Enhavo:

• Gli esperantisti cattolici si presentano
• La pilgrimadoj
• Delibere del comitato centrale dell'UECI
• Salsomaggiore 2000
• Enketante pri la infero
• Giovani concorrete!
• Avviso e appello a tutti gli associati UECI
• Gruppo esperantista: Corsi di primo grado
• Comitato Centrale UECI
• Telegramma
• Ekumena diservo
• Patriarcato di Venezia: pellegrinaggio in Esperanto
• 53a kongreso de IKUE

GLI ESPERANTISTI CATTOLICI SI PRESENTANO

COS'È' L'ESPERANTO?

   E' una lingua internazionale pianificata, realizzata dall'oculi­sta polacco dott. Ludovico Lazzaro Zamenhof (1859-1917). Si può imparare agevolmente con uno sforzo sei volte inferiore a quello che richiede una qualsiasi lingua straniera nazionale.
   L'Esperanto deriva da principi logici. Il suo vocabolario è costi­tuito dalle radici più diffuse in campo internazionale, per lo più di origine latina. La grammatica è di estrema semplicità e regolari­tà, a differenza di tutte le lingue naturali che presentano compli­cazioni e irregolarità e richiedono tanto studio. La pronuncia è fonetica.
   L'Esperanto è in grado di definire ed esprimere ogni sfu­matura del pensiero; non ha dia­letti e coloro che lo parlano si capiscono agevolmente in tutto il mondo. La lingua si evolve e si arricchisce costantemente di nuove parole alla stessa stregua di tutte le lingue.

COSA SIGNIFICA IKUE E QUALI SCOPI SI PREFIGGE?

   L'I.K.U.E "Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista" Unione Esperantista Cattolica Interna­zionale è un'organizzazione laica della Chiesa cattolica con sede a Roma e raggruppa quan­ti favoriscono la lingua interna­zionale. Si sforza di applicare gli ideali cristiani e di diffondere, per mezzo dell'Esperanto, il mes­saggio evangelico secondo il comando di Gesù Cristo: "An­date in tutto il mondo e predicate il Vangelo a ogni creatura" (Me 16,15).
   L'IKUE collabora con il centro mondiale degli esperantisti Universala Esperanto-Asocio (UEA) e ha anche importanti e fraterni rapporti ecumenici con la Kristana Esperantista Ligo Internacia (KELI), organizzazione che riuni­sce soprattutto cristiani evangeli­ci. Gli esperantisti credenti vo­gliono in tal modo contribuire all'unità non solo nel senso spiri­tuale, ma anche sul terreno della comprensione linguistica e della fratellanza di tutte le nazioni del mondo a parità di diritti.
   Gli associati doll'IKUE invita­no tutti coloro che simpatizzano per i loro ideali ad apprendere l'Esperanto e a rendersi così pro­tagonisti di un mondo da unire.

LA CHIESA E L'ESPERANTO

   Già subito dopo la sua appa­rizione, nel 1887, l'Esperanto ha ricevuto l'attenzione e la simpa­tia di molti cristiani, che vi intra­vedevano uno strumento unico che potesse rendere validi servi­zi sia a tutta l'umanità che alla Chiesa. Il Vecchio Testamento fu il primo libro tradotto in Esperan­to. Dal 1903 si pubblica la rivista "Espero Katolika" (Speranza cat­tolica), organo ufficiale dell'IKUE.
   La "Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista" (IKUE) venne fondata nel 1910 e il Papa Pio X nel benedisse l'attività afferman­do: "L'Esperanto ha davanti a sé un grande avvenire". Da allora molti eminenti rappresentanti della Chiesa hanno favorito e favoriscono la lingua internazio­nale. San Massimiliano Kolbe e il Beato Titus Brandsma, martiri nei campi di sterminio nazisti, furono molto vicini al movimento esperantista.
   Papa Giovanni Paolo II rivol­ge, ogni anno a Pasqua e a Natale, il suo augurio "Urbi et Orbi" non solo nelle lingue nazio­nali, ma anche in Esperanto. L'arcivescovo di Praga, il Cardinal Miloslav Vlk, presidente del Consiglio delle Conferenze Epi­scopali Europee, che studiò in gioventù l'Esperanto, ha assunto il Patrocinio dell'IKUE.
   Molti cristiani usano l'Espe­ranto nelle loro reciproche rela­zioni, come pure molti missionari sono esperantisti. La RADIO VATICANA trasmette tre volte alla settimana programmi in Esperanto. In occasione di molti incontri si celebrano Messe in Esperanto: la Santa Sede ha approvato il Messale festivo in questa lingua.


    Al contrario di quanto spesso viene affermato, chi usa
   l'Esperanto non intende affatto sostituire con questo nuovo stru­mento di intercomprensione le lingue nazionali né tanto meno il latino.
   Gli esperantisti mirano solo a questo: che i cristiani sparsi in tutto il mondo comincino a impossessarsi di una lingua faci­le e comune, che rispetti l'ugua­glianza di tutte le nazioni davanti a Dio. In questo modo gli espe­rantisti vogliono risolvere quei problemi superflui ed eliminare gli ostacoli che impediscono notevolmente la comunicazione, non solo tra i fedeli della Chiesa universale, ma anche tra gli uomini in generale.
   Questo per contribuire all'a­dempimento della consegna di Gesù, espressa con le parole della Bibbia: "Perché tutti siano una cosa sola" (Gv 17,21).

LA PILGRIMADOJ

    Vektiklante nian scivolemon, niaj amikoj parolis kaj interparolis pri vojaĝoj aŭ pilgrimadoj cele atingi sanktejon.
   Mi volus pritrakti la temon laŭ perspektivo prispirita.
   Antaŭ ĉio, la pilgrimuloj metis sin mem sub la vasalecon de la sanktuloj: aŭ serĉis la fontojn de Kristanismo, aŭ marŝis laŭ la spuroj de Jesuo.
   Ili iris al Palestino, ĉar tie ili trovis la memoraĵoj de la Savanto kaj de la unuaj paŝoj de la Eklezio.
   Sur Kalvario, la pilgrimuloj kisis la rokon sur kiu la Judoj starigis la krucon.
   En la Sankta tombejo ili surgenuiĝis ĉe la marmora tabulo, kie entombigita estis Jesuo.
   Tri vojoj kondukis al Jerusalemo: ĝis Jeriko = la strato de la Samariano, la vojo de la Karitato; ĝis Emmaus = la strato de la = la strato de la Eŭkaristio, la vojo de la spiriteco; ĝis la tuta mondo = la strato de la predikado de la Evangelio, la vo­jo de la bapto kaj de la sankteco.
   En Romo la pilgrimuloj renkontis la pordiston de la ĉielo kaj esperis vidi la Paradizon malfermita.
   En Kompostelo ili pensis pri la unueco de Eŭropo. En la muzeo de la Katedralo oni povas admiri miniaturon, kiu rilatas sonĝon de Karolo la Granda. la jaro 768.a-, Karolo la Granda sonĝis iri al Kompostelo kaj konkeri la tutan Eŭropon, komenciĝante tiamaniere la Sanktan Romian Imperion.
   Fido kaj justeco estas la du pulmoj de Eŭropo
   Antaŭ atingi la celon, la pilgri­muloj vizitis la lokojn de la plej famaj sanktuloj: Tours, Chartres, Poitiers, kaj tiel plu.
   La pilgrimuloj meditis pri la ekzemplo de la sanktuloj.
   La pilgrimado estis vojaĝo ĝis la ĉiela Jerusalemo, kiu estis reprezentita sur la pordo de la Katedralo de Kompostelo.
   Estis ankaŭ pilgrimuloj, kiuj neniam atingis la celon, kiel -ekzemple - Sankta Roko.
   Li renkontiĝis kun pluraj pestomalsanuloj, kaj tiujn li kuracadis irante de unu urbo ad alia.
   Estis alia maniero de pilgri­mado: la deziro de la martiriĝo.
   Sankta Francisko iris al Morokko, ĉe la Sultano.
   Li pensis: mi predikos al li la Evangelion, kaj li min mortigos kaj mi mortos martiro.
   Kontraŭe, la sultano, vidante tiun mildan kaj ne riĉan monaĥon, ne nur ne mortigis lin, sed ankaŭ permesis al li iri al Palestino. Tiamaniere la franciskanoj fariĝis la gardistoj de la Sankta Tero.
   Eĉ la Biblio estas longa pilgri­mado, de la arbo de la vivo, kiu estis en la tera paradizo, al la viva arbo, kiu floras en la ĉiela Jerusalemo.
   Post la peko de Adamo kaj Eva, Dio lokigis antaŭ la Edena Ĝardeno la kerubojn kaj la turniĝantan flaman glavon, por gardi la vojon al la arbo de la vivo.
   La resurekto de Jesuo mal-fermis la Paradizon.
   La Angelo montris al la Apostolo Johano riveron de akvo de vivo, hela kiel kristalo, eliranta el la trono de Dio kaj de la Ŝafido. Kaj ĉe ĉiu flanko de la rivero estis arbo de vivo, portanta dek du fruktojn, liveranta sian frukton ĉiumonate; kaj la folioj de la arbo estis resanigaj por la nacioj.
   Ĉi tiu pilgrimado finiĝis per la beno kaj la paco.
   Ne plu ekzistos, ni legas en la Apokalipso, malbeno kaj nokto. Dio, la Sinjoro, lumigos la urbon. Feliĉaj estas tiuj, kiuj lavas sian robon, cele, ke ili havu rajton sur la arbo de la vivo.
   Ankaŭ la Patriarkoj pilgrimadis.
   Abrahamo eliris el du urboj = Ur kaj Harran.
   En Ur, lia patro estis kredanto; en Harran idolano.
   Abrahamo preferis do lasi sian landon, sian parencaron, la domon de sia patro, por iri kaj serĉi la veran Dion. Li estis vera hebreo, tio estas vaganto.
   En sia kredo, la judoj, irante al la loko, kiun la Eternulo elektis, metos en la manojn de la pastro la unuajn fruktojn, dirante: "Vaganta Siriano estis mia patro".
   Abrahamo vivis proksime de la antikvaj civilizacioj, sed kiel fremdulo. Li serĉis alian landon, la landon de Dio.
   Jakobo deziris repaciĝi kun sia fratro Esau. Li entreprenis longan vojaĝon, ĝis li povis ĉirkaŭbraki sian fraton.
   Poste ambaŭ ekmarŝis renkonte al sia propra destino.
   Li venis al iu loko, kaj restis tie, por pasigi la nokton, ĉar la suno subiris. Kaj li sonĝis la faman ŝtuparon, kiu staras sur la tero, kaj kies supro atingas la ĉielon.
   Pluraj anĝeloj estas en nia vivo. Anĝeloj signifas heroldojn.
   Por ilin vidi, ni devas estingi niajn lumojn.
   Nokte, fakte, Jakobo vidis la ŝtuparon.
   La Eternulo estas ĉe ni, sur nia ŝtuparo.
   Ni devas tamen meti la ŝtuparon vertikale, ne horizontale, ĉe la pordeto de la ĉielo, ne pen-dantan en la vakuo.
   Ĉiu afero estas Betel, la do­mo de Dio, la pordo de la ĉielo.
   Ankaŭ en la dezerto vi trovas la vivon, blankajn helik-konkojn, kiuj delokiĝas ne rapide, kaj tial ili ŝajnas senmovaj, florojn je plu­raj okulfrapaj koloroj.
   En dezerto pluvas; tamen sablo kaj roko ne retenas akvon.
   Jozefo, la hebreo, estis forkondukita en Egiptujon kiel sklavo. Sed la Sinjoro liberigis lin, donis al li sian saĝecon; Jozefo klarigis la sonĝojn de Faraono.
   "Ĝi ne dependas de mi; Dio respondos bonon al Faraono".
   En nia vivo plurajn aferojn ni devas klarigi; la inteligento de Dio nin lumigas.
   Ĉu ni ne ricevis la sep donacojn de la Sankta Spirito?
   Tamen, ni bezonas mediti, pripensi, ami la veron, havi paciencon por decifri la signojn de la vero.
   Sen la fajro de la rubusejo de Moseo, restas amaso da dornoj. Dum ĝi brulas, ĝi komunikas la voĉon de Dio.
   El tio, kion ni diris, oni povas eltiri kelkajn konkludojn.

1) La historio estas grava pilgri­mado.

    Vidante la arbetaĵon, kiu bru­las en la fajro, kaj tamen ne finbrulas, Moseo diris: "Mi iros kaj rigardos tiun grandan fenomenon. Sed Dio vokis lin, el la mezo de la arbetaĵo: "Deprenu viajn ŝuojn de viaj piedoj, ĉar la loko, sur kiu vi staras estas vere sankta".
   La saman frazon aŭdis Josuo, kiam li ekkonkeris Palestinon.
   La historio estas grundo sankta, el kiu Dio vokas nin kaj interparolas kun ni.
   Ni devus mediti pri la signoj de la tempo, ekzemple pri la de­ziro de paco, de universala unueco, pri la monda malriĉeco, pri la pluraj sklavecoj.
   Ni ne scias, tion, kion ni povus fari; tamen, ni ekkonsciu, kaj almenaŭ ni ne faru maljustaĵojn.
   La historio estas profetalo kaj bezonas novajn profetojn.
   Ĉu la universala lingvo povus esti profeta signo?
   La historio estas cairÒj oportuna tempo de sankteco.
   Ĝi ne estu nur kelkaj fajreroj, sed vera fajro, incendio, kies faj­reroj alten leviĝas, tiel, ke oni povu gin vidi ankaŭ de tre malproksime.

   2) Paŭlo Apostolo skribas: "Judoj postulas signojn, kaj grekoj serĉas saĝecon; sed ni predikas Kriston krucumitan, la potencon de Dio, kaj la saĝecon de Dio".

   Judoj serĉas la senkulpigon pere de la 613 reguloj de sia tradicio.
   613 estas la sumo de 365 = la tagoj de la jaro, kaj 248 = la partoj de la korpo. 613 signifas do, ke la lego realigenda estas ĉiam, en ĉiuj tagoj de la jaro, kaj en ĉiuj fortoj de la korpo.
   La grekoj, kontraŭe, sekvas la intelekton. Laŭ ili, la vero konsistas en tio, kion la intelekto eksplikas.
   Sed, laŭ la grekoj, estas tri intelektoj.
   a) la φρόυησις, tio estas la inte­lekto de la tragedioj, tio estas la malhumileco, la aroganteco, per kiu la homoj devojiĝas kaj eraras.
   b) la έπιστγμη, la inteligento de la scienca serĉado.
   c) la ροφια = la saĝeco, la amo de la vero, la kontemplado de la beleco de la vero.
   Kiam la homo atingas la ροφια, tiam en li kreskas la flugiloj, kiuj lin ĝisatingigas la kontempladon de la vero.
   Por ni, kristanoj, la saĝeco, la ροφια estas Jesuo; kaj Jesuo ĉeestas en la eventoj kaj manifestas sin per ĝi, kun ĝi, trans ĝi.
   En la jaro 1966.a Kardinalo Winzinsky Celebris en Ĉenstoĥovo la jarmilan datrevenon de la konvertiĝo de Polujo al Kristanismo.
   Unu miliono da homoj plenplenigis la sidŝtuparojn de la baziliko.
   Antaŭ tiu homamaso la Kardi­nalo diris: "Ni ne ankoraŭ pardonis al Germanujo la krimojn de la lasta tutmonda konflikto. Ĉu vi volas pardoni niajn fratojn?".
   Tri fojojn la Kardinalo levis ĉi tiun demandon. Kaj tri fojojn la homamaso respondis plenlaŭte: "Ni volas! Ni pardonas!".
   La historio estas mistero.
   Laŭ Sankta Hildegarda de Bingen la vorto mistero estas sintezo inter "mysterium verbi" = la mistero de la Vorto kiu enkarniĝis kaj "ministerium" - la vorto, kiu anoncas la Vorton, tio estas la homa parolo, kiu servas la dian Vorton kaj la evangelizadon.
   En la historio, la Kristano agas kiel profeto; li memorigas la ĉeeston de Dio kaj de Jesuo malantaŭ la homaj agadoj.
   Kristano estas signo de la vivanta evangelio, punkteto, kiu kunigas la ĉielon kaj la teron, la homan historion kaj la dian historion.
   Kristano estas kiel stelo, kiu lumigas la vojon de la hodiaŭaj homoj kaj ilin kondukas al Jesuo.
   En la Kristano naskiĝas granda deziro pri Dio.
   Ankaŭ ĉi tion enhavas la signifo de la pilgrimado.
   La deziro moviĝas laŭ la postulo, ne de la inteligento, kiu quaeritur, volas scii la aferojn, sedexperiendum, ĉi tio estas, ke ĝin sperti en Dio volas la signifon de la aferoj.

   3) Sekvi Jesuon.

   Sekvi estas la verbo la plej grava de la Evangelio.
   Ni volas esti kiel la velboato, kiu metas la plej taŭgan velon por kapti la venton kaj glitadi sur la ondoj de la maro.
   La dektrian de Februaro de la jaro 1986.a Johano Paulo la Dua vizitis monaĥinon Tereza el Kalikato.
   La monaĥino prenis enmanen la manon de la Papo kaj akompanis lin laŭ la koridoroj.
   Ili ŝajnis la du aspektoj de la Eklezio: amo kaj vero.
   La pilgrimado stimulas nin al la amo kaj al la vero.
   Mi deziras koni pli multe la Sinjoron, Jesuon, la Evangelion, la biblion, cele, ke mi povu pli multe ami je la sama amo de Dio.
   Brilega knabeto aperis al li kaj lin instigis legi la Evangelion.
   "Mi ne estas pastro", li re­spondis.
   La knabeto lin vestis je blan-ka vesto; al li donis misteran frukton.
   Poste li metis enmanen al li la evangelion.
   Tiu homo aliiĝis.
   Ĉi tio okazis al Sankta Absadi.
   Tamen, ci tio ankaŭ al ni okazas.
   Al ĉi tio alvokas la pilgrimado; ĉi tio estas la laboro de la pilgri­mado.
   Dum brulas la suno, ĉiu guto de la maro fariĝas guto de lumo, kaj la tuta maro ŝajnas senlima lazura lumetendiĝo.
   La pilgrimado estas fonto de boneco, de vero, de vivo, de sankteco.

Delibere del Comitato Centrale dell'UECI

   Il Comitato Centrale del­l'UECI si è riunito il 28 marzo 2000 presso la Casa parroc­chiale Santi Giovanni e Paolo a Rimini / San Giuliano Mare viale C. Zavagli, 73 e ha deli­berato, tra l'altro, quanto segue:
   1) Contribuire alle spese, in accordo con l'IKUE, per la stampa del libro "La fundamentoj de la Kristanismo" non appena sarà recensito e revisionato il testo in esperan­to dal Pastore e giornalista Gerrit Berveling, prezidanto de EVA kaj redaktoro de Fonto, già incaricato dall'IKUE. Tanto in risposta alla lettera di Pedro Aguilar Sola del 3 marzo 2000 di cui al n°2 di Katolika Sento.
   2) Erogare, in occasione del­l'anno giubilare 2000, lire 3.000.000 (tremilioni) per corsi di alfabetizzazione così ripartiti:
   1.000.000 all'Africa "Per il Mozambico" alluvionato, aderendo all'appello di Silvia Collazuol, una giovane espe­rantista torinese che da circa un anno lavora in una univer­sità del nord Mozambico; 1.000.000 per l'America Latina a un missionario della Bolivia (si è in attesa del nominativo); 1.000.000 a Padre Gianni Gattei, missio­nario a Nuku in Papua Nuova Guinea - Oceania.
   3) Ribadire che ai sensi dell'art. 6 Statuto UECI "Asso­ciato Familiare (SF) è chi ha compiuto il 25° anno di età ed è familiare convivente di Associato ordinario o sostenitore". Pertanto a decorrere dal 1° gennaio 2001 il familiare non convivente deve versare la quota di £. 25.000 anziché 12.500.

SALSOMAGGIORE 2000

   Una sessantina i parteci­panti all'annuale convegno primaverile promosso dagli esperantisti cattolici di Mila­no con la preziosa collabo­razione dei signori Madella e di Renzo Sommi.
   Incontro informale, per il solo piacere di vecchie e nuove conoscenze e l'eser­cizio della lingua.
   Incontro di preghiera e di cultura, incontro aperto a tutti.
   Tema di quest'anno il viaggio, l'andare con la mente, la ricerca spirituale, la realtà, il sogno, la storia, il ricordo.
   Sul video scorrono imma­gini di santuarii nell'anno del Giubileo è pertinente ricorda­re le classiche vie dei pellegri­ni alla ricerca di se stessi, all'incontro con Dio.
   Sul tavolo libri di avventu­re, originali o in traduzione, tutti in Esperanto. Diversi volu­mi scritti da Tibor Sekelj, esploratore, scrittore, giornali­sta, esperantista convinto.
   Dopo poche e significative parole di benvenuto, G. Cor­rado illustra la figura di Tibor Sekelj, la sua filosofia, il suo stile di vita: "...ĉiuj vojoj de la mondo al mi apartenas./ Ne gravas ĉu temas pri nuboj/ sur kies flugiloj mi rajdadas,/ aŭ pri maraj ondoj, kiuj disiĝas,/ antaŭ la pruo de mia velŝipo,/ aŭ pri veloj perdiĝantaj je hozizont' sentina,/ aŭ pri praarbaro, kiu iĝas vojo,/ antaŭ la klingo de mia tranĉilego/. Ĉiuj vojoj ekestis kun la sekreta espero/ ke iun tagon miaj pledoj en ili/ siajn spurojn lasos". (T. Sekeij. "Mi vizitas mian farmon").
   Tibor Sekelj dalla vita avventurosa. La curiosità ha portato il nostro in tutto il mondo. I suoi libri di monta­gna sono diventati dei classici per i preziosi consigli pratici. Le sue pagine evocative di luoghi e personaggi, di mo­menti poetici e tragici vanno vivamente consigliate alla let­tura.
   Corrado lascia il posto al dott. S. Boschin. Il viaggio è nel passato prossimo, la ricer­ca di un posto al sole di una famiglia veneta con otto bam­bini. Appese, fotografie color seppia e accanto la carta del­la Libia.
   Nell'appassionato raccon­to le speranze e la sofferenza, la crudeltà della guerra ed il disperdersi dei Boschin, chi prigioniero, chi in un istituto, ed il lieto fine che strappa un convinto applauso perché tanti di noi possono emotiva­mente partecipare riandando agli anni della guerra, mentre per i più giovani si tratta di un'incredibile pagina di storia. Un breve intervallo, duran­te il quale sul video scorrono suggestive immagini della via Francigena e viene mostrata La carta che illustra le strade che i pellegrini percorrevano da Canterbury a Roma, "Itine­rario Culturale Europeo", pa­trimonio di storia e cultura, secondo il Consiglio d'Eu­ropa.
   Nel 990 Sigerico, arcive­scovo di Canterbury, va a Roma per incontrare Papa Giovanni XV. Nel ritornare tiene un diario (oggi custodito presso la British Library di Londra) e lascia, così, una testimonianza della via Francigena nel X secolo.
   Vittorio Madella ha fatto un'imponente e importante ricerca. Rivivono pericoli, arte e fatiche fisiche, speranza ali­mentata dalla preghiera, soli­darietà fraterna e umano approfittare del debole, crudeLtà del vivere precario in anni di fede e superstizione.
   Vittorio Madella ci porta sapientemente a zonzo lungo la via Francigena parmense tra chiese, abbazie e castelli ricchi d'arte e di pace. Ci ripromettiamo di percorrere quanto prima realmente un tratto di strada assieme perché di quei gioielli evocati pochi di noihanno conoscenza. Un particolare grazie ai signori Madella anche per il molto materiale che, per motivi di tempo, non hanno potuto utilizzare durante l'incontro ma che, previ accordi con loro, rimane a disposizione degli interessati (ad esempio il testo registrato in Esperanto sulla via Francigena).
   Sono ormai le 17.00 pas­sate e la pirotecnica inventiva di G. Conti ci porta alle favole: "Ekzistas momentoj, kiam ni denove fariĝas infanoj kaj eble ili estas la plej feliĉaj el nia vivo, ĉar ili permesas al ni vivi la realecon de la mirindaĵoj, kiuj estas malpermesa-taj al ni plenkreskulof. (T. Sekelj, "Tempesto super Akonkagvo" - p. 146).
   La citazione va a pennello per G. Conti quando diverte, e si diverte in prima persona, perché Gianni spesso sogna ed il sogno diventa realtà e poi sogno e poi...
   Complice il computer, Conti dà vita ai sogni; un grande notes illustra la favolo­sa vincita al lotto, i viaggi e la realizzazione di "Civito", novella Utopia - o Città del Sole - posta nell'entroterra ligure. A Civito tutti parlano esperanto, regna armonia ovunque e Gianni Conti si può dedicare anche al suo hobby preferito: la coltivazione delle piante grasse. Ma i sogni sva­niscono, Civito esiste solo nel desiderio ed i miliardi non sono mai arrivati (che anche il Gioco del Lotto sia stato solo un sogno?).
   Peccato, è bello tornare bambini! Che ti combina il nostro? Strappa l'involucro a due scatoloni e allegramente dice di aver salvato dal sogno le piccole piante grasse che vengono distribuite a tutti i presenti.
   La giornata termina con i vespri, la cena ed un ritrovar­si assieme per quattro chiacchiere sull'attività dei gruppi, mentre sul video scorrono altre immagini della via Francigena.
   Durante la cena G. Conti ci sorprende con la sua fantasia burlona: è stato alle Terme e per tutti noi ha ricevuto in dono un "unguento portento­so" che tutto lenisce. Come Dulcamara, Conti distribuisce strani pacchetti incartati di verde con nastrino dorato e internamente... ottimi ciocco­latini quali... Pesce d'Aprile.
   Ci si ritrova alle otto del mattino in chiesa per le lodi al Signore.
   Dopo colazione è la volta di Padre Gustavo Zanoli che - una vera sorpresa! - parla di un suo recente viaggio in Egitto: numerosi ed interes­santi sono i commenti sia al viaggio sia alla particolare situazione del luogo dal punto di vista religioso.
   Segue l'intervento della prof. Serenella Terruzzi Giac­chiino con il suo viaggio a Santiago di Compostela.
   La prof. Terruzzi ha il dono della pittura ed in un suo dise­gno possiamo seguire sulla carta l'itinerario verso Santia­go o, su un foglio, la figura del pellegrino classico con il cap­pello a larghe tese per riparar­si da sole e pioggia, il mantel­lo, il leggero fagotto, il basto­ne e la zucca, pratico conteni­tore di liquidi. Già nel 1962 la strada verso Santiago di Compostela è stata procla­mata dal Consiglio d'Europa "la unua kultura eŭropa itinero". Il percorso è segnato da una conchiglia arancione in campo azzurro con la corona di stelle della Comunità Europea.
   "Pellegrini" erano chiamati nel medioevo quelli che anda­vano a Santiago di Compo­stela, mentre chi era diretto a Roma era il "romeo" e quelli diretti a Gerusalemme "pal­mari" (portavano in ricordo una foglia di palma o un ramo d'ulivo).
   S. Giacomo, uno degli apostoli che hanno parlato con Gesù, hanno visto i mira­coli, hanno mangiato il pane dell'Ultima Cena e condiviso lo strazio della passione.
   La dott. Giacchino Terruzzi ci illustra - frutto del suo lungo e diligente lavoro di tutto un anno - l'importanza di Santiago nei secoli, anche come punto di riferimento di unione, di forza, di riunifica­zione con l'aiuto della fede.
   Con noi c'è il nostro padre spirituale, Mons. Giovanni Balconi, esperto di pellegrinaggi, appena tornato da un viaggio in Terra Santa.
   Mons. Balconi, come sua consuetudine, ha il dono di suggerire, di invitare alla meditazione.
   Pellegrinaggio, momento dello spirito: "Antaŭ cio la pilgrimuloj metis sin mem sub la vasalecon de la sanktuloj: aŭ serĉis la fontojn de Kristanismo, aŭ marŝis laŭ la spuroj de Jesuo".
   "Pilgrimado estis vojaĝo ĝis la ĉiela Jerusalemo, kiu estas reprezentita sur la pordo de la Katedralo de Kompostelo".
   "Kristano estas signo de la vivanta evangelio, punkteto, kiu kunigas la ĉielon kaj la teron, la homan historion kaj la dian historion. Kristano estas kiel stelo, kiu lumigas la vojon de la hodiaŭaj homoj kaj ilin kondukas al Jesuo: En la kristano naskiĝas granda deziro pri Dio.
   Ankaŭ ĉi tion enhavas la signifo de la pilgrimado".
   Per finire poeticamente: "Dum brulas la suno, ĉiu guto de la maro fariĝas guto de lumo, kaj la tuta maro ŝajnas senlima lazura lum-etendiĝo".
   Siamo davvero grati a Mons. Balconi per la sua pre­senza, per le sue parole.
   Alle 11.30 la Santa Messa, officiata da Mons. Balconi, Don Duilio Magnani, presi­dente onorario IKUE, al quale va il nostro affetto ed un com­mosso pensiero.
   Concelebrano anche Don Carlo Capuzzi, prorettore del Santuario "Madonna dei Prati" di Bussetto, ed il Benedettino Padre Gustavo Zanoli della parrocchia di San Giovanni in Parma. Presente la televisione locale.
   Dopo il pranzo, il tempo di un caffè, di qualche chiac­chiera e molti si disperdono chi sulla vita del ritorno, chi a visitare le terme, i negozi di sete e ori o le gelaterie della cittadina.
   Rimane un gruppo che, con gli organizzatori in prima fila parla del prossimo congresso IKUE-UECI che si terrà a Rimini. Don Magnani e il dott. Boschin sono prodighi di informazioni ed invitano a propagandare questo incon­tro, ricco di pellegrinaggi e particolarmente invitante nel­l'anno del Giubileo.
   Arrvederci a Rimini e arr­vederci alla prossima prima­vera, arrivederci con i temi dell'anno 2001, "Neologismi" e "S. Ildegarda di Bingen".
   Santa Ildegarda, riscoper­ta in occasione dei 900 anni dalla nascita, Ildegarda della quale si è parlato durante uno degli ultimi "Meeting" di Rimini che le ha dedicato una mostra, Ildegarda, monaca benedettina vissuta dal 1098 al 1179, mistica, poetessa, scrittrice, esperta di musica, arte sacra, erboristeria, Ildegarda chi sei? Qual'era il mondo di Ildegarda? All'anno prossimo!

ENKETANTE PRI LA INFERO

   Promenante, mi kaj amiko Luciano Mantaut, laŭ nia kvartalo kaj renkontante konatojn kaj duon-konatajn, jenas la fluga demando: "Kompleziĝu, ĉu vi aŭdis la novaĵn ? la papo parolis pri la infe­ro? Kion li diris?'.
   "Jes, ke la infero ekzistas en neniu loko. Liberiga anonco!". "Jes, la papo modernas ĉar la infe­ro estas nur en tiu ĉi vivo, kiel mi jam pensis".
   "Jes, ke la infero ne entenas fajron kian ajn. Ĝin konstituas nur la perdo de la kunestado kun Dio... Sufiĉas kontentiĝi".
   "Jes, la infero ne estas kreaĵo aù inventaĵo de Dio, sed kondiĉo spirita kiun sin kreas la pekulo rifuzanta ĝisfine la dian pardonon: ne Dio punas, sed la homo restriktigas siajn moralajn kvalitojn ĝis seniĝi je objektoj postulitaj de sia esto".
   "Jes, la papo neas la ĉeeston de fajro en la infero, sed tio kontraŭdiras la vizion de la infanoj de Fatima!".
   Tiu specimenaro de respondoj, kies la plej oftaj estas la unuaj du. Kaj al niaj fojaj malakordiĝoj kun ilia opinio venis de ili ankaŭ respondo: "Ec jurnalo La Stampa tion atribuas al la Papo". Tamen La Stampa raportis, laŭ ni, korekte la papan penson.
   Kiom malfacilas komprenigi al la homoj sian pensos kiam temas pri transtombaj aŭ spiritaj aferoj! Jen la motivo pro kiu la apostoloj bezonis ripetojn fare de Jesuo, jen la motivo pro kiu Tiu ĉi ne ĉesis insisti...
   Pri la infero, do. Pri ĝi parolis la papo, je dogma kaj teologia vid-punkto diskutis renoma jezuita revuo, obĵetante kontraŭ ĝi el filozofia aŭ historia fonoj intervenis homoj kultursferaj. Ekzemple, emerito filozofo, je proklamita katolika orientiĝo, Pietro Prini en la eseo Lo scisma sommerso (La kaŝita skismo) vidas en la infero la konfeson pri la senpoveco de Dio aŭ, plej grave, la defalon de la eduka dia strategio: pro tio kohere sintenas la alta procentaĵo de katolikaj fideluloj rifuzantaj la dogmon de la infero eterna. Kiel oni vidas, Prini ne disdegnas igi Dion pedagogo.
   Sparkas spontane la demando: Ĉu racias samceligi la diajn kaj homajn edukagon kaj edukarton? Homo pedagogas por igi edukoton feliĉa kaj utila al socio, Dio por igi la homon kapabla tute libere amelekti ad, bedaŭrinde, malamelekti Dion: la celoj ne sin ekskludas reciproke, sed ne tute samas. Pruntedoni niajn konceptojn por enprizonigi la dian agadon povus egalvalori kiel vestigi al Dio la pantalonon de Arlekeno kaj igi lin marioneto!
   En la polemikon enŝoviĝis i.a. profesoro Lombardi Vallauri, antaŭe ŝarĝita je katedro ĉe la Katolika Universitato pro supozigita katolika kredo, poste deŝarĝita pro ideoj kun mesaĝoj kontraŭaj al la katolika kredo. Unu el tiuj ideoj estas lia rifuzo de la dogmo pri la infero ĉar oni el historistudoj nun malkovras kiel formiĝis la ideo mem pri la infero kaj konas la diskutojn, enmiksiĝintajn je mitaĵoj kaj kulturaĵoj fremdaj al la korekta sciencformado. Se tuja io obĵeta dirindas al li: en tiu metodo estas almenaŭ supozigita la konvinko ke la kultura trairo de la ide-formiĝo montras la tutan valoron de la ideo mem. Se oni praktikus tiun principon oni devus forlasi senretene preskaŭ la tutan sciencon!
   Ni forlasu la mokantojn de la infero aŭ la skeptikulojn, tamen ne sen averti ke por krei al si la inferon kaj plonĝi en ĝin ne necesas la kredo je ĝi! Samekiel por sin mortigi ne necesas la sperto de la morto!
   Estas evidente tro vera kion diras la suprenomitaj profesoroj: estas iu disiĝo inter la eklezia instruado kaj la kredo de la fidelu­loj. Sed ankaŭ ĉi tie antaŭeniĝas la perikopo de la sesa johana evan­gelio, kie Jesuo, parolante pri Eŭkaristio kaj antaŭ la amaso naztordanta kaj ekforlasanta, imitata de sekvantoj de lia rondo, la "frenezulon", ĵetas sur disĉiplojn la demandon: ĉu ankaŭ vi preferas min forlasi?
   Por iu scianta ke la evangelio akompanas eklezion kiel gia paradigmo, tio estas kio okazis al Jesuo okazos ankaŭ en kaj pri eklezio, tiu epizodo atentigas ke la instruo de eklezio iom penu por altiri la fidelulojn al la akcepto de la dia revelackio, kiun, rilate da inferon, la eklezio anoncas kiel veron dogmecan. La tuta eklezio estas ĉiam marŝanta al la kompleta akceptiĝo de la tuta vero anoncita de la eklezio mem.
   Rilate, fine, al la infero montrata al la tri fatimaj infanoj, ĉu Maria povis uzi altajn teologiajn koncep­tojn? Ŝi profitis je la imagaĵoj de la popularaj rakontadoj. Inter la aferoj ekstrahendaj el tiu ĉi faro, jen tiuj du: Maria valorigas la kulturajn popularajn fonojn kaj instruas ke la vero pri la infero estas vero komunikenda ankaŭ al la infanoj!
   Kaj la Papo? Kion diris la Papo?
   Li profitis el teologiaj enprofundiĝoj kaj psikologiaj esploroj kaj historiaj krestantaj klarigoj por subteni: la infero estas tie kie estas ia homo rifuzanta Dion; la infero estas la psiko-spirita kondiĉo kiun homo libere, tute libere, tio estas tute sciante kaj senkondiĉe volan­te, kreas al si kaj volas por si. La postulo de feliĉo koincidas kun la amikeco kun Dio, perdante Dion oni perdas la feliĉon!
   Sed, dirate inter ni, kiam homo vere rifuzas Dion ĝis tiupunkte, nur Dio tion konas!
   Armando Zecchin

GIOVANI CONCORRETE! L'Unione Esperantista Cattolica Italiana su delibere del Comitato Centrale e a seguito di offerte anonime, mette a disposizione la somma di £. 2.000.000 per n. 4 importi cia­scuno di £. 500.000 da assegnare a giovani italiani di ambo i sessi, di età compresa tra i 18 e 30 anni, iscritti all'UECI o all'IKUE che conseguano il diploma di esperanto di 3° grado. I premi saranno erogati quale contributo per la partecipa­zione a un congresso dell'IKUE o a un congresso esperanti­sta ecumenico. I concorrenti aventi i requisiti richiesti devo­no segnalarsi al dr. Serio Boschin, via Eritrea, 8 - 3100 Treviso - tel./fax 0422.235381.

AVVISO E APPELLO A TUTTI GLI ASSOCIATI UECI    Tutti i componenti del Comitato Centrale dell'UECI (8 persone) scadranno dal loro incarico triennale con il 31 agosto 2000. Pertanto durante il 53° Congresso dell'IKUE, precisamente nel gior­no 3 settembre 2000 dalle ore 15 alle 19,30, avranno luogo sia l'assemblea annuale dei soci sia le elezioni per il nuovo Comitato Centrale.    Chiunque si senta di candidarsi è pregato di scrivere alla Segreteria UECI, Via Eritrea 8 - 31100 Treviso entro la fine di giu­gno c.a; per dare poi la possibilità di votare mediante lettera entro il 31 agosto a quanti non potranno essere presenti all'assemblea annuale. Il presidente del C.C. Serio Boschin

GRUPPO ESPERANTISTA: CORSI DI PRIMO GRADO    II Gruppo Esperantista Bergamasco - come annuncia il presidente, il trevigliese ing. Leo Franzoni, da sempre molto impegnato su questo versante culturale - organizza corsi di lingua internazionale esperanto in Bergamo e nei principali centri della Provincia.    Si tratta di corsi di primo grado, della durata di quattro mesi, con una lezione alla settimana ed inizio nella prima decade di febbraio.    Per il corso di Treviglio telefonare al numero 0363.43385. Da "il Popolo Cattolico" del 22 gennaio 2000

COMITATO CENTRALE UECI Presidente: Serio Boschin, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tei.-fax 0422-235381 Segreteria ecassa: via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422-235381 Vice presidente e incaricata giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo, 9/C, 30173 Mestre (VE), tel. 041-5341532 - fax 041-612516 Consiglieri: don Duilio Magnani (segretario per l'informazione), viale C. Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541-26447; Antonio Cappello, via A. Colombo 6, 13100 Vercelli, tei. 0161 -392707 - fax (di sera) 0161 -257262; Giovanni CONTI, via F. Filzi 51, 20032 Cormano (MI), tei. 02-66301958 - fax 02-66302110; don Mario GERMAN, via Canepa 57 - frazione Canepa, 16030 Sori (GE), tei. 0185-709010 ; Marsilio GUAZZINI, via Coletti, 108 - 47900 Rimini - tei. 0541-22993; Carlo SARANDREA, via di Porta Fabbrica 15, 00165 Roma, tei. 06-631805 - fax 06-632839 Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni Balconi, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tei. 02-878014, 02-8556274 Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario Guilla, via Benadir 62, 13100 tel. 0161.259397

TELEGRAMMA

A SUA SANTITÀ' GIOVANNI PAOLO II SCV 00120 CITTA' DEL VATICANO    SANTO PADRE, A NOME DEGLI ESPERANTISTI CATTOLICI ITALIANI E MIO PERSONALE, L'AUGURIO PIÙ AFFETTUOSO PER L'80° GENETLIACO, 18 MAGGIO 2000. IL SIGNORE LE DONI SALUTE E FORZA NELLA GUIDA DELLA CHIESA IN TUTTO IL MONDO. LA RICONOSCIAMO: TU ES PETRUS. OREMUS PRO PONTIFICE NOSTRO:    DOMINUS CONSERVET EUM ET VIVIFICET EUM ET BEATUM FACIAT EUM IN TERRA ET NON TRADAT EUM IN MANIBUS INIMICORUM EIUS. Il Presidente dell'Unione Esperantista Cattolica Italiana (UECI) Serio Boschin

---

---

    Ekumena diservo dum la 52-a Internacia Fervojista Esperanto Kongreso.
   Dimanĉe je la 8-a horo la kongresanoj rapidis al la romkatolika "Kis Szent Teréz - preĝejo de Budapest-Tòròkòr, kie la dekano paroĥestro Lajos Bajczy en perfekta Esperanto Celebris la ekumenan diservon, kvankam li ne estas esperantisto. Èva Tatàr-Farkas predikis laŭ la teksto de Sankta Johano: "Se iu min servas, tiu sekvu min; kaj kie mi estas, tie ankaŭ estos mia servanto; se iu min servas, tiun la Patro honoros".
   Krom ili pluraj kunlaboris, nome Marta Sipos orgenistino, Serio Boschin (italo) kaj kelkaj ceteraj kongresanoj.
   En la ekumena diservo partoprenis pli ol 120 kongresanoj. La ĉeestantoj ricevis zorgeme preparitan liturgion. La prezidanto de UECI donacis al Sacerdoto L. Bajcay la meslibron en esperanto kaj dum la inaŭguro de la Kongreso salutis la gekongresanojn nome de IKUE.
   Kaj donis gravan informon pri la esperanto radioprogramo de Vatikano.

Patriarcato di Venezia - Giubileo 2000 Gli accompagnatori pastorali della diocesi sono già al lavoro PELLEGRINAGGIO IN ESPERANTO Due gruppi sono stati seguiti dai volontari

Articolo pubblicato il 6.05.2000 su "Gente Veneta" settimanale diocesa­no di Venezia
   Durante La Settimana Santa due gruppi di giovani esperantisti hanno usufruito del servizio svolto dagli Accompagnatori pastorali della dio­cesi di Venezia e di molti altri volon­tari.
   Venerdì 21 aprile il pellegrinaggio giubilare ha avuto un'impronta ecu­menica, per dimostrare l'accoglienza dei veneziani nei confronti di questi giovani provenienti da tutto il mondo e quindi di religioni diverse. La prima tappa è stata fatta nella basilica della Salute, dove ha collaborato un capo-scout, Paolo De Rossi, laureando in architettura, che ha illustrato la strut­tura architettonica e simbolica della chiesa. Il gruppo si è poi soffermato in particolare sulla tela della Pentecoste del Tiziano, sia per l'interesse dimostrato dai partecipanti, sia per l'attinenza del significato espres­so nell'opera, cioè il parlare in lingue, ovvero persone di ogni razza ed ogni lingua, che miracolosamente possono comunicare e capirsi. Tema caro, que­sto, agli esperantisti, che fanno l'e­sperienza di parlare con persone di tutto il mondo e di comprendersi facilmente.
   L'altra tappa si e svolta nella basi­lica ortodossa di San Giorgio dei Greci, dove il padre archimandrita Policarpos Stavropoulos ha descritto la chiesa (poco conosciuta dai vene­ziani) ed ha anche dato delle spiega­zioni sul rito ortodosso.
   Sabato 22 un altro gruppo si è recato in pellegrinaggio nelle isole della laguna di Venezia. A Torcello ha condotto un'esauriente spiegazione Giovanna Ambrosetto, impegnata nella Pastorale giovanile, che ha descritto la basilica e il mosaico del Giudizio Universale con professiona­lità e competenza. Il gruppo di 50 gio­vani ha fatto una sosta a Burano ed ha ripreso l'itinerario per Murano, dove era atteso da Anna Zecchin, accompa­gnatore pastorale, che con profonda conoscenza, vivacità ed entusiasmo ha descritto la basilica di San Donato.
   Il giorno di Pasqua, i giovani hanno potuto partecipare alla messa in esperanto, celebrata da don Gianni Forestan, salesiano di Verona, nella sede del Festival internazionale dei Giovani, a Cavallino. I ragazzi, che fino a due giorni prima non si conoscevano, hanno formato un bel coro armonico con l'aiuto di chitarra, fisarmonica e cembalo, ed hanno presentato al Signore le loro preghiere, preparate e spontanee. Lunedì 24 invece si è svol­to un semplice incontro ecumenico di preghiera.
   Le preghiere e la messa in espe­ranto sono state organizzate dal Gruppo Esperantisti cattolici della diocesi di Venezia.
   Questo gruppo offre servizi di questo genere agli esperantisti stra­nieri come segno di accoglienza verso i pellegrini e come impegno di evan­gelizzazione verso i turisti. Si posso­no prendere contatti con il gruppo Esperantisti cattolici telefonando allo 041.5341532 mentre l'indirizzo elet­tronico è esperantovenezia(chiocciola)libero.it

53a KONGRESO DE IKUE (INTERNACIA KATOLIKA UNUIĜO ESPERANTISTA) Jubilea pilgrino RIMINI/San Giuliano Mare 2-8.09.2000 TEMO: KONVERTIĜO KAJ SAKRAMENTOJ

	SABATON LA 2AN DE SEPTEMBRO
-	posttagmeze: alveno kaj enloĝigo en la hoteloj
19.30	Vespermanĝo
20.45	Rozario fronte al la paroka preĝejo
	DIMANĈON la 3an de SEPTEMBRO - La Bapto
08.30	Oficiala komenco de la IKUE-jubilea pilgrimo - Matenaj preĝoj - Laŭdoj
09.00	Prelego pri "La konvertiĝo"
11.00	Sankta Meso
12.30	Tagmanĝo kaj libera tempo. Ebleco viziti la ekspozicion pri la Mortotuko
15.00	Movadaj kunsidoj
19.30	Vespermanĝo
21.00	Prelego pri la Mortotuko
	LUNDON la 4an de SEPTEMBRO - La Konfirmacio
	Pilgrimo al ASIZO - GUBBIO - LA VERNA (reveno al Rimini antaŭ la nokto-mezo)
	MARDON la 5an de SEPTEMBRO - Konfeso kaj Geedziĝo
	Libera tempo ĝis tagmezo
13.00	Pilgrimo al LORETO kuncelebro de la Sankta Meso - Vizito
	MERKREDON la 6an de SEPTEMBRO - Episkopa kaj pastra Ordinoj
04.00	Forveturo al ROMO - partopreno en la papa ĝenerala aŭdienco, Jubileaj Bazilikoj
	ĴAŬDON la 7an de SEPTEMBRO - La Eŭkarìstio
07.30	Matenmaĥĝo
08.30	Matenaj preĝoj - Laŭdoj - Prelego pri la Eŭkaristio
11.00	Sankta Meso laŭ grek-katolika rito
12.30	Tagmanĝo - Libera tempo
19.30	Vespermanĝo
20.45	Rozario fronte al la paroka preĝejo
	VENDREDON la 8an de SEPTEMBRO - La Sanktoleado
07.30	Matenmanĝo
08.30	Vizito de la centro de Rimini: Katedralo, Sankta Meso
aŭ:	post la vizito de la Katedralo, pilgrimo al Covignano, Krucvojo, Meso en la Pilgrimloko de la Virgulino de la Gracoj. Fermo de la Kongreso
12.30	Tagmanĝo. Forveturoj

1. Ĉi tiu kongreso celas esti jubilea pilgrimo, en kiu la religiaj aspektoj superrangas. Ne mankos turismaj kaj distraj momentoj, sed ili estos relativa aspekto.
2. Dum la veturado al la diversaj Pilgrimlokoj en ĉiu aŭtobuso okazos Rozaria Preĝo, interplektita per religiaj kantoj kaj meditoj pri la proponi-ta "temo de la tago".
3. Manĝoj dum Pilgrimoj: en Asizo kaj Romo tagmanĝoj okazos en restoracioj; matenmanĝoj kaj vespermanĝoj pere de mansako ricevitaj de la hotelestro antaŭ forveturo. Tiuj, kiuj ne partoprenas en la pilgrimoj manĝos en sia hotelo.
4. ALVENO. Oni petas atingi Rimini-n antaŭ la horo de vespermanĝo (sabaton la 2an de septembro, horo 19.30). Al malfruantoj oni ne certigas vespermanĝon.

La kostoj de partoprenado estas tre malaltaj, se oni konsideras la ofertitajn kondiĉojn, kaj ĉefe la periodon (ankoraŭ someran en Italio, en jaro kun rimarkinda pilgrima kaj turisma allogo).
IKUE sukcesis havi tre favorajn prezojn, mendante lokojn en hoteloj por ĉiuj kongresaj tagoj, kaj certigante sufiĉe multenombran partoprenon.
Pro tio, por ke ĉiuj povu ĝui favorprezan kongresadon, ni estis devigitaj fiksi tre precizajn regulojn, kiuj neniel permesas esceptojn.


La aliĝkotizo inkluzivas la kongresajn dokumentojn kaj ĝi krome konsistigas kontribuon de la gekongresanoj al la ĝenerala organizado de la Kongreso.

Validaj:	ĝis 31.5.2000	ĝis 31.7.2000	poste
	1a periodo	2a periodo	3a periodo
	31,00 (£.60.000)	36,00 (£.70.000)	46,00 (£.90.000)

La partoprenkotizo inkluzivas: loĝadon laŭ elektita aranĝo ekde la vespermanĝo de la 2a de septembro ĝis la tagmanĝo de la 8a de septembro 2000; manĝaĵoj (trinkaĵoj aparte pagendaĵ) por la sama periodo; tuttagaj pilgrimoj al Asizo/Gubbio/La Verna, al Loreto kaj al Romo; aliaj komunigotaj servoj.
N.B.: Partotempaj partoprenantoj devas ĉiuokaze pagi minumume 3-tagan restadon.

Validaj:	ĝis 31.5.2000	ĝis 31.7.2000	poste
Elektita loĝado	1a periodo	2a periodo	3a periodo
Dulita ĉambro	329,00 (£. 637.000)	339,00 (£. 657.000)	349,00 (£. 676.000)
Unulita ĉambro	410,00 (£. 794.000)	430,00 (£. 833.000)	550,00 (£.1.065.000)

La mendo devas esti akompanata de la pago de la tuta sumo aŭ de antaŭpago de 300.000 italaj liroj (155 eŭroj). Mendojn sen pago de aliĝkotizo oni ne traktos.
Kaze de rezigno, la paglta mendo estas transdonebla al alia persono (necesa skriba indiko de la rezignanto). Se la rezignanto ne transdonas sian mendon al alia persono, repagoj eblas nur se la skriba informo pri rezigno je partopreno antingas la Kongresan Administracion antaŭ la 3a de julio 2000. Post tiu dato neniu repago estas antaŭvidata.
La repago estas limlgitaje la monopagita por la loĝado. Ne estas antaŭvida­ta repago de la aliĝkotizo.


Al la poŝtĉekkonto de IKUE numero 23 29 00 00 (Centralo: ROMA Italia)
In italiano: C.C.P. n. 23 29 00 00 IKUE (Centrale: ROMA Italia)
ADRESO DE LA CENTRA OFICEJO DE IKUE
Via di Porta Fabbrica 15 - 00165 ROMA - telefono/fakso 06-63 28 39

53a IKUE-Kongreso 2000* Jubilea E-pilgrimo RIMINI (Italio), 2-8/09 KONSTANTA ADRESO: CENTRA OFICEJO DE IKUE, VIA DI PORTA FABBRICA, 15 I-00165 ROMA RM (Italio)