas generita.
  Maria ne estas la patrino de la dua persono de la sankta Triunuo, laŭ lia dia naturo; ĉar de eterne nur la Patro generas la Filon.
  Sed Maria estas la patrino de Jesuo, de tiu, kiu Sin prezentis antaŭ dudek jarcentoj al la mirigitaj okuloj de la homamaso, de tiu, kiu pluvivadas en sia Eklezio kaj en la fidelaj animoj. Nu, tiu Jesuo estis ne nur simple homo, kiu havis en Si dian forton, en kiu Dio loĝis laŭ spe­ciala maniero, kun kiu Dio inti­me kunlaboris, sed Li estis Dio mem, fariĝinta homo. Li estis unika persono, dia kaj homa kune. Estas tiu persono kiu predikis, kiu suferis,  kiu vere konis la morton kaj kiu vere naskiĝis en ĉi mondo.
  Kaj  ĉar  virino el kiu estaĵo naskiĝis, estas ĝia patrino, ĉar la  homiĝinta  Dio  naskiĝis  el Maria, Maria estas la Patrino de Dio.
  Certe, Maria koncipis nur la korpon de sia Filo.
  Sed ĉu estas alie pri ni mem? Ankaŭ ni ekhavis de niaj patrinoj nek la animon, nek eĉ la vivon, sed nur la korpon, kaj tamen ni ja pretendas esti iliaj infanoj.
Maria do estas efektive patrino de Dio doninte al Li nur lian kor­pon.
  Sed kiel Dio povis akcepti esti la infano de sia kreitino, la infa­no de junulino simila al tiuj, kiujn ni renkontas sur nia vojo? Mistero! Mistero same nesondebla kiel tiu de Jesuo, kiu akceptas suferi kaj morti. Mistero de cedemo kaj amo. Kaj ni nenion komprenas pri la amo totala, senprofita, obstina de Dio!
Eltirta el broŝuro verkita de
F. Lelotte, S.J.
kun eklezia aprobo

BONAN NOVAN JARON 2001! BONAN NOVAN JARCENTON XXI!
AL ĈIUJ ESTIMATAJ GEFRATOJ, MEMBROJ KAJ SIMPATIANTOJ DE UECI
ĈIAM ANTAŬEN EN LA NOMO DE LA DIPATRINO MARIA!
AL DIO ESTU DANKO ĈAR PAPO JOHANO PAŬLO LA 2-a SUKCESIS KONDUKI
LA EKLEZION SOJLEN DE LA TRIA JARMILO
La prezidanto de UECI


ESPERANTO KAJ ESPERANTISTOJ EN ESTONTECO

Nel numero 6/2000 di Katolika Sento, l'articolo a pag. 6, per erro­re, non era concluso, la redazione chiede scusa e ne pubblica ora il seguito e la parte conclusiva.

  Kiel estus la situacio de la Esperanta kulturo (interna ideo, literaturo, kongresoj, ktp) post tiu akcepto amasa. Simple rememoru la situacion de la Eklezio post la oficialigo
de la kristana religio en la romia imperio.
Ĉu ni estas pretaj?
  Mi do alvenas al mia lasta, kaj ĉefa, demando: Ĉu ni estas pretaj?
  Ĉu ni estas pretaj je perso­na nivelo? Je movada nivelo? Je kultura nivelo? Ktp.
  Rilate al la bezonata eldonado, mi ne havas timon. Oficialigo kaŭzus bezonon, kiun la entrepenoj tuj plenumus.
  Instruado estus tute alia problemo. Ĉu ekzistas sufice la lertaj instruistoj por "amase" instrui la lingvon? Aŭ pli ĝuste kaj strategie por trejni instruistojn? Mi forte dubas pri tio. Eble tamen la universitatoj kiuj instruas la lingvon kapablas tion fari.
  Ĉu en sufica kvanto?
  Kiam kristanismo fariĝis oficiala, la parokoj devis rice­vi amason da homoj por katekizi. Veraj konvertiĝoj?
  Alia parto de mia demando rilatas al la movado. Por kiu celo daŭre vivi kaj agadi. Akademio, certe kaj necese, sed kun kiu pezo? (Ja ne ekzistas akademio de la angla) Fakaj asocioj, eble, almenaŭ por terminologio kaj sperto. Kiu tiam povus esti la rolo de UEA? Ĉu ili jam pripensis la aferon? Mi forte esperas ke jes, eĉ se la probableco de tia "fina venko" aperas al mi kiel fora espero.
  Mi ankaŭ esperas, ke la verkistoj kaj literaturistoj ankaŭ pripensis la aferon. Mi ne multe legas la Esperantan literaturon, sed mi ne memoras ĉu ekzistas verko kiu aludas tian situacion.
  La sama demando valoras ankaŭ por ni, kristanaj esperantistoj? Ĉu ni estus pretaj, se Romo aŭ Ĝenevo agnoskus iagrade Esperanton? Ĉu ni kapablas pensi niajn ligojn multe pli grandskale? Aŭ ĉu ni restas ĉe nia pasinteco, kiel iama ora epoko?
  Ĉu ni plu esperas pri Esperanto?
Philippe COUSSON
redaktoro de "Dia Regno"
organo de KELI

QUOTE E NORME ASSOCIATIVE ANNO 2001

Associato ordinario
Associato giovane
Associato familiare
Associato ordinario con Espero Katolika
Associato giovane con Espero Katolika
Associato sostenitore
Associato vitalizio
Associato sostenitore Espero Katolika
Associato vitalizio Espero Katolika
Solo abbonamento a Katolika Sento (AK)
Solo abbonamento a Espero Katolika (AKE)
 £.
£.
£.
£.
£.
£.
£.
£.
£.
£.
£.
 25.000
12.500
12.500
60.000
30.000
50.000
500.000
120.000
1.200.000
12.000
35.000
N.B. II periodico Katolika Sento viene inviato a tutti gli associati, tranne che ai familiari.
  • E' associato giovane chi non ha superato i 25 anni.
  • E' associato familiare chi convive con altro associato.
  • Per l'abbonamento all'estero aggiungere lire 50000 per spese di spedizione.
  • Specificare nella causale del versamento la categoria dell'associato, l'anno di nascita dei giovani, l'esatto indirizzo per il recapito del periodico K.S., la destinazione di eventuali offerte.
  • I gruppi locali con almeno 10 soci trattengono 4.000 lire per l'associato ordinario e 2.000 per 1' associato giovane o familiare, mentre la quota dei soci individuali va interamente all'UECI.
I versamenti vanno fatti sul C.C.P. n. 11129475 UECI, viale C. Zavagli 73, 47900 RIMINI

UNA PREZIOSA OPPORTUNITÀ

  Vi sono dei fatti che sono dei semi di speranza. Per ora giac­ciono lì, sotto il manto di neve, ma stanno attendendo la stagione propizia per sbocciare, granire, produrre frutti.
  Ci siamo commossi nel vede­re a S. Paolo fuori le Mura Giovanni Paolo II aprire la porta dell'insigne basilica affiancato dal Primate anglicano George Carey e dal Metropolita Afhanasios del Patriarcato di Costantinopoli. Insieme hanno spalancato il portale e insieme sono passati attraverso la porta simbolo del Cristo. Hanno tra­dotto in atto l'augurio del Salmo 24: "Alzatevi porte antiche; entri il re della gloria".
  Al Colosseo, il 7 maggio, abbiamo assistito con gioia alla commemorazione ecumenica dei martiri del secolo XX. In tutte le confessioni si registra la presen­za di credenti coraggiosi, che hanno dato, come dice l'Apocalisse, la grande testimo­nianza, quella del martirio, per rivestirsi delle candide vesti del Signore Gesù.
  Chi ha detto che solo gli avvenimenti incresciosi tengono banco e sono oggetto di cronaca? Forse abbiamo bisogno di notizie positive e consolanti. A volte mi sofermo a immaginare ĉe cosa possa provare Dio quando preghiamo per la Chiesa. Tra uno svolazzare e l'altro attorno e tra le braccia gli angioletti gli chiedono: "Ma a quale Chiesa si riferiscono? E' proprio quella che hai istituito tu, o Gesù"?
  I bambini della scuola di New Orleans hanno già risolto proble­mi del genere. Stando ai loro disegni, raccolti e commentati da Robert Coles nei cinque volumi di Children of Crisis, negli occhi del Signore si riflettono tutti i colori. Il suo sguardo abbraccia l'universo intero e osserva le ansie e le gioie di ognuno.
  Era un po' questo il desiderio che animava Paul Couturier nel dar vita, già dagli anni trenta del secolo scorso, all'Ottavario di Preghiera per l'Unità Cristiana. I missionari furono i primi a cal­deggiarne l'iniziativa. Si sentiva­no amareggiati nel lavorare gomito a gomito con fratelli di altre confessioni senza potersi rivolgere una parola di affetto e di reciproca stima. L'annunciare un Cristo, diviso per motivi stori­ci, culturali, teologici, ermeneu­tici non era certamente in sinto­nia con il clima di "emulazione spirituale", di compunzione del cuore, di adesione sincera al Vangelo, di conversione che Couturier auspicava. La preghie­ra rappresenta la povera lampada della vedova, che tiene però acceso e vivido l'amore del Signore e riscalda i cuori; è la falda d'acqua che scorre nel silenzio, ma che ne protegge la limpidezza dall'inquinamento.
  Fa piacere pensare al segretariato  per  l'Unità  dei  Cristiani istituito  in occasione del Concilio  Vaticano  II,  alla Commissione  ecumenica  operante  all'interno  del  Comitato centrale  del  Grande  Giubileo  appena concluso, all'Assemblea ecumenica di Graz, al Documento unitario sulla Giustificazione che ha posto fine alle diatribe sorte in materia tra cattolici e luterani, alla cordialità che ha caratterizzato l'incontro di Giovanni Paolo II con Karékine II, Catholicos degli Armeni. Sono episodi, questi, che segnano un cammino, così come non mancherà certamente di portare frutti la celebrazione unitaria della Pasqua in program­ma a Strasburgo il 19-22 aprile p.v., che raccoglierà attorno al medesimo altare le varie confes­sioni cristiane.
  Di tanto in tanto qualche pie­tra appuntita dello sconnesso sel­ciato costringe a rallentare la corsa e a compiere delle soste. Forse le difficoltà che insorgono a proposito del proselitismo, degli Uniati, del significato del­l'autorità e del primato, di alcuni documenti ufficiali, di talune scelte che creano perplessità e apprensione servono a mantener­ci umili e a richiamarci al prima­to di Dio. L'ecumenismo non è una questione di tecnica del dia­logo, di astuzia della ragione, della concertazione su tematiche e terminologie comuni; è, invece, strettamente dipendente dalla spiritualità, della adesione alla voce dello Spirito Santo, della fede nella preĝiera di Cristo "Che tutti siano una cosa sola".
    L'esperanto non ha una patria; l'unica sua patria, per ora, dato che non sappiamo se su altri pianeti esistono degli esseri umani dotati di linguaggio, è il mondo. Gli esperantisti hanno già dato prova di sensibilità ecu­menica, scegliendo Tel Aviv come sede del loro ultimo conve­gno internazionale. Certamente potremmo fare qualcosa di più e di meglio. Non siamo i fanatici di una lingua. Stando agli studi di Humboldt, le lingue nascono, si modificano e, magari, muoio­no. A noi interessa la comunione di vita, l'incontro di esperienze, la realizzazione dell'ottimismo della ragione e della volontà, inteso non in senso illuministico, ma secondo la prospettiva cri­stiana. Mi metto in comunicazio­ne con i samideanoj di altre nazioni e di altre religioni o con­fessioni, perché li sento fratelli, uniti nell'amore di colui che ha salvato il mondo, offrendo se stesso in sacrificio per tutti. L'esperanto assomiglia agli spruzzi di una grande fontana, portali lontano dal vento e della cui freschezza anche i passanti distratti e immersi nei propri pensieri beneficiano.
Mons. Giovanni Balconi

GIOVANI CONCORRETE!
L'Unione Esperantista Cattolica Italiana su delibere del Comitato Centrale e a seguito di offerte anonime, mette a disposizione la somma di £. 2.000.000 per n. 4 importi cia­scuno di £. 500.000 da assegnare a giovani italiani di ambo i sessi, di età compresa tra i 18 e 30 anni, iscritti all'UECI o all'IKUE che conseguano il diploma di esperanto di 3° grado.
I premi saranno erogati quale contributo per la parteci­pazione a un congresso dell'IKUE o a un congresso espe­rantista ecumenico. I concorrenti aventi i requisiti richiesti devono segnalarsi al dr. Serio Boschin, via Eritrea, 8 - 31100 Treviso - tel./fax 0422.235381.


KATOLIKISMO AVANGARDE
 CATTOLICESIMO ALL'AVANGUARDIA

EK AL LA JARO DE ESCRIVÀ AL VIA L'ANNO DI ESCRIVÀ
    Laŭ "Estonteco" katolika tagĵurnalo la 9-an de januaro 2001 komenciĝis la jaro de preparado centjariĝo de la naskiĝo de beata Josemaria Escrià (elp. Eskrivà), fondinto de "Opus Dei". Ĝi kulminiĝos en januaro 2002 en kunveno organizota de la Papa Universitato de la Sankta Kruco kies temo estos: "La grandeco de la ĉiutaga vivo". Ĝuste la 9-an de januaro en la urbo Lublino la ĉefepiskopo Jozef Zycinski prezentis la 9-an eldonaĵon, en pola lingvo, de la verko "Vojo”. En Moskvo, laste, aperis en ĉi tiuj tagoj la unua biografio de Escrivà ruse verkita de ortodoksulo.     Secondo "Avvenire" quotidiano cattolico il 9 gennaio 2001 è iniziato l'anno di preparazione al centenario della nascita del beato Josémaria Escrivà, fondatore dell'Opus Dei. Culminerà nel gennaio 2002 in un convegno organizzato dalla Pontificia Università della Santa Croce che avrà per tema: "La grandez­za della vita quotidiana". Il 9/1/2001 a Lublino l'Arcivescovo Jozef Zycinski ha presentato la 9a edizione, in polacco, dell'o­pera "Cammino". A Mosca, infine, è uscita in questi giorni la prima biografia di Escrivà scritta in russo da un ortodosso.
BEATA JOSEMARIA ESCRIVÀ -
FONDINTO DE "OPUS DEI"
(=AGADO DE DIO) 		BEATO JOSEMARIA ESCRIVÀ -
FONDATORE DELL'"OPUS DEI"
    Beata Josemaria Escrivà de Balaguer y Albàs naskiĝis en Barbastro, provinco Aragona (Hispanio) la 9-an de januaro 1902.     Il beato Josemaria Escava de Balaguer y Albàs nacque a Barbastro, in Aragona, (Spagna) il 9 gennaio 1902.
    La 28-an de marto 1925 (sankta jaro) li sacerdotiĝis en Zaragozo.
     Il 28 marzo 1925 ricevette l'ordi­nazione sacerdotale a Saragozza.
    La 2-an de oktobro 1928, en Madrido (ĉefurbo Hispanio) duspiritaj ekzercoj, prdia inspiro fondis "Opus Dei", al kristanaj fideluloj novan vojon de sanktigado en la mondo, pere de plenude ĉiutaga profesia kaj de devoj personaj, fakaj sociaj.     Il 2 ottobre 1928, a Madrid, nel corso di un ritiro spirituale, quindi per divina ispirazione, fondò l'Opus Dei, che ha aperto ai fedeli cristiani un nuovo cammino di santificazio­ne nel lavoro professionale e nel compimento dei doveri personali, familiari e sociali.
    La 14-an de februaro 1930, dum li estis celebranta meson, per dia graco komprenis, ke al Opus Dei devis aparteni eĉ la virinoj.    Il 14 febbraio 1930, mentre stava celebrando la messa, capì, per grazia di Dio, che dell'Opus Dei dovevano far parte anche le donne.
    La 19-an de marto 1941, malgrau tiom da nekomprenadoj kaj malfacilaĵoj, la episkopo de Madrid aprobis la "Opus Dei" kiel "Pia Unuiĝo".     Il 19 marzo 1941, nonostante tante incomprensioni e difficoltà, il vescovo di Madrid approvò l'Opus Dei come "Pia Unione".
    La 14-an de februaro 1943 li fondis la "Sacerdota Societo de la Sankta Kruco", nedisigeble unuiĝinta al la "Opus Dei" kaj la 25-an de junio 1944 estis ordinitaj la unuaj tri sacerdotoj, ĉiuj tri inĝenieroj.
     Il 14 febbraio 1943 fondò la Società Sacerdotale della Santa Croce, inseparabilmente unita all'Opus Dei e il 25 giugno del 1944 vennero ordinati i primi tre sacerdo­ti, tutti e tre ingegneri.
    La 16-an de junio 1950 Papo Pio la 12-a koncedis al la Opus Dei definitivan aprobon.
    En 1960, la 9-an de marto, por la unua fojo li estis aŭdience ricevita de la nova Pontifiko Johano la 23-a.
    Li estis ordenita per honora doktoreco de la fakultato pri beletro kaj filozofio de la universitato de Zaragozo kaj la 25-an de oktobro prezidis la akton pri starigo de la universitato de Navaro (Hispanio).
     Il 16 giugno 1950, Papa Pio XII concesse all'Opus Dei la definitiva Approvazione.
    Nel 1960, il 9 marzo, fu ricevuto per la prima volta in udienza dal nuovo pontefice Giovanni XXIII.
    Fu insignito della laurea honoris causa dalla facoltà di lettere e filosofia dell'Università di Saragozza e il 25 ottobre presiedette l'atto di erezione dell'Università di Navarra (Spagna).
    En 1970, daŭrigante la vizitojn al multaj sanktejoj, li pilgrimis al sanktejo de Madono de Guadalupe en Meksiko.     Nel 1970, proseguendo le visite a molti santuari, si recò in Messico per un pellegrinaggio al santuario della Madonna di Guadalupe.
    La 26-an de junio  1975 en Romo, Escrivà, mortis en sia studĉambro. Lia korpo falis pieden de bildo de la Virgulino de Guadalupe.
    Nun lia korpo ripozas en la preferrajta preĝejo de Sankta Maria de la Paco, aleo Bruno Buozzi 75 Romo.
     Il 26 giugno 1975 a Roma, Escivà, morì nella sua stanza di lavoro. Il suo corpo cadde ai piedi di un'immagine della Vergine di Guadalupe.
    Ora il suo corpo riposa nella chiesa prelatizia di Santa Maria della Pace, viale Bruno Buozzi 75 Roma.
    La 28-an de novembro» 1982 la Opus Dei estis starigita en persona Prelateco, jura strukturo preferita kaj antaŭvidita de Josemaria Escrivà. Dekon da jaroj post tiu okazintaĵo, en Romo, la 17-an de majo 1992 la fondinto de "Opus Dei" estis beatproklamita de Lia Sankteco Johano Paŭlo la 2-a.     Il 28 novembre 1982 l'Opus Dei veniva eretto in Prelatura persona­le, la figura giuridica desiderata e prevista da Josemaria Escrivà. Una decina d'anni dopo questo evento, a Roma, il 17 maggio 1992 il fon­datore dell'Opus Dei venne beatifi­cato da Sua Santità Giovanni Paolo II.
    La prelateco de Opus Dei, estas, nekjure, nekfakte, "asocio", sed ja persona prelateco, tio estas instanco laŭ institucia karaktero, havanta publikan juran personecon, kiu apartenas al la konstitucia strukturo de la katolika Eklezio.     La prelatura dell'Opus Dei, non è, né di diritto né di fatto una "asso­ciazione", bensì una prelatura per­sonale, cioè un ente di carattere istituzionale, avente personalità giuridica pubblica, che fa parte della struttura costituzionale della Chiesa.
    Nuntempe "Opus Dei" elnombras 80.000 aliĝantajn fidelulojn kaj 1.750 sacerdotojn.     Attualmente l'Opus Dei annove­ra 80.000 aderenti nei cinque conti­nenti e 1750 sacerdoti.
    Andrés Vàde Prada, kiu vivis kaj laboris en Londono, spertulo pri gravaj personoj en la historio de kristanis, aperigis en la jaro 1997, hispane, la unuan evolukiuj konsistigas la biografion de Escrivà ekde la naskiĝo (1902) ĝis eksplodo de la civila hispana milito (1936). adu volumoj, en preparado, ala periodon 1936-1945 kaj -1975.     Andrés Vàzquez de Prada, che ha vissuto e lavorato a lungo a Londra, esperto di figure di rilievo della storia del cristianesimo, ha pubblicato nel 1997, in spagnolo, il primo dei tre volumi che compon­gono la biografia di Escrivà che va dalla nascita (1902) fino allo scop­pio della guerra civile spagnola (1936). Gli altri due volumi, in pre­parazione, abbracciano il periodo 1936-1945 e 1946-1975.
    La verko, tradukita al la itala lingvo pere de Agostino Dona, estas eldonata de Leonardo International de Milano. En la jaro 1999 gì estis prezentita en diversaj urboj. En la roma prezentado, Kardinalo Dionigi Tettamanzi, Ĉefepiskopo de Ĝenovo, lokas la verkon en la kunteksto de la komenco de la tria jarmilo, tute reliefigante la perfektan kongruecon kun la spirito de la Jubileo, kiu volas, li diris, "estigi veran strebadon al sankteco. Mi opinias ke la legado de teksto kiu raportas al ni pri la vojo de sanktulo, trovas ĝian respondon la plej naturan kaj necesan per la enmeto en la spuron kiu estis indikita per lia interna vivo".      L'opera, tradotta in italiano da Agostino Dona, è edita dalla Leonardo International di Milano. Nel 1999 è stata presentata in varie città. Nella presentazione romana, il Cardinale Dionigi Tettamanzi, Arcivescovo di Genova, ha colloca­to l'opera nel contesto dell'inizio del terzo millennio, facendone notare la perfetta aderenza con il senso del Giubileo, che vuole, ha detto, "suscitare un vero anelito alla sani­tà. Penso che la lettura di un testo che ci riferisce il cammino di un santo, trovi il suo esito più naturale e più necessario nell'immettersi nella scia che è stata segnalata con la sua vita inferiore".
    Cele desorĉi da kritikoj aŭ antaŭjuĝoj de politika gazetaro kaj ne, estas interese legi la libron de Vittorio Messori, fama katolika ĵurnalisto kaj verkisto, je titolo "Opus Dei - enketo" - eldonanto Arnaldo Mondadori - 1994.     Per sfatare tante critiche o pre­giudizi da parte di stampa politica e no, è interessante leggere il libro di Vittorio Messori, famoso giornalista e scrittore cattolico, dal titolo "Opus Dei - un'indagine-" editore Arnoldo Mondadori - 1994
    Inter la verkoj de Escrivà aperigitaj, krom la teologia-jura eseo "La Abadesa de las Helgas", elnombriĝas libroj pri spiritualeco tradukitaj al multe da lingvoj: “Vojo”, “Sulko”, “Forgilo”, “La Sankta Rozario”, “Estas Jesuo kiu transiras”, “Amikoj de Dio”, “Krucvojo”. Aro da intervjuoj allasitaj al internacia gazetaro estigis la volumon "Kolokvoj kun Mons.ro Escrivà".     Fra gli scritti di Escrivà pubbli­cati si annoverano, oltre al saggio teologico-giuridico "La Abadesa de las Huelgas", libri di spiritualità tra­dotti in molte lingue: “Cammino”, “Solco”, “Forgia”, “II Santo Rosario”. “È Gesù che passa”, “Amici di Dio”, “Via Crucis”. Una raccolta di interviste concesse alla stampa internaziona­le ha dato luogo al volume "Colloqui con Mons. Escrivà".
    La plej grava el ĉi tiuj verkoj estas "Vojo" tradukita al 42 lingvoj kun eldonkvanto de pii ol 4 milionoj da ekzempleroj.     La più importante di queste opere è "Cammino" tradotta in 42 lingue con una tiratura di oltre 4 milioni di copie.
    "Vojo" aperis por la unua fojo en 1934-a, kun la titolo "Spiritaj Konsideroj", en 1939 aperis kun la nuna kaj definitiva titolo. Ĝi iĝis klasikaĵo de la spiritualeca literaturo.
     "Cammino" fu pubblicato per la prima volta nel 1934, con il titolo "Considerazioni spirituali"; nel 1939 apparve con il titolo attuale e defini­tivo. E' diventato un classico della letteratura spirituale.
    La eldonaĵo en esperanto de "Vojo" aperis en 1968a tradukita el la hispana lingvo de Nikolàs Lòpez Escartin. Gì konslstigas el 999 spi­ritaj konsideroj. Ni transskribas kelkajn.     L'edizione in esperanto di Cammino (Vojo) apparve nel 1968 tradotta dallo spagnolo da Nicolàs Lopez Escartin. Consiste in 999 riflessioni spirituali. Ne trascriviamo alcune.
1)  Via vivo ne estu sterila vivo. -Estu utila. - Lasu feĉon. - Lumigu, per la lumigilo de via fido kaj via amo.
Forviŝu, per via apostola vivo, la malpuran kaj viskozan spuron postlasita de la malpuraj semantoj de la malamo, kaj ekbruligu ĉiujn terajn vojojn per la krista fajro kunportata en via koro. 		1) Che la tua vita non sia una vita sterile. Sii utile. - Lascia traccia. -Illumina con la fiamma della tua fede e del tuo amore.
Cancella, con la tua vita d'apostolo, l'impronta viscida e sudicia che i seminatori impuri dell'odio hanno lasciato. - E incendia tutti i cammini della terra con il fuoco di Cristo che porti nel cuore.
2)  Volu Dio, ke via sinteno  kaj parolo estu tiaj, ke ĉiuj vidante vin, aŭ aŭdante vin paroli, povu diri: ĉi tiu homo legas la vivadon de Jesuo Kristo. 2)  Fossero tali il tuo contegno e la tua  conversazione  che  tutti,   nel vederti o nel sentirti parlare, potes­sero dire: ecco uno che legge la vita di Gesù Cristo.
57) Oftigu la trakton de la Sankta Spirito - la Granda Nekonatulo -, Li estas tiu, kiu sanktigos vin. Ne forgesu, ke vi estas templo de Dio. -La Parakleto estas en la centro de via animo: aŭĝkaj obeeatentu ĝiajn inspirojn. 57) Coltiva l'intimità con lo Spirito Santo - il Grande Sconosciuto -perché è Lui che ti deve santificare. Non dimenticare che sei tempio di Dio. - Il Paraclito è nel centro della tua anima: ascoltalo e segui docil­mente le sue ispirazioni.
110) lufoje vi diris al mi, ke vi ŝajnas difektita horloĝo, batas en malĝusta: vi estas malvarma, seka, teda, je la preĝhoro; , kontraŭe, en pneatendita momento, en la strato, inter la ĉiutagaj klopodoj, de la urba tumulto, aùen la laborekvieto de via profesia laboro, vi surprize trovas vin preĝ... Ĉu malĝustatempe? , sed ne tiujn batojn de via horloĝo. -La Spirito blovas kie li vo.
 110) Mi hai detto una volta che somigli a una sveglia guasta, che suona a sproposito: al momento dell'orazione sei freddo, secco e arido; e invece, quando meno te l'aspetti, per la strada, tra gli affan­ni d'ogni giorno, in mezzo al fra­stuono e al tumulto della città, o nella quiete laboriosa del tuo lavoro professionale, ti accorgi che stai pregando... A sproposito?
Bene; però non trascurare questi trilli della tua sveglia. - Lo Spirito soffia dove vuole.
213) Jesuo suferas por plenumi la Volde la Patro... Ĉu , kiu volas plenumi ankaŭ la Sanktegan Volon de Dio, sekvante la paŝojn la Majstr, kuraĝos plendi vi tro­vas la suferon kievojaĝkunulon. 213) Gesù soffre per compiere la Volontà del Padre... E tu, che pure vuoi compiere la Santissima Volontà di Dio, seguendo i passi del Maestro, potrai lamentarti se trovi per compagna di viaggio la sofferenza?
267) Estas necese konvinkiĝi, ke Dio estas daŭre ĉe ni. - Ni vivas kvazaù la Sinjoro estus malproksime, kie la steloj brilas, kaj ni ne konsideras, ke li ankaù estas ĉiam ĉe ni.
Kaj, Li kiel amema Patro -Li amas nin ĉiujn pii ol kiom ĉiuj patrinoj de la mondo povas ami siajn infanojn-,   helpas,  inspiras,  benas...   kaj pardonas nin.
Kiom da fojoj ni mildigis la severmienon de niaj gepatroj, dirante al ili, post petolaĵo: mi ne più faros tion! - Eble la saman tagon ni faris tion denove..., kaj nia patro kun ŝajnigita malmildo en la vogo, kaj grava    mieno,    nin    admonis..., samptempe kortuŝita, ĉar, konante nian malfortecon, li pensis: povra knabo, kiaj klopodoj por bone konduti!
Estas al ni necese, trempiĝi, saturiĝi pri la fakto, ke estas Patro, tia Patro nia, la Sinjoro kiu estas ĉe ni, kaj en la ĉielo. 		267) Bisogna convincersi che Dio ci sta vicino continuamente. Viviamo come se il Signore fosse lassù, lontano, dove brillano le stel, e non pensiamo che è sempre anche al nostro fianco. E lo è come un Padre amoroso -vuobene a ciascuno di noi più di quanto tutte le madri del mondo possano voler bene ai loro figli - per aiutare, ispirare, benedire... e per­donare. Quante volte abbiamo fatto distendere il volto accigliato dei nostri genitori dicendo loro dopo una birichinata: non lo farò più! -Forse quel giorno stesso siano caduti di nuovo... - E nostro padre, con finta durezza nella voce, la fac­cia seria, ci sgrida... ma nello stes­so tempo il suo cuore, che conosce la nostra debolezza, si intenerisce nel pensare: povero ragazzo, come si sforza di comportarsi bene! Bisogna che ci imbeviamo che ci saturiamo dell'idea che è Padre, e veramente Padre nostro, il Signore che sta vicino a noi e nei cie.
291)  Via havas la devon sanktigi vin. Vi ankaŭ. -Kiu opinias, ke ĉi tiu laboro estas ekskluzive por sacerdotoj kaj religiuloj? Al ĉiuj, senescepte, diris la Sinjoro: "Estu perfektaj, same kiel mia ĉiela Patro estas perfekta". 291) Hai l'obbligo di santificarti. -Anche tu. - Chi pensa che la santi­tà sia un impegno esclusivo di sacerdoti e religiosi?
A tutti, senza eccezione, il Signore ha detto: "Siate perfetti, com'è per­fetto il Padre mio che è nei cieli.
356)   Mi   ne   komprenas,   ke   vi nomas vin kristano kaj havas vivo de senutila mallaboremo. -Ĉu vi forgesas la laborvivon de Kristo?
 356)   Non   mi  spiego  come  puoi chiamarti   cristiano   e   condurre codesta   vita   di   ozioso   inutile. Dimentichi   la  vita  di   lavoro  di Cristo?
382) Kiam mi donacis al vi tiun Historio de Jesuo, mi skribis kiel dediĉon:   Serĉu    Kriston:   trovu Kriston: Amu Kriston". - Ili estas tri stadioj klaregaj? Ĉu vi klopodis vivi almenaŭ la unuan". 
 382) Nel regalarti quella "Storia di Gesù", scrissi come dedica: "Cerca Cristo, trova Cristo, ama Cristo". -Sono tre tappe chiarissime. Hai tentato di vivere, almeno, la prima?
387)  La plano de via sankteco, kiun la Sinjoro petas al ni, estas difinita  per  la  tri  jenaj   punktoj: Sankta malcedo, sankta altrudo kaj sankta senhonto. 387) Il piano di santità che il Signore ci chiede è definito da que­sti tre punti: la santa intransigenza, la santa coazione e la santa faccia-tosta.
799) Kio mirigas vin, ŝajnas al mi prudenta. Ĉu Dio iris serĉi vin en la praktiko de via profesio? Tiel Li serĉis la unuajn: Petro, Andreo, Johano kaj Santiago, ĉe la retoj: Mateon sidanta sur benko de la impostitoj...
Kaj, miru,  Paŭlon, en lia strebo ekstermi la semon de la kristanoj.
 799) Ciò che ti meraviglia a me sembra ragionevole. - Che il Signore sia venuto a cercarti nell'e­sercizio della tua professione? Così cercò i primi: Pietro, Andrea, Giovanni e Giacomo accanto alle reti: Matteo seduto al banco degli esattori...
E, - sbalordisci! - Paolo nel suo accanimento di metter fine alla semenza dei cristiani.
916) Sinjoro, faru nin frenezaj, per tiu frenezo kontaĝa, kiu altiros multajn al via apostolado.
 916) Signore, rendici pazzi, di quel­la pazzia contagiosa che attiri molti al tuo apostolato.
999) Kiu estas la sekreto de la per­sisto? La Amo. - Enamiĝu, kaj vi ne forlasos "Lin".
 999) Qual è il segreto della perse­veranza? L'Amore. - Innamòrati, e non "lo" lascerai.
Serio Boschin
 Serio Boschin


    Con delibera del Comitato Centrale dell'UECI di quest'anno era stata devoluta la somma di un milione per corsi di alfabe­tizzazione in Colombia, con incarico assegnato a Don Duilio per la scelta della persona o comunità di suore cui destinarla.
    Pubblichiamo ora una lettera che dimostra sincerità e one­stà da parte dell'esperantista che l'ha scritta.

Medellin (Colombia), la 18-an de oktobro 2000
Al tre kara
Pastro Duilio MAGNANI
Viale Carlo Zavagli, 73
47900 RIMINI-RN/ITALIA

    Kara Pastro kaj amiko,
mi ĵus ricevis vian leteron, kiel ĉiam, tiel ĝentila. Sed, mi volas diri al vi la veron. Ĝi ne emociigis min kiel vi pensas. Antaŭ 28 jaroj mi instruas esperanton kaj la rezultoj estis tute nulaj. Kie estas miaj lernintoj? La gejunuloj  aperantaj  en  uniformo (inter kiuj estas Robinson, kiu fariĝis evangeliano) kies foton mi sendis al vi kaj tre bone regis la lingvon, ĉiujn malaperis. Post ili mi komencis instrui al multaj, sed neniu daŭrigas.
    La fratinoj de Maria Rozo Mistika, post tiom da tiel longa studado, unue kun mi kaj poste kun Luis Felipe, lernis nenion, do, ili ne estas je kondiĉoj instrui, mi parolis kun la fratinoj kaj diris, ke mi ne meritas ricevi parton de la sendotan monon, kiun vi oferas al mi. Do ili ankaŭ konsideris sian situacion kaj ankaŭ diris, ke de la Esperanto-vidpunkto ili ankaŭ ne meritas tiun monon. Do, ni ne volas nek defraŭdi nek trompi al vi nek al UECI.
    Estas vere ke la fratinoj faras bonegan laboron inter la malriĉulaj knaboj. Mi ankaŭ katekizas ĉiusabate en malriĉa paroko, kies sonorilturo apenaŭ havas unu sonorilon ĉar ankoraŭ oni ne povis aĉeti la alian. Sed tie ankaŭ ne volas lerni esperanton. Ŝajnas, ke en tiu ĉi kompatinda lando, antaŭ kvindek jaroj, banata ĉiutage en sango de la samaj fratoj, ankoraŭ ne estas sterkita grundo por kreski aĵoj tiel belaj kiel la amo, la paco kaj esperanto!. Pli ol mono, tiel necesa por ni, ni bezonas, ke vi kaj la karaj samideanoj de UECI preĝu al la Virgulino de Fatima ke haltu ĉi tiu perforto.

KARA PASTRO! NE FORGESU NIN KAJ DIO BENU KAJ PAGU VIAN MALAVARECON, KIES NI NE KAPABLIS PROFITI, KAJ TRANSDONU LA MONON AL ESPERANTISTOJ PLI INDAJ!
TRE KORE EN JESUO KAJ MARIA


KOSSI Logossu
Anyronkope, la 01 -an de oktobro 2000
ANYRONKOPE B.P. 276 ANNEHO - TOGO

    Kara Pastro Don Duilio Magnani
    Mi tro kaj tro bedaŭras skribi al vi tiun malfruan leteron. Mi multe bedaŭras ne frue skribi al vi.
De 12-08-2000 ĝis 19-09-2000 mi restis feria kaj restis hejmen. Dum miaj ferioj mi estis iom malsana. Sed mi parolis  pri  la afero al  S-ro
GBEGLIO Koffi en Lomé. Mi esperas ke li jam skribis al vi. En la monato de julio mia Episkopo DOSSAVI Jean-Marie informis min ke li ricevis la monon.
Li mem venis ĉe mi en mia vilaĝo Anyronkope por tion konfirmi al mi. Li ricevis 240.000 FCFA (du cent kvar dek mil frankoj). En la nomo de mia klubo Espero de Anyronkope mi tre dankas al vi kaj dankas al via paroĥo. Mi dankas al viaj paroĥanoj. Bonvolu pardoni nin kaj bonvolu pardoni min, ĉar mi ne frue respondis al vi. Estas pro mia malsano, Ĉiuj membroj de nia paroĥo prezentas al vi mem kaj al viaj paroĥanoj sincerajn dankvortojn.
    La laboro por atingi la finon de la konstruado de nia preĝejo estas granda kaj vasta. Mi esperas ke iam ni finos tiun sanktan laboron. Via mono ankaŭ faros parton de tiu konstruado. Ni ĉiuj dankas al vi ĉiuj.


AGBODJII KOMI Hervé
12 B.P. 560
ABIDJAN 12/Ebura Bordo

Sac. Duilio MAGNANI
C. Zavagli 73 47900
RIMINI-RN ITALIO

    Estimata Duilio, kun granda ĝojo,  mi ricevis vian leteron kaj rimarkis ke vi estas afabla.
    Kara Sacerdoto Magnani, mi faris eraron en mia unua letero. Mi ne estas Tajpisto sed Tapetisto faranta drapojn, foteloj, kurtenojn... Dankon pro via komprenemo. Mi povas paroli al vi pri mia familio kiel vi volas. Mia familio konsistas el: mia patro, kiu havas sep virinojn kaj deknaŭ infanojn. Mia patrino, havas tri infanojn mi estas la granda frato el familio. Sed, mi kun kelkaj fratoj, ni ne plu estas kun nia Patro kiu forpuŝis nin. Pro tio mi jam preskaŭ finis mian metilernejon sed ne ankoraŭ havas necesajn materialojn por labori por povi helpi miajn fratojn ankaŭ. Jen la situacio de mia familio. Do, mi esperas ke vi komprenos min iomete pro mia komencanteco. Mi volas scii kial oni faras al vi operacion ĉiun fojon. Mi ne forgesos vin en miaj preĝoj.
Mi salutas la tutan mondon, kaj brakumas vin. Fartu de nun bonege.
N.B.: Mi sendas al vi mian foton.


    Sarebbe stato giusto che il seguente articolo fosse stato presentato nel numero precedente di settembre-ottobre per ricordare l'anniversario dello statuto delle Nazioni Unite. Pensiamo tuttavia che sia di interesse culturale per ogni membro dell'UECI conoscere almeno gli scopi e i principi delle grandi organizzazioni internazionali in traduzione bilingue.

NOTA STORICA INTRODUTTIVA

    La Conferenza delle Nazioni Unite, su iniziativa di Cina Nazionale (Taiwan), Gran Bretagna, Unione Sovietica (URSS) e Stati Uniti d'America (USA), riunì a San Francisco in California, dal 25 aprile al 26 giugno 1945, i delegati di 49 governi di stati aderenti alla Dichiarazione delle Nazioni Unite firmata a Washington il 1° gennaio 1942. (Si era nel pieno della seconda guerra mondiale 1939-1945). In quell'evento storico fu elaborato e adottato lo statuto delle Nazioni Unite, che entrò in vigore il 24 ottobre 1945. Si ricordi che ogni anno il 24 ottobre governo, regioni, province e comu­ni espongono negli edifici pubblici la bandiera dell'ONU.
    Nel 1945 gli stati membri dell'ONU (Organizzazione delle Nazioni Unite) erano 49, al 10 gennaio 1946 erano 50, al 1° dicembre 1951 erano 60 includendo il 70% della popolazione mondiale.
    Dopo le ammissioni di nuovi membri nel 1955 e il massiccio ingresso dei paesi di nuova indipendenza negli anni sessanta, seguito nel 1992 da quello degli Stati nati dalla frantumazione dell'Unione Sovietica e della lugoslavia, l'ONU comprende oggi tutti gli Stati indipendenti della terra.
Fanno eccezione la Città del Vaticano e la Svizzera (che hanno però lo status di osservatori permanenti; la Repubblica della Cina Nazionale (Taiwan), che ne è stata estromessa nel 1971 per far posto alla Repubblica Popolare Cinese; la lugoslavia (Serbia e Montenegro), la cui domanda d'ammissione (presentata nel 1992) non è stata ancora accolta; inoltre due piccoli Stati dell'Oceania: Tonga e Tuvalu.
    L'Organizzazione per la Liberazione della Palestina (OLP) ha lo status di osservatore speciale.
    Gli organi fondamentali sono: l'Assemblea Generale, il Consiglio di Sicurezza, il Consiglio economico e sociale, il Consiglio di amministrazione fiduciaria, la Corte Internazionale di Giustizia e il Segretariato.


STATUTO DELLE NAZIONI UNITE ĈARTO DE UNUIĜINTAJ NACIOJ
NOI POPOLI DELLE NAZIONI UNITE,
DECISI
a salvare le future generazioni dal flagello della guerra, che per due volte nel corso di questa generazione ha portato indicibili afflizioni all'umanità, a riaffermare la fede nei diritti fondamentali dell'uomo, nella dignità e nel valore della persona umana, nella eguaglianza dei diritti degli uomini e delle donne e delle nazioni grandi e piccole, a creare le condizioni in cui la giustizia ed il rispetto degli obblighi derivanti dai trattati e dalle altre fonti del diritto internazionale possano essere mantenuti, a promuovere il progresso sociale ed un più elevato tenore di vita in una più ampia libertà,
NI, LA POPOLOJ DE LA UNUIĜINTAJ NACIOJ,
REZOLUTAJ
savi estontajn generaciojn de la plago de milito, kiu dufoje en la daŭro de unu homa vivo trudis al la homaro neeldireblajn suferojn, rekonfirmi nian kredon je la fundamentaj homaj rajtoj, je la digno kaj valoro de la homa personeco, je la egalaj rajtoj de viroj kaj virinoj kaj de nacioj grandaj kaj malgrandaj, krei kondiĉojn necesajn por la konservo de justeco kaj de respekto al la devoj rezultantaj el traktatoj kaj aliaj fontoj de internacia juro, antaŭenigi socian progreson kaj pli altan vivnivelon en pli granda libereco.
E PER TALI FINI
a praticare la tolleranza ed a vivere in pace l'uno con l'altro in rapporti di buon vicinato, ad unire le nostre forze per mantenere la pace e la sicurez­za internazionale;
ad assicurare, mediante l'accettazione di principi e l'istituzione di sistemi, che la forza delle armi non sarà usata, salvo che nell'interesse comune, ad impiegare strumenti internazionali per promuovere il progresso economi­co e sociale di tutti i popoli,
 KAJ POR TIUJ CELOJ
praktiki toleremon, vivi en paco unu kun la alia kiel bonaj najbaroj, unuigi niajn fortojn por konservi la internaciajn pacon kaj sekurecon, akcepti principojn kaj iniciati metodojn, kiuj certigos, ke armforto ne estos uzata krom por la generala bono, utiligi internacian maŝinaron por antaŭenigi la ekonomian kaj socian progreson de ĉiuj popoloj,
ABBIAMO RISOLUTO DI UNIRE I NOSTRI SFORZI PER IL RAGGIUNGIMENTO DI TALI FINI
In conseguenza, i nostri rispettivi Governi, per mezzo dei loro rappresen­tanti riuniti nella città di San Francisco e muniti di pieni poteri riconosciuti in buona e debita forma, hanno concordato il presente Statuto delle Nazioni Unite ed istituiscono con ciò un'organizzazione internazionale che sarà denominata le Nazioni Unite.

 DECIDIS KUNIGI NIAJN KLOPODOJ POR REALIGI TIUJN CELOJN.
Sekve niaj respektivaj Registaroj, pere de siaj reprezentantoj, kun-venintaj en la urbo San-Francisko kaj montrintaj plenrajtigilojn trovi-tajn en bona kaj gusta formo, akceptis ĉi tiun Ĉarton de Unuiĝintaj Nacioj kaj pertio starigas intemacian organizajon, kies nomo estos "Unuiĝintaj Nacioj".
* * * * * *
FINI E PRINCIPI
Articolo I
 CELOJ KAJ PRINCIPOJ
Artikolo 1
I fini delle Nazioni Unite sono:
1.  Mantenere la pace e la sicurezza internazionale, ed a questo fine: pren­dere efficaci misure collettive per prevenire e rimuovere le minacce alla pace e per reprimere gli atti di aggressione o le altre violazioni della pace, e conse­guire con mezzi pacifici, ed in conformità ai principi della giustizia e del dirit­to internazionale, la composizione o la soluzione delle controversie o delle situazioni internazionali che potrebbero portare ad una violazione della pace;
 La Celoj de Unuiĝintaj Nacioj estas:
1. Konservi la internaciajn pacon kaj sekurecon kaj tiucele apliki efikajn kolektivajn rimedojn por preventi kaj forigi minacojn kontraŭ la paco kaj por subpremi ĉian agon de agreso aŭ alian rompon de la paco, kaj realigi, per pacaj metodoj konforme al la principoj de justeco kaj internacia juro, la ĝustigon aŭ la solvon de internaciaj disputoj aŭ de situacioj, kiuj povus konduki al rompo de la paco;
2.  Sviluppare tra le nazioni relazioni amichevoli fondate sul rispetto del principio dell'eguaglianza dei diritti e dell'auto-decisione dei popoli, e pren­dere altre misure atte a rafforzare la pace universale; 2.  Evoluigi inter la nacioj amikajn rilatojn bazitajn sur la respekto al la principo de egalaj rajtoj de la popoloj kaj de ilia rajto decidi pri si mem, kaj apliki ĉiajn aliajn rimedojn taŭgajn por plifirmigi universalan pacon;
3. Conseguire la cooperazione internazionale nella soluzione dei problemi internazionali di carattere economico, sociale, culturale od umanitario, e nel promuovere ed incoraggiare il rispetto dei diritti dell'uomo e delle libertà fon­damentali per tutti senza distinzione di razza, di sesso, di lingua o di religione;
 3.  Realigi intemacian kunlaboradon por solvi internaciajn problemojn de ekonomia, socia, kultura aŭ humaneca karaktero kaj por antaŭenigi kaj stimuli la respekton al homaj rajto kaj al fundamentaj liberecoj por ĉiuj sen distingo de raso, sekso, lingvo aŭ religio; kaj;
4. Costituire un centro per il coordinamento dell'attività delle nazioni volta al conseguimento di questi fini comuni.
 4. Esti centro por harmoniigi la klopodojn de la nacioj por atingi tiujn komunajn celojn.


15° CONGRESSO DELL'UNIONE ESPERANTISTA CATTOLICA ITALIANA (U.E.C.I.)
Barza d'Ispra (VA), 7-11 settembre 2001 presso il Centro di Spiritualità Casa Don Guanella

PROGRAMMA PROVVISORIO

VENERDÌ 7 SETTEMBRE
Pomeriggio: arrivo dei congressisti e sistemazione alloggio
Sera:  reciproca conoscenza
SABATO 8 SETTEMBRE
Mattino:   preghiere, lodi e messa in esperanto
ore 10.30: inaugurazione congresso: Prima relazione
Pomeriggio: passeggiata nel parco - musica e canti -
Sera:  sorprese varie
DOMENICA 9 SETTEMBRE
Mattino: preghiere, lodi e messa in esperanto
ore 10.30:  Seconda relazione
Pomeriggio: ore 15-18 Assemblea annuale dell'UECI
ore 20.30 - 21.30 Serata musicale
LUNEDÌ' 10 SETTEMBRE
Mattino:
ore 8.30 partenza in pullman per Eremo di S. Caterina del Sasso
ore 9.30 messa in esperanto all'Eremo
ore 10.45 partenza in battello per l'Isola Bella del Lago Maggiore
ore 11.20 arrivo all'Isola Bella
ore 12.00 pranzo al Ristorante Delfino
Pomeriggio:
ore 13.30 visita guidata al Palazzo Borromeo e al giardino
ore 16.00 partenza in battello per Stresa con visita della città
ore 17.00 partenza in pullman, arrivo ad Arona / Sacro Monte di San Carlo
ore 18.30 rientro a Barza d'ispra
Sera : serata musicale o trattenimento con i giovani
MARTEDÌ  11 SETTEMBRE
ore 8.00 Messa in esperanto
ore 9.30 partenza in pullman con bagagli per Cormano (MI)
ore 10.30 - 11.00 visita al "Giardino Esperanto"
ore 13.00 pranzo al ristorante "Giardino" e chiusura congresso
ore 15.00 con pullman e bagagli alla stazione centrale FS di Milano

* * *

QUOTA D'ISCRIZIONE

Lire 35.000, ridotta a 25.000 per i giovani di età non superiore a 25 anni. La quota dà diritto alle pubblicazioni e alla partecipazione a tutte le fasi del congresso.

SISTEMAZIONE: VITTO E ALLOGGIO

La sistemazione è prevista presso il Centro di Spiritualità Casa Don Guanella a Barza D'Ispra (VA).
Camere singole e doppie tutte rinnovate e con servizi. Ambiente veramente accogliente.                          
QUOTA PER ALLOGGIO E VITTO A PERSONA
entro il 31 marzo entro il 30 giugno dal 1° luglio in poi
camera
singola  350.000
doppia  320.000
370.000
340.000
390.000
360.000
     
N.B.: La quota comprende la pensione completa dalla cena del giorno 7 al pranzo del giorno 11 settembre, incluse le bevande ai pasti nonché tutti i tra­sporti dalla stazione FS di Sesto Calende (VA) al Centro di Spiritualità, l'e­scursione di una giornata intera con pranzo all'Isola Bella, ingresso al Palazzo Borromeo con guida e infine trasporto con pullman da Barza a Cormano, pranzo e trasporto alla stazione centrale FS di Milano.



Presidente: Serio BOSCHIN, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422.235381
Vice presidente e incaricata giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo, 9/C, 30173 Mestre (VE), tel. 041.534132 - fax 041.612516
Segretario generale: Armando ZECCHIN, corso Trapani 112, 10141 Torino, tel. 011.3852449
Cassa: (ad interim) presso la presidenza, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422.235381
Consiglieri:
don Duilio MAGNANI(Segretario per l'informazione), viale C. Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541.26447
Ionne DE ANGELI BERT0ZZI, via Quercioli 114, 54100 Massa (MC), tel. 0585.792066;
Antonio CAPPELLO, via A. Colombo 6, 13100 Vercelli, tel.0161.394459 - fax 0161.293353 
Giovanni CONTI, via F. Filzi 51, 20032 Cormano (MI), tel. 02.66301958 – fax 02.66302110
Marsilio GUAZZINI, via Coletti 108, 47900 Rimini, tel. 0541.22993
Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02.878014 (ab.) - 02.8556274 (Curia);
Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUILLA, via Benadir 62, 13100 Vercelli, tel. 0161.259397