Enhavo:

• Dio, Patro Nia
• Raporto pri la unua religia-kultura renkontiĝo en Vicenza 21-22 Marto 1999
• La speranza
  La espero
• Atendante la Papon en Rumanio
• Inaugurazione di un nuovo mosaico
• Canonizzazione di don Giovanni Calabria:
• Ho imparato da don Calabria
• Danke
• Riservato ai giovani
• La carità riminese parla anche cinese
• Pinokjo kaj Dio Patro
• L'Aquila: congresso dell'Unione Esperantista Cattolica Italiana
• Comitato Centrale UECI

DIO, PATRO NIA

LA DIA PEDAGOGIO

Mi, ĉi tiun temon, traktos ne filozofieme,
ne teorie, sed praktike.
De Dio mem ni volus lerni, kiel devus konduti la gepatroj en la eduka agado.
Tre vasta estas la temo; mi limigos min, kaj argumentados pri tri punktoj:
1) la patreco de Dio kaj la nekonebleco de Dio;
2) la patreco de Dio kiel fonto de espero;
3) la patreco de Dio kiel fonto de la noma vero.

DIO PATRO -
La Dia pedagogio

Laŭ la Sankta Biblio, la homo ne povas koni la nomon de Dio kaj ne rajtas ĝin prononci.
Jen ĉi-sekve la mistera frazo, kiun Dio diris al Moseo: "Mi estas, Kiu estas".
Ĉi tio enhavas tre profundan intuicion, ĉar tiu, kiu konas la nomon de io, posedas ĝian naturon kaj ĝian esencon.
Se homo volas al Dio alproksimiĝi, li devas siajn ŝuojn de siaj piedoj depreni, kaj kompreni, ke li, kiel Moseo, ne estas elokventa, pri Dio, kaj ne havas lertan buŝon kaj lertan langon.
Eksplicite Moseo petis al Dio: "Jen, mi venos al la Israelidoj, kiuj diros al mi: Kia estas Lia nomo?'.
La Dia respondo kompleksa estas: "Ehyeh asher ehyeh".
Ĉi tiun frazon oni traduki povas kutime = metafizike = "Mi estas,Kiu estas".
Sed oni ĝin povas traduki: "Mi estas, Kiu estos".
Ĉi tio, tio, kion mi faras kaj faros, diros kaj montros tiun, kiu mi estas.
En la respondo al Moseo, Li tuj donas signon: "Mi elkondukas mian popolon enEgiptujo". Jam tie indikita estas pedagogia principo. Dio rakontas tion, kion Li estas faronta.
Liaj farotaĵoj klarigas Tiun, Kiu Li estas.
La nunaj gepatroj ne plu estas kapablaj rakonti sian vivon.
Kiam ĉi tion ili klopodas fari, ili juĝas la gefilojn kaj ne akceptas la hodiaŭajn kutimojn.
La rakonto, kontraŭe, signifas sian sperton komuniki, krei dialogon, konstrui komunaĵon, proponi vivantajn idealojn.
La rakonto de la vivo estas kiel fabelo, kiun oni legas kaj aŭskultas ĝoje, ĉar - pere de imagoj - ĝi enhavas valorojn sentempajn. La Biblio malkonfidas pri teoriaj paroladoj.
Eĉ la kreaĵo estas en la Biblio eksplikata kiel la fariĝinto de la vorto.
Oni povas anstataŭi vorton per pluraj aliaj vortoj; sed la faraĵo manifestas la unuecon, la neripeteblecon de la sperto kaj de la persono
La sperto montras la valoron kaptan kaj konvinkigan de la principoj, kiuj instigas agi en tiu aŭ en alia maniero.
Kion faras la patroj cele al la plibonigo de la venontaj tempoj?
La faraĵoj parolas,
konvinkas,
pruvas.
Mi legas ĉi-rilate kelkajn paĝojn de profeto Jesaja:
“Miaj pensoj ne estas kiel viaj pensoj;
viaj vojoj ne estas miaj vojoj, diras la Eternulo.
Kiam la ĉielo estas pli alte olla tero,
tiam Miaj vojoj estas pli alte ol viaj vojoj,
kaj Miaj pensoj ol viaj pensoj.” (Jes. 55, 8-9).
"Mi estas la unua, kaj mi estas la lasta,
kaj ne ekzistas Dio kromMi.
Kaj kiu estas simila al Mi?
Elmetu antaŭMi ĉion, kio estis de post la tempo,
kiamMi kreis la popolon eternan;
ili anoncu tion, kio estos kaj kio venos". (Jes. 44, 6-7).
"Mi, Mi estas la Eternulo;
kaj krom Mi ekzistas nenia savanto.
Mi promesis kaj savis kaj anoncis, kaj ne estis inter vi iu fremda. Kiam li estis tri jaraĝa, prenante lakto-botelon ella fridujo, li ĝin faligis".
La patrino nek koleris nek kriis. Ŝi demandis la fileton: "Ĉu estas pli bone purigi la plankon per ĉifono,
per balailo
aŭper spongo"?
Poste, la patrino kondukis la fileton en korton.
Tie estis krano.
La patrino plenigis la botelon per akvo kaj instruis la fileton plenigi ĝin sen ĝin faligi.
Stephen komprenis, ke eraron oni povis refari kaj, ke ĝi estas nur solvota problemo.
Tiamaniere li lernis la metodon pri scienca esplorado.
Dio instruis al ni la rideton.
"Isaako" - la filo de Abrahamo - signifas ĝuste "rideto"-n: la rideto de Dio, Kiu donis al
Abrahamo filon;
la rideto de la patrino, kiu longe atendis por fariĝi patrino;
la rideto de la homoj, kiuj vidis la bonecon de Dio.
Dio ne volas la morton de la pekinto, sed la vivon;
Dio deziras la konvertiĝon de la peko-faranto.
"Pentu kaj retiru vin de ĉiuj viaj krimoj, por ke la malbonagoj ne estu por vi falilo.
Forĵetu de vi ĉiujn viajn krimojn, per kiuj vi pekis, kaj faru al vi novan koron kaj novan spiriton.
Kial vi mortu, ho domo de Izraelo?
Ĉar Mi ne deziras la morton de mortanto; konvertu vin kaj vivu (Jes. 18,30-32). Nin Dio atendas. Li estas kiel tiu patro, kiu, vidinte, ke la filo hejmen ne revenis, skribis al li mildan leteron.
La filo kortuŝiĝis kaj revenis ĉe sian patron.
Senpage Dio donis la interligon al la popolo; ne nur; Li donis ankaŭ la ilojn, t.e. la novan koron, por ke la homoj fidelaj estu al la interligo. La lasta parto de la profetaj libroj ĉiam finiĝas per mesaĝoj de espero.
“Ĝojukun Jerusalemo kaj estu gajaj pri ĝi ĉiuj ĝiaj amantoj; forte ĝoju priĝi ĉiuj, kiuj ploris prì gì.
Suĉu kaj satiĝu el la brusto de ĝiaj konsoloj; suĉu kaj ĝuu la abundon de ĝia gloro. Ĉar tiele diras la Eternulo: Jen mi fluigos sur ĝin pacon kiel riveron, kaj la riĉaĵon de la popoloj, kiel disversiĝintan torenton, por ke vi
suĉu.
Sur la brakoj vi estos portataj, kaj sur la genuoj vi estos dorlotataj”.
La boneco de Dio estas tiom granda, ke ĝi similas al la amo de la patrino.
“Kielhomon, kiun konsolas lia patrino, tielMi vin konsolos; kaj en Jerusalemo vi estos konsolataj” (Jes. 66, 10-13).
Dum ili sidis en la salono, la patro, kutime malmilda, subite diris al sia virino: mi vin amas.
Kaj dum la virino ploris kaŭze de tiuj dolĉaj vortoj, li telefonis al la pli aĝa el siaj filoj kaj al la malpli aĝa, kaj al ili li manifestis la saman sian senton.
La filoj emociiĝis kaj al li respondis: "Patro karega, ankaŭ ni amas Vin. Plurfoje ni volis diri al vi ĉi tion, sed neniamni kuraĝon havis".
Al la patro rezervita estas la unua movo en la amo.
Skribas Richard Evans:
"Knabetoj rememoros ne pri materialaĵoj, kiujn vi donis al ili, sed pri la amo-sentoj'.
Dio instruas nin, kiel ni devas vidi.
Ĉi tio estas la problemo de la vero.
La vero ne estas nur, kion ni scias; la vera vero konsistas en la scio, de kiu ni estas.
Tiam naskiĝas la libereco, kiam ni havas konscion pri nia estaĵo kaj pri nia naturo.
Davido adultis kun la tre bela Bat-Ŝeba.
Profeto Natan venis al Davido kaj rakontis la parabolon de la riĉulo, kiu, pro gastemeco, prenis la unuan ŝafeton, kiun
malriĉulo havis kaj kiun li kreskigis kaj nutris kiel ĝi estus filino. Tiam forte ekflamis la kolero de Davido kontraŭ tiu
homo.
Sed Natan diris al Davido: "Vi estas tiu homo" (1 Sam 12,11 sekv).
"En-meze de la tero staras arbo tre alta" - tion sonĝis reĝo Beltŝacar -.
Tiu arbo estas bonkreska kaj forta, kaj ĝis alto atingas la ĉielon, kaj oni ĝin vidas ĝis la randoj de la tuta tero;
ĝia foliaro estas bela, kaj multe da fruktoj estas sur ĝi, kaj sur ĝi trovigas manĝaĵo por ĉiuj.
Sed Daniel malkaŝis la malfortecon de la arbo.
“Jen sankta prizorganto malsupreniris de la ĉielo, kaj per laŭta voĉo li diris: "Dehaku ĉi tiun arbon, ĉirkaŭhaku ĝiajn branĉojn, deprenu de ĝi la foliaron, kaj disĵetu ĝiajn fruktojn, por ke foriĝu la bestoj, kiuj estas sur ĝi, kaj la birdoj forflugu de ĝiaj branĉoj” (Dan. 4, 7 sekv).
"La arbo, kiun vi vidis, estas vi, ho reĝo altiĝinta".
Jen la vero: ni dependas de Dio,
mi fidas Dion,
mi konfidas al Dio,
mi sekvas Dion.
Mi estas libera, de ĉi tia substanca libereco.
Substanci signifas doni substancon,
igi veran,
konkretigi,
igi aktuala
nian estaĵon:
mallonge = vere esti ni mem.
Sur monto Sinajo, Moseo proksima estis al Dio, li distancis de Li nur malmultajn centimetrojn, li aŭdis la spiron,
la batojn de la koro de Dio; li eĉ ne tuŝis la manon de Dio. Tie li restadis tenante en siaj manoj la malvarmajn tablojn de
la leĝo.
Jen kial en la komenco de la Dekalogo Dio proksimiĝas al ni, kaj proksimigas nin al Li.
Li restarigas la itineron de la amo.
"Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la landoEgipta, el la domo de sklaveco" (El. 20,1).
Ankoraŭfoje Dio malkaŝas sin per siaj faraĵoj, per sia restado en la historio de la popolo. Amo fariĝas ĉeesto.
Laŭ la lastaj statistikoj, preskaŭ la tuta junularo netolerema estas pri siaj gepatroj. La junuloj volus sian liberecon.
Ĉi fenomeno fariĝas pli makroskopa en la adoleskantoj. Ĉar la adoleskantoj pretendas la liberecon foriri vespere, restadi kun la amikoj, spekti tiujn televidajn programojn, kiujn ili deziras, aŭskulti diskojn, sin vesti laŭ sia plaĉo.
Libereco estas tiel esenca faktoro de la persono; pere de ĝi la filoj atingas sian personan identecon.
Ĉi tio instigas la plenaĝulojn, kaj ĉefe la gepatroj, kontroli la valoron, kiun la junulo atribuas al ĝi kaj paraleligi la signifon, la celon, la atingotaĵojn de la edukaj zorgoj.
Libereco estas estadomaniero, manifestiĝo de la persono, perspektivo de la vivo, surpreno de respondeco, kaj de decidemo, interpretado de la realo, malkaŝiĝo de niaj propraj talentoj.
Libereco estas voko de la junuloj:
“Mi volas kreski; mi bezonas promenadi laŭla vojo de mia formiĝo; kial vi, patro, min ne helpas?”. Ĉu rajtas unu el la gepatroj ne aŭdi ĉi tian krion aŭ ŝajnigi ne ekrimarki ĝin?
El la malbona interpreto pri la libereco - kaj pro la malagrabla konduto de la gepatroj -naskiĝas la malbonŝancaj fenomenoj, kiujn ni ĉiuj vidas kaj konas, kaj kiuj, bedaŭrinde, fariĝas pli kaj pli disvastiĝintaj. Estas krome rompiĝo inter la penso kaj la sento de la gepatroj kaj de la gefiloj, rompiĝo kiu estas kultura, ne nur generacia, kaj kiu naskas nekomprenemon kaj nekomunikemon. Libereco estas tre granda rimedo, sed iam ja ne alte taksata: ĝi ne estas uzata kun malŝparemo, aŭ uzata malbone. Ĉu vere en niaj plenaĝuloj kaj en la gepatroj, niaj junuloj trovas modelon konvinkan de vivo kaj trovas tiujn valorojn, kiuj pelas ilin elspezi ĝoje kaj entuziasme siajn junajn kaj freŝajn energiojn?
Ni devas singarde utiligi niajn prijuĝojn.
En la unua klaso de elementa lernejo, knabeto estis taksata ne tro inteligenta; en la dua kaj en la tria klasoj, li estis taksata mensa handikapito.
Okaze de la Kristnaskaj bondeziroj, li portis al sia instruistino kolieron: ĝi ne estis grandvalora kaj ne havis ĉiujn perlojn.
Kune kun ĝi li donis al la instruistino ankaŭ flakonon de tre kutima parfumo. "Ĉioestis de mia patrino, li diris: tiamaniere mi povos flari en vi la parfumon de mia patrino". La postan matenon la instruistino revenis al la lernejo transfigurita, pli pacienca, pli bona. Por li ŝi estis kiel lia patrino. Pasis multaj jaroj. Iun matenon ŝi ricevis leteron: "Fraŭlino Thompson, hieraŭmi magistriĝis. Mi volas, ke vi sciu ĉi tion, kiel mi tion sciigus al mia patrino".
Vi estas patroj kaj patrinoj.
En viaj koroj Dio presigis Sian amon.
Faru vi, ke pere de vi oni povu kompreni la amon de Dio.

DANKON AL PAPO JOHANO PAŬLOLA DUA PRO LA PASKAJ SALUTOJ KAJ BONDEZIROJ "URBI ET ORBI" EN 62 LINGVOJ INKLUZIVE DE ESPERANTO

RAPORTO PRI LA UNUA RELIGIA-KULTURA RENKONTIĜO EN VICENZA 21-22 marto 1999

   Enirante la kunvenejon, la atenton kaptis afiŝoj de la mizerikorda Patro, kun skribo en esperanto. Jam de la komenco do, oni povas esti certaj ke ĉio estis preparita detale. Ni povas diri ke ĝi estis organizita patrece.
   La renkontiĝo ja temis pri la patro. Post videobendo de Pastro Raniero Cantalamessa, pri la Patro (kiu estas patro kaj patrino), oni analizis la patron en la esperanta literaturo, fare de Glauco Corrado.
   Li brile priskribis la patron de L.L. Zamenhof, Marko. Kaj legis poeziojn el Esperanta Antologio.
   La samideano Gianni Conti legis rakonton de Julio Baghy pri la patro, per tre agrabla kaj inĝenia plurmedia tekniko, tiel ke dum li rakontis, li ankaŭ turnis la paĝojn de granda bunta kajero de li mem pentrita, kiuj komprenigis nin la historion.
Kaj dum rakontado, li ankaŭ interrompis la legadon por aŭdigi nin surbendigitan kanton dum li mem kune kantis, kvazaŭ kantus koruso!
   Fine de la rakontado, kune kun aplaŭdo li ricevis lavangon da legomoj, kiujn la publiko malavare ĵetis!
   Poste estis la vico de Mariolina, lia edzino, kiu parolis pri la bildo de Rembrandt.
   Ŝi eble rimarkis multe da nekomprenebla agitado antaŭ sia ekspozicio, ĝis la fino, sed sukcesis daŭri: kiam finfine ŝi konkludis, ŝi ricevis kaskadon de multkoloraj parfumegaj hiacintoj, kiujn Gianni, kaŝe, prenis el lia ĝardeno antaŭ forveturi el Milano.
   Tre agrabla kaj bone preparita ankaŭ la prelego de Serenella Giacchino, pri la bildoj rilate al la Eterna Patro.
   Ŝi de multaj monatoj laboris por aranĝi ĝin, kaj trovis multajn malfacilaĵojn. Ĉefe, ŝi ne sukcesis trovi la grandigaĵojn de la bildoj priparolendaj, tiel ke ŝi mem pentris la verkojn sur grandaj paperoj, kreante originalajn "falsaĵojn de aŭtoro".
   Ŝi donacis la pentraĵojn al la Katolika Esperanto Milano Centro, kaj multaj petis navi unu el tiuj. Sed se io restos, estus inde aranĝi ekspozicion por la venonta Kongreso en L'Aquila.
   Dum ĉi tiuj du tagoj ni lernis multajn aspektojn pri la patro, kaj ankaŭ ni spertis fratan etoson, ĉiuj el ni povis manifesti ion, eĉ la plej timema aŭ silentema, ni malkovris pliajn kvalitojn aŭ talentojn de la aliaj: fraŭlino Paolina prezentis la Ordenon de la Sanktoj Koroj, sinjorino T. Longoni ludis la orgeneton, doktoro Serio Boschin rememoriĝis pri la ludkartoj de Pinokjo kaj revenis kun ili, Armando Zecchin nepre intervenis, Tonino Gambuti estis kiel kutime taskito kiel fotisto, fratinoj Ambrosetto insistis pri la Jubileo, la prezidanto de la Vicenza Esperanto Centro ludis kaj aŭdigis al ni lian kanton al la Patro.

ATENDANTE LA PAPON EN RUMANIO

   Okcidentaj eŭropanoj ofte opiniis ke ortodoksismo estas fermita, nepenetrebla societo.
   La nuntempa vero atestas la kontraŭon ĉar Dio povas ŝanĝi la homajn korojn. Rumanio kun ortodoksplimulta lando estos vizitata de Papo. La rumana popolo estas la sola latindevena ortodoksa popolo (84% el la loĝantaro, 11% katolikoj, 5% aliaj).
   La 4-an de Februaro, vespere, ĉiuj amaskomunikiloj el Rumanio anoncis en siaj ĉefaj informprogramoj ke la Sankta Sinodo de la Rumana Ortodoksa Eklezio, rajtigis Lian Beatecon Patriarkon Teoktist, sendi la invitilon al Lia Sankteco Papo Johano Paŭlo la 2-a, por viziti Rumanion. Tiu ĉi anonco estis laŭtlegita de metropolito de Iasi (Jaŝ)
   Sekvis silente kelktaga. Poste aperis opinioj ĝeneralaj favoraj. Ĉiuj esperas kaj atendas ion bonan rilate al proksimiĝo inter la du Eklezioj: la Katolika kaj la Ortodoksa. (Estas multnombraj miksaj geedziĝoj: katolika-ortodoksa).
   Radio Bukureŝto en iu sia religia elsendo intervjuis la maljunan monaĥpastron ortodoksan (blindnaskito kaj grava respektata animzorganto de la Rumana Ortodoksa Eklezio), kion li opinias pri la papa vizito. Li respondis jene: "Mi estas feliĉa ke la papo venos! Poste mi estas feliĉa ke li foriros! Mi estas feliĉa ĉar ni, ortodoksuloj respektas la eklezian episkoparon. Nin vizitos la episkopo de Romo, do mi devas esti feliĉa! Eksciu, ke mi aŭskultas Radion Vatikanan. Ĝi havas ankaŭ rumanlingvajn elsendojn. Ĉiam, kiamla Papo donas la benon "Urbi et Orbj, mi ĉiam ekstaras kaj tiel aŭskultas la benon. Nu, donas benon la episkopo de Romo!
   Poste mi estas feliĉa ke li foriros ĉar Lia posteno estas en Vatikano de kie Li estras la Katolikan Eklezion. Mi devas esti feliĉa ke Lia Sankteco revenos al Sia laborloko".
   Intertempe 35 parlamentanoj petis ke la Papo vizitu ankaŭ urbon Blaj (Blaĵ), la centron de Grekokatolika metropolo.
   Je la 15-a de Marto ĉiuj amaskomunikiloj anoncis ke la papa vizito okazos inter la 7-a kaj 9-a de Majo 1999. Li vizitos nur Bukureŝton pro raciaj kialoj. Temas pri ekumena vizito interkonsentita kun la speciala sendito de Lia Sankteco (Patro Roberto Tucci), la Rumana Ortodoksa Patriarkio, Apostola Nuncieco kaj la , Rumana Registaro. La pordoj restos malfermitaj por estonta paŝtista vizito.
   La programo de la vizito estas: la 7-an de Majo: alveno kaj oficiala ricevo de la Papo ĉe la flughaveno Bukuresti-Otopeni. Sekvos la solena Lia akcepto en la patriarka sidejo ĉar "Li estas la plej honorinda gasto kiun havis iam ajn, dum Sia historio, la Rumana Ortodoksa Eklezio"
   Posttagmeze okazos renkon-tiĝo kun la katolika episkoparo, vespere vizito al ŝtatprezidento.
   La 8-an de Majo okazos diskutoj ĉe la patriarka sidejo, ŝtatprezidento kaj Registaro.
   La 9-an de Majo, matene, Sankta Liturgio Ortodoksa celebrata en la ortodoksa Katedralo de ĉiuj membroj de la Sinodo ĉe la patriarka sidejo, en kiu partoprenos la Sankta Patro.
   Posttagmeze, je la 17-a horo okazos la Sankta Meso Katolika ĉe la katedralo Sankta Jozefo kun la partopreno de Patriarko. Vespere je la 20-a horo, foriro de Lia Sankteco. La programo estas provizora. La Rumana Ortodoksa Eklezio manifestas sian sinceran deziron ke tiu ĉi vizito de la Papo estos la unua paŝo konkreta sur la ekumena vojo kaj rilatoj, inter la due Eklezioj, jam ekzistantaj. Do, BONVENON EN RUMANIO, VIA SANKTECO! NI ĈIUJ ATENDAS VIN!

INAUGURAZIONE DI UN NUOVO MOSAICO

   La Chiesa dei Santi Giovanni e Paolo a San Giuliano Mare (Rimini) si è arricchita di un nuovo mosaico con la scritta bilingue italiano-esperanto.
   Ne è parroco Don Duilio Magnani, assistente ecclesiastico dell'IKUE e segretario per l'informazione dell'UECI, che così descrive l'opera musiva: "La mozaikisto Antonino Vaccaluzzo el Raveno finis, kaj ni eĉ inaŭguris oficiale la 1-an de novembro 1998, la lastan 15-metran kvadratan verkon, kiu, aldonita al la antaŭaj du mozaikoj parte inaŭguritaj antaŭ la 50a IKUE-kongreso, sumas preskaŭ 35 kvadratajn metrojn.
   Do, la ĉi-lasta mozaiko bildigis la figurojn, je natura alteco, de la Sanktaj parokaj patrono] Johano kaj Paŭlo. Ili estas lokigitaj sur la maldekstra flanko (rigardante la Altaron) de la triumfa arkaĵo super la presbiteriejo. Sur la dekstra flanko de la triumfa arkaĵo oni bildigis la figuron de la Beata (kvankam ankoraŭ ne proklamita!) Patro Pio el Pietrelcina, sed beatigo okazos la 2-an de majo 1999 laŭ oficiala deklaro de Navarro Valls vatikana gazetara ĵurnalisto.
   Centre kaj supre de la arkaĵo troviĝas tri medalionoj kun la brustbildoj de la tri patronoj de Eŭropo, laŭvice de maldekstre Sanktaj Cirilo, Benedikto kaj Metodio. Ĉiuj figuroj reliefiĝas inter serio da nubetoj ŝvebantaj en ora fono.
   Kompreneble, ĉiuj figuroj havas sian nomon dulingve: itale kaj esperante.
Krome, maldekstre sub la bildoj ambaŭ sanktaj parokaj patronoj, situas mozaikero figuranta olivarbon ĉe kies bazo estas surskiribita ŝildo: La Comunità parrocchiale, 1998; dum dekstre, sub la figuro de Patro Pio, situas alia simila mozaikero figuranta garbon da grenspikoj kaj vinberaroj kun surskribita ŝildo: La Katolikaj esperantistoj, 1998a".

CANONIZZAZIONE DI DON GIOVANNI CALABRIA: 18.4.1999

   Lo scorso gennaio durante un concistoro ordinario pubblico il Papa annunciò la canonizzazione di Don Calabria: 18 aprile. Il Vescovo di Verona, Padre Flavio CÀRRARO, ne diede subito l'annuncio ufficiale alla diocesi e a quelli che sono in comunione con essa invitando a ringraziare il Signore per tale dono.
   Nato a Verona, da genitori molto poveri, il 18 ottobre 1873, ordinato sacerdote 1' 1 1 agosto 1901, Don Calabria fu inviato nella parrocchia di S. Stefano e da qui alla Rettoria di S. Benedetto al Monte, in città. Il nuovo rettore si prodigò per l'assistenza e la cura di soldati. Ospitò in casa fanciulli poverissimi e nel 1907 iniziò la "Casa Buoni Fanciulli". I ragazzi poveri diventarono sempre più numerosi. Sorsero laboratori, scuole, chiese. A Nazaret (Verona) sorse una casa per allievi che aspiravano a diventare sacerdoti.
   Nei miei anni d'insegnamento in Seminario io ebbi la fortuna di avere tra i miei allievi molti "buoni fanciulli" dell'Istituto di Don Calabria.
   Don Giovanni e i suoi collaboratori desiderosi di condividere la sua donazione al Signore fecero rivivere il clima della Chiesa apostolica, che in seguito fu la la base della Congregazione "Poveri Servi della Divina Provvidenza", a cui si aggiunse più tardi il parallelo ramo femminile. Alle sue congregazioni il Fondatore affidò questa missione: mostrare al mondo che la divina Provvidenza esiste, che Dio non è straniero, ma che è Padre e pensa a noi, però attende che noi facciamo la nostra parte.
   Pregò, soffrì e si adoperò per un ritorno degli uomini alle pure fonti del Vangelo e per impetrare dal Signore l'unità dei cristiani.
   La fiducia illimitata nella Provvidenza spiega la stupenda vitalità e l'espansione dell'Opera Don Calabria.
   Da quasi tre anni io mi trovo con mia sorella in Casa Perez di Negrar, a circa 10 km. da Verona.
   Casa Perez appartiene alla "cittadella della carità" di Negrar insieme con l'Ospedale Sacro Cuore e il Geriatrico Don Calabria, Casa Nogarè per ospiti laici anziani e una Casa per disabili mentali. Tutto appartiene all'Opera Don Calabria.
   Dopo la recente canonizzazione di Maddalena di Canossa e di Don Gaspare Bertoni la Diocesi di Verona si prepara a vivere un altro grande avvenimento che non solo ci onora e allieta, ma anche ci interpella a un ritorno al Vangelo genuino e a un abbandono fiducioso nelle mani del Padre "dives in misericordia".

II calabriano DON ELVIO DAMOLI direttore della Caritas italiana ha conosciuto personalmente il nuovo santo HO IMPARATO DA DON CALABRIA Il suo insegnamento? Amando i poveri tornare ad essere vangeli viventi

   «Era amante dell'umiltà e del nascondimento, povero e umile, come povera era anche la sua famiglia di origine». Così don Elvio Damoli, direttore della Caritas italiana, definisce don Giovanni Calabria.
   Don Damoli ha conosciuto e seguito don Calabria, entrando nella congregazione dei poveri Servi della Divina Provvidenza fondata dal santo. «La sua convinzione più ferma - ricorda don Damoli - era quella della necessità di reinterpretare il Vangelo nel tempo attuale». «Santo e profeta del 20° secolo», «da sempre attratto dalla radicalità evangelica e per questo egli stesso radicato profondamente nella storia», don Calabria amava ripetere: "Occorre ritornare al Vangelo, essere vangeli viventi". «È questa - prosegue don Damoli - la sua passione e la sua testimonianza che ha lanciato come messaggio alla Chiesa e al mondo». Per questa sua convinzione, don Calabria è diventato «punto di riferimento per uomini della Chiesa e del mondo politico e sociale, faro di luce per la gente».
«I suoi numerosi scritti -conclude don Damoli - hanno formato generazioni di sacerdoti, religiosi e laici impegnati», richiamando la Chiesa «alle più genuine fonti del Vangelo per poter adempiere la sua missione nel mondo attuale».

RISERVATO AI GIOVANI    L'Unione Esperantista Cattolica Italiana su delibera del Comitato Centrale in data 14 novembre 1997 e a seguito di offerta anonima, mette a disposizione la somma di £. 1.500.000 per n. 3 importi ciascuno di £. 500.000 da assegnare a giovani italiani di ambo i sessi, di età compresa trai 18 e 30 anni, iscritti all'UECI o all'IKUE che conseguano il diploma di esperanto di 3° grado.    Il premio sarà erogato quale contributo per la partecipazione a un Congresso dell'IKUE o a un Congresso esperantista ecumenico. I concorrenti aventi i requisiti richiesti devono segnalarsi al dr. Serio Boschin, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel/fax 0422-235381.

LA CARITÀ RIMINESE PARLA ANCHE CINESE

   FACILMENTE si arriva alle Missioni in Albania, in Africa, in America latina, ecc... Un'azione caritativa missionaria in Cina è ancora possibile. La Giornata della Promozione umana coi suoi missionari/e diocesani/e è presente in molti luoghi vicini e lontani, ma non in Cina così lontana geograficamente, politicamente e culturalmente.
   Il Gruppo Diocesano degli esperantisti cattolici fa apostolato missionario ed ecumenico e da molti anni è sbarcato nella Cina Popolare. In corrispondenza epistolare con diversi esperantisti cinesi, cattolici, protestanti e buddisti, gli esperantisti di Rimini hanno potuto contattare mons. He Jinmin, Amministratore Apostolico della Diocesi di Ningbo, nella regione di Zhejiang. Il suo Vescovo, tante volte incarcerato, è morto in prigione e a Roma non è possibile nominare il successore giacché, come tutti sanno, la Cina comunista accetta solo Vescovi obbedienti al Partito e che costituiscono la cosiddetta chiesa patriota. Tuttavia, i nostri fratelli fedeli al Papa, pur sotto la dura politica del bastone e della carota, riescono con coraggio a testimoniare concretamente la loro Fede.
   Un anziano esperantista che ha conosciuto, perché fedele al Papa, le prigioni di Mao, ci ha inviato due foto con l'espresso desiderio di farle conoscere ai "fratelli cristiani di Rimini" che hanno risposto anche con offerte al loro appello. L'Amministratore Apostolico mons. He inaugura il 6 dicembre scorso una chiesetta dedicata alla Vergine Immacolata e costruita in gran parte dalle "mani operose ed energiche" delle donne di un'isola di pescatori. Gli isolani sono circa 20.000, ma di essi solo un migliaio sono cattolici. "Mentre i mariti erano intenti alla pesca sotto il Governo-padrone - ci racconta il vecchio amico - le donne hanno raccolto le pietre con le mani sanguinanti, nonostante la vantata modernizzazione, mentre i mariti erano a lavorare per il Governo-padrone".
   Stanno partendo in questi giorni oltre due milioni di offerte per questa chiesa sorella che possiamo ancora chiamare "chiesa del silenzio". Andranno in parte a coprire i debiti sostenuti da questa piccola parrocchia di poveri pescatori ed in parte per la ricostruzione della Cattedrale e dell'Episcopio di Ningbo che il Governo ha riconsegnati semidistrutti o comunque inagibili dopo averli usati come caserma e magazzino.
   La carità con la lingua internazionale Esperanto veramente non conosce frontiere e percorre un filo diretto tra l'offerente ed il ricevente.

Al tre estimata - S-ro Petro S. KAIZ 4 Tongren Xiang, 315000 NINGBO, Zhejiang-Ĉinio

   Tre estimata frato en Kristo, “la diablo enmetis sian voston”oni diras ĉe ni! Mi ne riskis sendi la monon, ĉar malbone oni tralegas la liniojn rilatantajn ĝuste la Bank of China... Rimarku la originalon de via letero, kiun mi resendas al vi kaj mi konservas ĝian fotokopiaĵon. Vi algluis la paperfolion al la koverto kaj kelkaj vortoj ne estas legeblaj. Bv. reskribi diklitere la mankantajn vortojn en:
"Bank of China...... (?), 139 Yohangjia, 315000, Ningbo, Zhejiang, P.R. China". Kiam mi ricevos vian respondon, mi tuj petos mian Bankon ekspedi la tutan sumon al S-ro (ne Monsinjoro!) HE JINMIN, 40 Zhongma Lu, 315020, Ningbo, Zhejiang, R.P. China. Ĉu cio estas bone skribita? La monsumo kolektita ĉe mia paroĥo estis tiam 1.862.100 da italliroj. Al ĝi la mortinta Prof-ro Sola kaj aliaj italaj IKUE-anoj aldonis 240.000 itallirojn. Sekve, la tuta sumo atingis 2.102.100 itallirojn. Ilia rentumo ĉe la Banko rezultas 105.000 italliroj entute. Do, estas je via dispono 2.207.100 italliroj.
   Mi ne konas kiom da sendokostoj oni devos pagi al nia Banko por transdoni al S-ro HE JINMIN la du (duone + duone) pag-mandatojn. Se vi konsentos, mi tiel agados: la unuan fojon mi sendos la unuan duonon, t.e. 1.103.550 da italliroj. La duan fojon mi retenos el la alia duono (1.103.550) la sendokostojn de la unua mandato kaj tiujn de la dua mandato. Ĉu bone?
   Mi estus scivolema kial Mons-ro Vincent Shi ne sciigis min pri sia reveno al patrujo, kiam li mem skribis al mi dirante ke kiam li estus forveturonta al Ĉinio li estus sciiginta la Redaktoron de E-elsendoj ĉe R.V. Mi atendis lian sciigon por liveri la tutan sumon kaj li venis al vi sen diri ion! Mi atendis vane kaj tiel oni devos elspezi multe da sendokostoj por havigi ilin al vi!
   Dum niaj preĝejoj malpleniĝas, la viaj kostante pleniĝas. La persekuto fortigas la kristanon, dum la riĉeco vaporigas la malfortan Kredon kaj nur 10-15 pro cento el la Baptitoj vizitas dimanĉe la preĝejon kaj, bedaŭrinde, tro multaj kondutas malvirte. Dankon pro la fotoj de la nova preĝejo dediĉita al la Senmakula Virgulino fare de la fiŝkaptistoj dank' al la manlaboro de iliaj virinoj. La Senmakula, gardu Ĉinion kaj forte helpu al la ĉina kristanaro kaj al la persekutita Episkoparo, pri kiuj ni ofte tralegas dolore la ĵurnalinformon. Dankon pro la foto kun Mons-ro He Jinmin celebranta la Meson. Mi sendas apartan fratan pacbrakumon al li. Ni ploras kun vi ĉiuj kaj kune preĝpetegas la Resurektinton, la hieraŭan, la nunan kaj morgaŭan Venkanton. Ni atendu esperplenaj novan tagiĝon. Jen, mia kara frato, malbonsukcesaj fotoj de mia paroĥa preĝejeto kaj de la ĵus inaŭgurita mozaiko kun dulingvaj skribaĵoj! Sub la piedoj de BEATA (jam eĉ se ne proklamita!) Patro PIO estas garbo da grenspikoj kun vinberaroj kaj tabulo surskribita: LA KATOLIKAJ ESPERANTISTOJ 1998. Dum en alia flanko sub la piedoj de la paroĥaj Patronoj, la Sanktaj Johano kaj Paŭlo, martiroj de la kvara jarcento, estas simila tabulo, ĉe olivarbo simbolo de eklezia komunumo, kun la skribaĵo: la COMUNITÀ' PARROCCHIALE 1998 (=La paroĥa komunumo 1998). Meze, inter nubetaro kaj surfone de ora mozaiko, estas la tri Patronoj de Europo: Cirilo, Benedikto kaj Metodo. Rimarku la du volumojn de la E-Meslibro sub la kupolo de Sankta Petro en la centra mozaiko.
   Karega amiko Petro, mia preĝejeto kun 30 sidbenkoj por pli malpli 150 personoj, havas tridekon da malgrandaj fenestroj kun komunaj vitroj kaj ili situas en la supra parto de la vandoj (vidu ilin dekstre kaj maldekstre de la paroĥaj Patronoj kaj de Patro Pio). Do, ĉe mi ne estas grandaj fenestroj kun vitraloj kaj eĉ ne en la preĝejoj de mia urbo. La nura vitralo estas tiu ronda centre de la mozaiko en la presbiteriejo.
   Ĉu vi bezonas bildkarton pri granda fenestra vitralo kun la bildoj de la Sanktaj Petro kaj Paŭlo? Kiam mi trovos ĝin sendube mi havigos al vi. Tamen, oni devas viziti Romon, Florencon, Venecion, Bolonjon, Milanon ktp. Fratan saluton al vi kaj al karega Kunpastro Sacerdoto He Jinmin. Ĉu li neniam venos al Italio kiel Dioceza Administranto? Eble baldaŭ Li venos kaj tiam mi ekde nun invitas lin al Rimini. Dio benu!

PINOKJO KAJ DIO PATRO Ĝepeto reflektita bildo de Dio Patro

   Vere pli ekzakte estus paroli pri Pinokjo kaj Dio ĝenerale: sed Dio estas certe rolita de Ĝepeto, kiu agas tute patre. Do taŭgas ankaŭ la titolo antaŭdirita.
   Kiel konate, Carlo Lorenzini, kvankam kutimis viziti dimanĉan tagmezan meson, ne envicigeblas sub religiaj flagoj, eĉ li projektis verki plezurigante la politikan klerularon kontraŭ-eklezian tiam modan. Sed li devis mezuriĝi kaj konfrontiĝi, eble ne per konsciaj memdiskutoj, kun la adresitoj, kun la infanoj, kun la infanoj de Italio kaj certe ankaŭ kun sia nekonscio. Kaj rezultis verko alte kristana, la plej kristana de la tuta naŭdeka jarcento, laŭ Kardinalo J. Biffi.
   Mi certas, ke ni ĉiuj konas la aventurojn de Pinokjo.
   Kie troviĝas, en la verko, Dio Patro?
a) En Ĝepeto brile: kiu imagas la marioneton enŝlositan en la ligno kaj ame ĝin elfosas kaj ĝin alvokas pernome. Ĉu tiel ne faris ankaŭ nia kristana Dio Kreanta? Li antaŭe nin antaŭdestinis al la gloro de sia filo, poste nin kreis. Intertempe vi iru mense al la koncernaj skribaj paŝaĵoj.
b) Sed la kreaĵo de Ĝepeto, tiom amata, ĵus akirinte personan memstarecon, anhelas al la kompleta memstareco kaj ekmokas tiun amon, eĉ forfuĝas tra kampoj kaj vilaĝoj. Kaj, reatinginte la filon, la afliktita patro sin sentas akuzita pri draŝadoj kaj miskomprenadoj flanke de la vilaĝanoj kiuj kompatas kaj liberigas la marioneton dum arestigas la patro-Ĝepeton. Temas pri la sorto de nia Dio-Patro fronte al la homo kiu ne kontentiĝas je tiu amo kaj serĉas alie kaj akuzas kaj akuzigas Dio-Patron pri tiraneco: emerĝas la psikologio de peko.
Vi plu pensu pri bibliaj tekstoj priskribantaj tiun situacion.
c) Kaj jen Ĝepeto refaras la krurojn al la filo kaj vendas sian jakon por la abecedario, sed Pinokjo malŝparas ĉion kaj, trompite pro manko de patra defendo, iras ankaŭ perdi la kvin ormonerojn, fortune al li donacitajn, tiel ke li falas en absolutan povon de malamikoj. Kiel trovi inter tiuj eventoj Dio-Patron? Li troviĝas en la eklipso de Ĝepeto, en lia atendado de la reveno de la filo pekinta kiu nun estas disipanta la miregajn donojn ricevitajn de patra amo. Ĉu via penso ne iras al la perdiĝinta filo?
d) Intervenas la Feino. Pinokjo kiu volus reveni al la patro-Ĝepeto, lin perdis el sia horizonto dum mem mankas je fortoj por rehejmeniĝi. Jen la helpo, la longa mano de Ĝepeto, la Feino, kiu reedukas kuraĝigas korektas, eĉ severe, Pinokjon ĝis lin reenkonduki al la patro, por fine malaperi porĉiame.
Kiu ne vidas en tiu Feino la Eklezion, interparolanton de Dio kaj kunvojaĝanton al la Patro kun la pekuloj? Ankaŭtiu ĉi fine malaperos kaj laboras nur por reenkonduki ĉe la Patron.
e) Kiom felice finiĝas la historio! Pinokjo retrovas la patro-Ĝepeton, reamas, akiras la formon de infano vera, akiras la naturan korpecon kaj animecon de patro-Ĝepeto, provas kreskigi la ĝojojn de la patro kaj komencas la interŝanĝojn de konsentoj, de atendoj... Kiel ne memoris ĉi tie ke nia Dio-Patro nin atendas por doni al ni ion sina, ion dina, farante ke ni partoprenu je Ha naturo nin iganta liaj filoj?
   Kiel vidite, nenio enigma en Ĝepeto, nenio pretenda, nenio perforta: ĉio donace, ĉio ame: kiel Dio, kvazaŭ pardonpetante esti la kreinto de sia kreaĵo, ĉiam atendanta kunĝoji kun sia kreaĵo.
   La patreco de Dio eniris spontane el la kristanismo en genian verkon. Ĉu tio eblus el alia religio? Ne certe el Islamismo...

L'AQUILA: CONGRESSO DELL'UNIONE ESPERANTISTA CATTOLICA ITALIANA

IL VOLTO DEL PADRE Programma Provvisorio

VENERDÌ3 SETTEMBRE

Pomeriggio:	Arrivo dei congressisti e sistemazione alloggio
Sera:	reciproca conoscenza

SABATO 4 SETTEMBRE
Preghiere, lodi e messa in esperanto

ore 10.30	Inaugurazione congresso: Prima relazione: "La Perdonanza" tenuta da Padre Quirino Salomone.
Pomeriggio:	ore 15-18 visita al Castello Museo Nazionale

DOMENICA 5 SETTEMBRE
Dopo le preghiere, lodi e messa

ore 10.30	Seconda relazione: "Il volto del Padre" (Relatore: Mons. Giovanni Balconi o altro sacerdote)
Pomeriggio:	ore 15-18 Assemblea annuale dell'UECI
ore 20.30	Serata musicale o recita teatrale da parte di giovani

LUNEDÌ 6 SETTEMBRE

ore 8.45 –12.00	Visita alla città
ore 15-18	Visita alla città. Messa concelebrata per l'unità dei cristiani al Santuario di San Bernardino.
Ore 20.30-21.30	Serata musicale, tombola a premi o sorprese??? Si vedrà...

MARTEDÌ 7 SETTEMBRE

dalle 8.45 alle ore 12.00	Pellegrinaggio al santuario di S. Maria di Collemaggio definito anche "il Santuario della Riconciliazione" con visita del Centro Celestiniano e concelebrazione della messa in onore del nome di Maria. (Omelia su "II volto del Padre " da parte dell'Ass. Eccl.Dell'IKUE Don D. Magnani).
Ore 12.00	Rientro all'Istituto Salesiano. pranzo e chiusura del 13° Congresso.

Colazione al mattino dalle 7.30 alle 8.30, pranzo 12.30, cena 19.30.
Sono previsti un incontro con il Vescovo e uno con le autorità comunali.

QUOTA DI ISCRIZIONE

Lire 35.000, ridotta a 25.000 per i giovani di età non superiore a 25 anni. La quota dà diritto alle pubblicazioni e alla partecipazione a tutte le fasi del congresso.

SISTEMAZIONE: VITTO E ALLOGGIO

La sistemazione è prevista presso l'Istituto Salesiano San Giovanni Bosco, viale S.B. Bosco, 6 - 67100 L'AQUILA. Camere singole e doppie tutte con servizi.

QUOTA PER ALLOGGIO E VITTO A PERSONA

N.B.: La quota comprende la pensione completa dalla cena del giorno 3 al pranzo del giorno 7 settembre, incluse le bevande ai pasti. Per l'iscrizione e la prenotazione alloggio utilizzare la scheda qui sotto o sua fotocopia.

COMITATO CENTRALE UECI Presidente: Serio BOSCHIN, via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422-235381 Segreteria e cassa: via Eritrea 8, 31100 Treviso, tel.-fax 0422-235381 Vice presidente e incaricata giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo, 9/C, 30173 Mestre (VE), tel. 041-5341532 - fax 041-612516 Consiglieri: don Duilio MAGNANI (segretario per l'informazione), viale C. Zavagli 73, 47900 Rimini, tel.-fax 0541-26447; Antonio CAPPELLO, via A. Colombo 6, 13100 Vercelli, tei. 0161-392707 - fax (di sera) 0161-257262; Giovanni CONTI, via F. Filzi 51, 20032 Cormano (MI), tel. 02-66301958 - fax 02-66302110; don Mario GERMAN, via Canepa 57 - frazione Canepa, 16030 Sori (GE), tel. 0185-709010 (internet: marger@split.it); Marsilio GUAZZUMI, via Coletti, 108 -47900 Rimini - tel. 0541-22993; Carlo SARANDREA, via di Porta Fabbrica 15, 00165 Roma, tel. 06-631805-fax 06-632839 Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano, tel. 02-878014,02-8556274 Grafica e impaginazione di Katolika Sento: Mario GUILLA, via Benadir 62,13100 Vercelli, tel. 0161-259397